Υπάρχουν μακρόβιοι και αθάνατοι που αναφέρονται στη Βίβλο; τα παρακάτω αποσπάσματα και οι θρύλοι ίσως να μας κάνουν να αναρωτηθούμε για την ύπαρξή τους.
Παλαιά Διαθήκη
Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκουμε ανθρώπους, που έζησαν πάρα πολλά χρόνια, όπως ο Αδάμ, που έζησε εννιακόσια τριάντα χρόνια, ο Σήθ, εννιακόσια δώδεκα χρόνια, ο Ενώς, εννιακόσια πέντε χρόνια, ο Κάιν, εννιακόσια δέκα χρόνια, ο Μααλαλεήλ, οχτακόσια ενενήντα πέντε χρόνια, Ιάρεδ, εννιακόσια εξήντα δύο χρόνια, ο Ενώχ τριακόσια εξήντα πέντε χρόνια, στην περίπτωση του, αναφέρεται ότι αναλήφθηκε στον ουρανό, με ένα «πύρινο άρμα» και έτσι χάνονται τα ίχνη από τη γη, «Και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός…»,(Γένεσις, Κεφ. Ε, 24). Ο Απόστολος Παύλος κάνει αναφορά στον Ενώχ, γράφοντας γι΄ αυτόν στην «Προς Εβραίους Επιστολή», (ΙΑ,5), ότι «πίστει μετετέθη του μη ιδείν θάνατον…».
Ο Μαθουσάλας, έζησε εννιακόσια εξήντα εννέα χρόνια, ο Λαμέχ, επτακόσια εβδομήντα επτά χρόνια, ο Νώε, πεντακόσια χρόνια. Ο Κάιν, φαίνεται μέσα από τα κείμενα, πως σκότωσε τον αδελφό του Άβελ και καταδικάστηκε από τον Θεό, να μην πεθάνει και να ζει για πάντα. η ίδια τιμωρία –δηλ. της αιώνιας σωματικής ζωής - επιβλήθηκε και σε κάποιον Ιουδαίο με το όνομα Σαμέρι που όπως μας λέει η παράδοση ήταν ένας εκ των κατασκευαστών του χρυσού μοσχαριού που λατρεύανε οι Εβραίοι όσο καιρό έλειπε ο Μωυσής, για να νηστεύψει και να παραλάβει τις δέκα εντολές.
Φέρνοντας τις δέκα εντολές ο Μωυσής στον λαό του και βλέποντάς τους να έχουν παρεκταρπεί από την λατρεία του ενός θεού, επέβαλε σαν τιμωρία στον Σαμέρι την σωματική αθανασία για το ολίσθημα της κατασκευής και της λατρείας του «χρυσού μόσχου».
Ο Ηλίας ή Ελίγια ή Ηλιού ήταν από τους μεγαλύτερους Εβραίους προφήτες που έζησε τον 9ο π.Χ. αιώνα δεν πέθανε όπως οι πλειονότητα των ανθρώπων, αλλά ανελήφθηκε επάνω σε ένα άρμα στους ουρανούς!
Ο αθάνατος Μελχισεδέκ
Ο Μελχισεδέκ ήταν ένας αθάνατος βασιλιάς, που βασίλευε στην πόλη Σαλήμ (παλιά ονομασία της Ιερουσαλήμ), και αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο, που σε επιστολή του (προς Εβραίους) γράφει: «Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ… βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, ο έστι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών, μήτε ζωής τέλος έχων… μένει ιερεύς εις το διηνεκές..».
Καινή Διαθήκη
Στην Καινή διαθήκη υπάρχουν σε κάποιες παραγράφους, ενδείξεις απ΄ όπου βγαίνουν κάποιες ενδείξεις μέσα από τα λεγόμενα του Ιησού ότι πιθανόν μέσα στη διδασκαλία του, να κρύβονται στοιχεία που παραπέμπουν στο «δρόμο» σωματικής αθανασίας. Μια εκπληκτικά ενδιαφέρουσα παράγραφος μέσα από την Καινή Διαθήκη είναι τα λόγια του Ιησού όταν μιλάει στους μαθητές και τους λέει είναι η εξής; « Σας βεβαιώ, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, έως ότου ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου να έρχεται εις την βασιλεία του…», (Κατά Ματθαίον 16:28). Μια ακόμη αινιγματική παράγραφος μέσα από την Καινή διαθήκη, με τον ίδιο τον Χριστό να λέει: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω εάν κανείς φυλάξει τον λόγο μου, δεν θα γευθεί ποτέ θάνατον…», (Κατά Ιωάννη 8:51). Σε ένα άλλο σημείο λίγο πριν ο Ιησούς αναστήσει τον Λάζαρο, σε συνομιλία του, με την Μάρθα, της λέει: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Όποιος πιστεύει σ΄ εμέ, δεν θα πεθάνει ποτέ…», (Κατά Ιωάννη 11:25).
Ο Αργύρης Τσακαλίας στο βιβλίο του «Αειζωία», αναφέρει ότι «Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι όποιος τρώγει το σώμα του και πίνει το αίμα του ποτέ δεν θα γνωρίσει θάνατο. «ζω δια του πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι εμέ…ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών το μάννα και απέθανον, ο τρώγων τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα´(Ιωάννης 6,57-58). Είναι μια σαφέστατη υπόσχεση ότι ´ο τρώγων τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. Θα ζήσει για πάντα…». Μετά βέβαια από αυτά μπορούμε να εννοήσουμε καλύτερα μια προφορική παράδοση που μας μιλά, για ένα αθάνατο «περιπλανώμενο Ιουδαίο», χωρίς να γνωρίζουμε το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από αυτόν τον τίτλο. Ο αθάνατος «περιπλανώμενος Ιουδαίος», πάντως έχει ταυτισθεί με αρκετά πρόσωπα, όπως του Ρωμαίου Μάλχου που κτύπησε τον Ιησού, ή μιας άλλης εκδοχής που αναφέρει τον Καρπάθιλο, που ήταν Ρωμαίος δεσμοφύλακας και φέρθηκε σκληρά στον Ιησού, την ώρα του μαρτυρίου του. Αναφέρονται ακόμη, κάποιοι Ιουδαίοι όπως ο Αχασβέρος που δεν άφησε τον Ιησού -που μετέφερε τον σταυρό- να ξεκουραστεί έξω από το σπίτι του, ο Βαραβάς που απελευθερώθηκε και στη θέση του σταυρώθηκε ο Χριστός και ο μαθητής του ο Ιούδας. Αυτά τα πρόσωπα σχετίζονται με την «κατάρα» της αθανασίας που τους έδωσε ο Ιησούς και την περιπλάνηση τους επάνω στη γη, από εκείνη την εποχή. Ένας θρύλος μας ότι ο απόστολος Ιάκωβος, μετά την ανάληψη του Ιησού έφυγε από την Ιουδαία και μεταφέροντας μαζί του, το άγιο δισκοπότηρο, κατέφυγε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιβηρική χερσόνησο επάνω σε δυσπρόσιτα βουνά. Κατά διαστήματα ο άγιος Ιάκωβος εισακούει κάποιες αιτήσεις πιστών και κατεβαίνει από τα βουνά, στον κόσμο, όπου κάνει θαύματα. και στους άξιους δίνει να πιουν νερό μέσα από το άγιο δισκοπότηρο με συνέπεια να τους κάνει αθάνατους. Όπως θα δούμε παρακάτω ο θρύλος αυτός μοιάζει με την ιστορία του Τιτουρέλ που ζούσε στα Πυρηναία και είχε μαζί του το άγιο δισκοπότηρο.
Στο ίδιο σχεδόν πνεύμα με τα παραπάνω έχουμε τον Εαυγγελιστή Ιωάννη που όταν έφθασε σε βαθύτατο γήρας έδωσε εντολή στους μαθητές του να τον πάνε σε ένα ψηλό βουνό και να τον αφήσουν εκεί. Την άλλη μέρα ανήσυχοι οι μαθητές του ε+πέστρεψαν αλλά ο δάσκαλός τους είχε εξαφανισθεί, αλλά παρόλες τις προσπάθειές τους, δεν βρέθηκε πουθενά Η παράδοση πάντως μας αναφέρει, ότι ο Εαυγγελιστή Ιωάννης κατάφερε να γίνει αθάνατος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου