Ο Τάνταλος

Γιος του Δία και της Πλουτώ ή του Τμώλου.(Απολλόδωρου Βιβλι.3,5,6), (Παυσανίας 10, 31,10) Κάλεσε τους "θεούς" σε συμπόσιο αφού «έσφαξε» τον γιο του Πέλοπα - που προφανώς επρόκειτο για κάποια τελετουργίας αθανασίας - τον κομμάτιασε έβαλε το κρέας να βράσει σε ένα καζάνι και το προσέφερε στο τραπέζι. Διηγούνται ότι μια θεά είχε δοκιμάσει την σάρκα του και αυτή ήταν η Δήμητρα αφηρημένη από τον χαμό της κόρης της, χωρίς να το καταλάβει. Η Δήμητρα δοκίμασε από το κρέας του μικρού Πέλοπα και όταν η Ρέα επανασυγκόλησε τα κομμάτια έλειπε ο ώμος, ήταν το σημείο που είχε εν αγνοία δοκιμάσει «Ήταν σαν μια νέα γέννηση. Καθαρό έμεινε το καζάνι αμόλυντο από το κακούργημα και το παιδί βγήκε απ΄ αυτό ακόμα ωραιότερο απ΄ ότι ήταν. Ο ώμος έλαμπε σαν ελεφαντοστούν που του το έδωσαν οι θεοί σ΄ αντικατάσταση του χαμένου κι από τότε και οι απόγονοι του διακρίνονταν μ΄ ένα σημάδι εκ γενετής….», (Η μυθολογία των Ελλήνων, Κ. Κερένυι). «Τον Πέλοπα τον έσφαξαν και τον έβρασαν σε συμπόσιο των θεών κι έγινε ωραιότερος, όταν επανήλθε στη ζωή…», (Απολλοδώρου Βιβλι. 3,5,6) αφού και η Κλωθώ η Μοίρα δεν είχε αποφασίσει το θάνατο του. Εδώ πλέον φαίνεται ολοκάθαρα ότι τελετουργία αθανασίας πέτυχε και όχι μόνο αυτό αλλά κατάφεραν και εμφύτευσαν στο DNA του το γονίδιο της αθανασίας στον Πέλοπα και στους απογόνους του δηλαδή εμείς φέρουμε δυνάμει το γονίδιο της αθανασίας απλώς χρειάζεται να το ενεργοποιήσουμε. Μετά από αυτό ο Τάνταλος έγινε ένας ξακουστός κυρίαρχος επάνω στη γη, αφού έως την εποχή του Απολλώνιου του Τυανέα, στην Ινδία τον λατρεύανε σαν αθάνατο θεό. Όμως από το ιερατείο των Ολύμπιων του «αποδόθηκαν διάφορα αμαρτήματα : αμαρτήματα πιθανώς αλλά ίσως μόνο επικαλύμματα της μεγάλης τόλμης της με μεγάλη ακρίβεια εκτελέσεως μιας ιερής ενέργειας… Διηγούνται μερικά αμαρτήματα του Ταντάλου όπως τα ακόλουθα:Σαν φιλοξενούμενος των θεών δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό αλλά αποκάλυψε στους θνητούς αυτό που έπρεπε να αποσιωπήσει:τα μυστικά των αθανάτων. Και αυτό ήταν επίσης μια κλοπή που δεν διέφερε από αυτή του Προμηθέως»,"Η μυθολογία των Ελλήνων" Κ. Κερένυι.
Ένα μεγάλο κατόρθωμα του Ταντάλου ήταν ότι «έκλεψε» το νέκταρ και την αμβροσία από τους θεούς και τα προσέφερε στους ανθρώπους δηλαδή τους έκανε αθάνατους. «αθανάτων ότι κλέψαις αλίκεσσι συμπόταις νέκταρ αμβροσίαν τε δώκεν, άφθιτον θήκαν», (Πίνδαρου, Ολυμπ.1). Ο Τάνταλος ένας μεγάλος δάσκαλος της αθανασίας κατάφερε όπως φαίνεται να κερδίσει την αθανασία αλλά το κυριότερο να την προσφέρει και στην ανθρωπότητα.
Για τις πράξεις του αυτές. τον τιμώρησαν οι «θεοί» να βρίσκεται μέσα στο νερό ως το στήθος και να υπάρχουν τρόφιμα κοντά του αλλά να μην μπορεί να πιει και να φάει ενώ συνεχώς διψούσε και πεινούσε. Επίσης κρεμόταν από πάνω του ένας βράχος που ταλαντευόταν έτοιμος να πέσει στο κεφάλι του.
Ασφαλώς από την διήγηση αυτή αναγνωρίζουμε ότι ο Τάνταλος κέρδισε την αθανασία, αφού μάλιστα είχε στην διάθεση του το νέκταρ και την αμβροσία των θεών, αλλά το ιερατείο με την πρόφαση του αυτή του δήθεν αμαρτήματος διαστρέβλωσε την αλήθεια και τιμώρησε έστω και γραπτώς (μέσα από τα κείμενα) τον Τάνταλο, για παραδειγματισμό στις επερχόμενες γενεές με σαφή προσανατολισμό την αποτροπή από τελετουργίες των ανθρώπων που τους καθιστούσαν αθάνατους.