Ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν

Ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν (Rackoczi) γεννήθηκε πιθανόν το 1696 στο Leutmeritz της Βοημίας. Ήταν τέλειος αλχημιστής, πολύγλωσσος, καλλιτέχνης, χημικός, μουσικός και εξαιρετικά μορφωμένος. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως είχε βρει το ελιξίριο της αθανασίας και κατείχε το μυστικό της διαρκούς νεότητας. ΄Έδινε την εντύπωση πως έμεινε στάσιμος στα σαράντα του χρόνια, η κατασκευή χρυσού γι΄ αυτόν, είχε γίνει ρουτίνα. Έλεγε ιστορίες που είχαν πρωταγωνιστή τον εαυτό του πριν από χίλια και δυο χιλιάδες χρόνια αφήνοντας άναυδους τους ανθρώπους. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή υπηρετώντας την νομιμότητα και την δικαιοσύνη και βοηθώντας φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, στην Αφρική και πήγε δύο φορές στη Ινδία εργαζόμενος πάντα για την εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Είναι βέβαιο ότι ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν ήταν κάτοχος κάποιου μυστηριώδους ελιξιρίου που παρέτεινε απεριόριστα τη ζωή του « Ήταν κάτοχος του ελιξιρίου της μακροζωίας, το οποίο χρησιμοποιούσε και κατά συνέπεια ήταν πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι φαινόταν, αυτά είναι γεγονότα βεβαιωμένα… αν έτσι είχαν τα πράγματα, ο Σαίν-Ζερμαίν σίγουρα θα κατείχε και το ελιξίριο της μακροζωίας, πράγμα που δικαιολογεί τα όσα διέδιδαν για την υπερηλικία του…», (« Ο θησαυρός των Αλχημιστών», J. Sadoul, εκδ. «Νέος σταθμός»). Για την βοήθεια μάλιστα των ανθρώπων που ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης είχε συνθέσει μάλιστα ένα ελιξίριο της υγείας το οποίο μοίραζε δωρεάν στους φτωχούς και χάρη στο οποίο κατά την μαρτυρία του πρίγκιπα Charles Hesse παρέτεινε και την δική του ζωή. Ο κόμης φυσικά δεν έδινε το ελιξίριο της αθανασίας, αλλά κάποιο σκεύασμα που θεράπευε τις ασθένειες και παρέτεινε πιθανόν την ζωή κάποιων ανθρώπων. Ειδικά για το ελιξίριο της αθανασίας γράφει το βιβλίο των Πάουελς-Μπερζιέ «Η αυγή των Μάγων»: «Αυτό το νερό θα έχει καταπληκτικές χημικές και ιατρικές ιδιότητες. Θα είναι ένα διαλυτικό για τα πάντα, και το ελιξίριο της ζωής, το αθάνατο νερό του Φάουστ…», το πραγματικό αυτό σκεύασμα θα το είχε για προσωπική του χρήση. Ο Σαιν Ζερμαίν λόγω της φήμης που είχε, είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη όλων των ηγετών της Ευρώπης αλλά και το μίσος ορισμένων που τον θεωρούσαν εμπόδια στα σκοτεινά τους σχέδια.
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη ημερομηνία θανάτου του, αλλά με το παρακάτω ιδιόχειρο γράμμα του ο Βολτέρος μας λύνει την απορία απευθυνόμενος προς τον Βασιλιά Φρειδερίκο ΙΙ, στις 22 Νοεμβρίου 1745, η επιστολή αυτή βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο: «O Δούκας του Σουα σέλ ο Κόμης Κούνιτζ και ο Μίστερ Πιτ δεν μου αποκαλύπτουν το μυστικό τους. Υποτίθεται ότι είναι γνωστό μονάχα σε ένα κύριο Σαιν Ζερμαίν ο οποίος έχει γευματίσει με τους Πατέρες του Συμβουλίου του Τρέντ τον πολύ παλιό καιρό και πιθανόν θα έχει την τιμή να συναντήσει την Μεγαλειότητά Σας σε περίπου πενήντα χρόνια από τώρα. Ο άνθρωπος είναι αθάνατος και πάνσοφος….»
Τον ξανασυναντάμε το 1790 στην Αίγυπτο κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντα. Το 1835 εμφανίζεται ξανά στο Παρίσι. Υπάρχει ακόμη μια « Ιστορική αναφορά στον Κόμη του Σαιν Ζερμαίν, έγινε το 1822, την παραμονή πιθανόν της αναχώρησής του για την Ινδία. Ο συγγραφέας Τ. Ληντμήτερ ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τον κόμη στο Παρίσι το 1926 και ο Γκάι Μπάλαρντ στην Καλιφόρνια το 1930. Ο Κόμης συνέχισε να εμφανίζεται σποραδικά στο Παρίσι τις δεκαετίες του ΄30 και του ΄40, ενώ εμφανίστηκε ακόμη και στη γαλλική τηλεόραση το 1972, μεταμφιεσμένος ως παρτιζάνος με το ψευδώνυμο Ρισάρ Σανφραί. Η εσωτερική παράδοση μας μεταφέρει ότι επισκέφθηκε το Ανατολικό Θιβέτ και επέστρεψε στην Ευρώπη το 1999. Η Ε. Π. Μλαμβάσκη αναφέρεται στον Σαιν Ζερμαίν στο βιβλίο της «Θεοσοφικό Γλωσσάριο» και «Έχει σχέση με την επανεμφάνισιν επί της σκηνής του Κόμητος του Αγίου Γερμανού, του ανθρώπου που δεν πεθαίνει, εις το προσεχές μέλλον. Η προφητεία αυτή δεν εξετελέσθη ακόμη…», (Α. Φ. Χαλά, «Αποκρυφισμός-Θεοσοφία, τα επτά γένη της ανθρωπότητος», εκδ. «Βιβλιοθήκη νέας εποχής»).