Το Σώμα του Φωτός

Το φυσικό μας σώμα έχει το διπλό του σώμα που το ονομάζουμε αιθερικό, διπλό, ζωτικό ή αστρικό σώμα. Αυτό το σώμα, -που αποτελείται από δονήσεις λίγο υψηλότερες του φυσικού- περιέχει κάποια ψήγματα από μόρια, ηλεκτρόνια και άτομα που μέσα από αυτά μπορούμε να δομήσουμε το σώμα του φωτός Πρόκειται για ένα αόρατο (και ορατό, κάτω από κάποιες συνθήκες), ειδώλου ή φωτεινού αντιγράφου του ανθρώπινου σώματος, ένα σώμα «πηγμένης συνειδητότητας» που επιτρέπει στον κάτοχό του να υπερβεί την θνητή κατάσταση κατά την διάρκεια της σωματικής ύπαρξής του.
Τον 1ο μΧ. αιώνα, αναφέρεται μέσα στις Γνωστικές διδασκαλίες σαν «ακτινοβόλο σώμα», με την ίδια ονομασία αναφέρεται στις Νεοπλατωνικές διδασκαλίες. Η Ιουδαϊκή και Χριστιανική παράδοση το ονομάζει «σώμα της δόξας» και «σώμα της αναζωογόνησης». Στην πρωτοχριστιανική περίοδο υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες για κάποια τεχνική που ονομάζεται «πύκνωση της ψυχής» και αναφέρεται από τον Σωφρόνιο της Αντιοχείας.Φαίνεται πως οι πρωτοχριστιανοί ασκητές μέσα από την συνεχή άσκηση, της «πύκνωσης της ψυχής», όπως την ονόμαζαν, επιζητούσαν την ψυχική –ίσως και την σωματική -αθανασία φτιάχνοντας ένα σώμα φωτός . Τα ευαγγέλια γράφουν για τον Ιησού που «μεταμορφώθηκε» στο όρος Θαβώρ μπροστά στους μαθητές του, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη «και το πρόσωπό του έλαμπε σαν τον ήλιο και τα ρούχα του έγιναν λευκά σαν το χιόνι», «Τον καιρό εκείνο παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους ανεβάζει σε όρος υψηλό κατ' ιδίαν. Εκεί μεταμορφώθηκε ενώπιων τους και έλαμψε το πρόσωπό Του όπως ο ήλιος», (τα Ευαγγέλια που αναφέρονται στην Μεταμόρφωση του Ιησού, είναι το κατά Ματθαίον ΙΖ:1-8), και το κατά Μάρκον Θ:2-3). Όταν μάλιστα αναστήθηκε και παρουσιάστηκε στου μαθητές Του, με το σώμα της ανάστασης Του , τους είπε χαρακτηριστικά: «Ιδέτε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι. ψηλαφήσατέ με και ιδέτε διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.», (Λουκά ΚΔ, 24:39). Σε επιστολή του, ο απόστολος Παύλος, (Α΄ προς Κορινθίους 15:40), αναφέρει το σώμα του φωτός, σαν «πνευματικό σώμα» ή «ουράνιο σώμα». Οι Σούφι το αποκαλούν «υπερουράνιο σώμα» και «το ιερότερο σώμα». Στον Ερμητισμό ονομάζεται «αθάνατο σώμα» και σε πολλές σχολές εσωτερισμού, «ηλιακό σώμα». Στη Ροδοσταυρική παράδοση αναφέρεται σαν «αδαμάντινο σώμα, του ναού του Θεού», ο Johann Friedrich Schmide μέλος των Ροδοσταύρων, που πέθανε στο Αμβούργο το 1761, εμφανίστηκε με το «σώμα του φωτός» σε πολλούς ανθρώπους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μύστες το ονόμαζαν «ύπαρξη ή φωτεινό σώμα».. Στις ανατολικές ασιατικές παραδόσεις έχει αντίστοιχες ονομασίες, όπως πχ οι Πέρσες μυστικιστές το έλεγαν «εσώτατη θεία δυνατότητα», ο Μιθραϊσμός «τέλειο σώμα». Στον Ταοϊσμό αναφέρεται σαν «αδαμάντινο σώμα» και «χρυσό λουλούδι», και η όλη διδασκαλία (θεωρία και πρακτική), επικεντρώνονταν στην κατάκτηση της αιώνιας ζωής. Αυτό το επιτύγχαναν μέσω της μετουσίωσης των τριών βασικών αρχών: της ουσίας (τζίνγκ), της ενέργειας (τσι), και του πνεύματος (σεν). Όταν λάβενε χώρα η μετουσίωση τότε γεννιόταν το αθάνατο έμβρυο, που προερχόταν από την ουσία του ίδιου του σώματός του ασκούμενου. Μετά από ασκήσεις και παρέλευση κάποιου απαραίτητου χρόνου, το αθάνατο έμβρυο έδινε την θέση του σε ένα πνευματικό σώμα. Το πνευματικό αυτό σώμα μεταμόρφωνε τον κάτοχό του, σε «ουράνιο αθάνατο». Δεν τον επηρέαζαν το κρύο, η ζέστη, οι ασθένειες, τα γηρατειά και είχε νικήσει τον θάνατο. Επιπλέον με το σώμα αυτό, μπορούσε όποτε το αποφάσιζε να αναληφθεί στον ουρανό και να συναναστρέφεται με άλλους ουράνιους αθάνατους. Στον θιβετανικό βουδισμό ονομάζεται «ελαφρύ σώμα», η Τάντρα το ονομάζει «διαμαντένιο σώμα», αλλά και «θείο σώμα και η Κρίγια Γιόγκα το αναφέρει σαν «σώμα της ευδαιμονίας». Ο Σρι Ορομπίντο το ονομάζει «θείο σώμα» και αναφέρεται στην σύστασή του. Στην Γιόγκα-Σούτρας του Πατάντζαλι, ο συγγραφέας των σούτρας, μας λέει ότι κατακτώντας μέσω ασκήσεων και αυτοπειθαρχίας τις οκτώ υπερφυσικές δυνάμεις, μπορούμε να τελειοποιήσουμε το σώμα μας, φυσικά και ψυχικά και απελευθερωμένοι από τον ζυγό του χρόνου, ζούμε ενσώματοι μέσα σε ένα ακατάστρεφτο διαμαντένιο σώμα. Διαβάζοντας τα βιβλία του Carlos Castaneda και μέσα από τις διδασκαλίες του Χουάν Μάτους και δον Χουάν, μυητών και δασκάλων του στην Μαγεία, ανακαλύπτουμε μια ολόκληρη μαγική διδασκαλία που μεταδίδεται από δάσκαλο σε μαθητή σε αδιάσπαστη σειρά, από την εποχή των Μάγιας και των Ολμέκων. Η κατάληξη ενός μάγου, βάση των διδασκαλιών τους, είναι αυτομεταμόρφωση και εντέλει η ανάληψή του, μέσα σε ένα σώμα ενέργειας και επίγνωσης. Για τον δον Χουάν, δεν υπάρχει θάνατος και αποσύνθεση, για ένα Μάγο, γιατί το σώμα του έχει μετατραπεί σε καθαρή ενέργεια που είναι πλημυρισμένη από επίγνωση. Κατά την στιγμή του θανάτου –που ο ίδιος επιλέγει- το σώμα του μεταμορφώνεται σε μια άμορφη μάζα φωτεινότητας και «χάνεται» στο άπειρο. Ο ίδιος ο Χουάν Μάτους, ο δον Χουάν και άλλοι δεκαπέντε μάγοι, όπως περιγράφει ο Carlos Castaneda, αναλήφθηκαν με τα σώματα ενέργειας-επίγνωσης και χάθηκαν σαν φάσματα φωτός στο άπειρο σύμπαν.