Αμβροσία και νέκταρ

«Σύμφωνα με τον Όμηρο, η αμβροσία αποτελούσε την τροφή των θεών και είχε ως βάση το μέλι. Καθώς είχε μαγικές ιδιότητες καθιστούσε τους θεούς άτρωτους και εξασφάλιζε στους θνητούς που είχαν εισέλθει στην τάξη των ηρώων την αιώνια νεότητα, την απόλυτη ευτυχία και την αθανασία. Οι θεοί επίσης έπιναν το νέκταρ, ένα γλυκό ποτό που φτιαχνόταν από διάφορα φυτά με απόσταξη», («Το λεξικό της Ελληνικής και της Ρωμαϊκής μυθολογίας», Joel Schmidt, εκδ. «Σαββάλας»).Το νέκταρ και η αμβροσία ήταν οι τροφές που συντηρούσαν την αθανασία των θεών. Ίσως να ήταν τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε ουσίες που θα ήταν ικανές να συντηρούν τα αθάνατα κύτταρα των σωμάτων τους, στο μέγιστο βαθμό λειτουργικότητας, δίνοντάς τους παντοτινή νεότητα, την παντοτινή υγεία και φυσικά την σωματική αθανασία. «Το ποτό νέκταρ ως τροφή πρωτοεμφανίστηκε κατά την γέννηση του Δία, μαζί με την αμβροσία. Και το πρώτο φαγητό των θεών ήταν πάντα το νέκταρ και η αμβροσία, όπως αναφέρει και ο Πίνδαρος (P 9.63)… Στους Ομηρικούς Ύμνους, Εις Απόλλωνα (124), αναφέρεται ότι το νέκταρ, όπως και η αμβροσία, είναι το πρώτο φαγητό των θεών, όπως το γάλα της μητέρας για τους θνητούς… Ο Όμηρος αναφέρει ότι το νέκταρ έχει ερυθρό (κόκκινο) χρώμα και είναι όμοιο με το χρώμα του (κόκκινου) κρασιού (Ιλιάδα Τα 38)… Οι θεές αλείφοντο με νέκταρ για να γίνουν πιο ερωτικές … Και ως θεαί αι περίβλεπτοι έστησαν γυμνά, νέκταρι λειβόμεναι… Σε απόσπασμα του Ερμίπου (Fragmentum 82.10) αναφέρεται ότι γινόταν και ανάμιξη της αμβροσίας με το νέκταρ…» (Νέκταρ, το κοσμικό πυρ, Γ. Ζώρζος. Εκ. Ιδεοθέατρον).

H Ελληνική Παράδοση (σύμφωνα με τον Πίνδαρο), μας μεταφέρει οτι ο Τάνταλος ήταν αυτός που έκλεψε νέκταρ και την αμβροσία απο τους "θεούς" και την πρόσφερε στους θνητούς καλεσμένους τους.