Οι αθάνατοι της Ταϊλάνδης

Για τους αθάνατους της Ταϊλάνδης έχω ελάχιστες πληροφορίες που τις παραθέτω παρακάτω και πρόκειται για κάποιους ανθρώπους, που οι ντόπιοι τους αναφέρουν σαν ασκητές και που ζουν για περισσότερο από 150 χρόνια! Λέγεται πως έχουν έρθει σε αυτή τη χώρα της ΝΑ Ασίας από το Θιβέτ. Τίς περισσότερες ώρες της ημέρας βρίσκονται σε αυστηρή περισυλλογή και διαλογισμό και το πιο απίθανο όλων –όπως αναφέρεται- είναι ότι έχουν μια αναπνοή τον χρόνο! Οι κρατικές αρχές μάλιστα τους έχουν υπό την προστασία τους αφού κατά διαστήματα τους περιποιούνται και τους κόβουν τα μαλλιά και τα νύχια! Οι κάτοικοι της Ταϊλάνδης αναφέρονται με σεβασμό για τα πρόσωπά τους και διατείνονται πως είναι αθάνατοι.

Η μυητική διαδικασία της αθανασίας

Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι προσπαθούσαν και εύρισκαν τρόπους να αποφύγουν κάτι που ήταν κοινό για όλοι την ανθρωπότητα, τον θάνατο. Φαίνεται πως με το πέρασμα των χρόνων επινόησαν τελετές που επιδρούσαν βαθύτατα στο εσωτερικό των κυττάρων (το DNA) και πιθανόν κάποιοι να κατάφεραν το ακατόρθωτο εκείνες τις μακρινές εποχές, δηλαδή να κατακτήσουν τη σωματική αθανασία. Οι μύθοι βρίθουν από στοιχεία, από παράξενες τελετές και τελετουργικούς «θανάτους»: «Εάν, αντιθέτως προσέξωμεν το κεντρικόν στοιχείον του μύθου, δηλ. το ψήσιμο (εις ένα λέβητα κατά προτίμησιν) του τεμαχισμένου παιδιού, ευρισκόμεθα αμέσως προ ενός μυθολογικού στοιχείου, το οποίον οι ελληνικοί μύθοι, περιλαμβάνουν εις πολλάς διηγήσεις και παραλλαγάς που όλαι όμως διαπραγματεύονται εν κοινόν θέμα. Το ψήσιμον εντός λέβητος, ή είς τας φλόγας, είναι πράξις μαγική με σκοπόν την ανανέωσιν, ή αν πρόκειται ειδικώς περί ενός παιδίου, η πράξις αυτή προσδίδει εις το θύμα διαφόρους ιδιότητας και πρώτον την αθανασίαν. Είναι γνωστόν ότι κατά τον μύθον των ελευσίνιων μυστηρίων η Δημήτηρ, ως τροφός του Δημοφώντος, καθιερώνει την δίοδόν του δια του πυρός, τα ευεργετικά όμως αποτελέσματα διεκόπησαν επειδή οι γονείς του παιδιού δεν είχον πίστιν, η Θέτις επίσης υπέβαλε τον υιόν της Αχιλλέα εις παρομοίαν δοκιμασίαν, ενώ κατ΄ άλλην παράδοσιν τον εβύθισεν εντός λεκάνης ζέοντος ύδατος. Ο πλέον χαρακτηριστικός τύπος του μύθου είναι η διήγησης περί των θυγατέρων του Πελίου, αι οποίαι κατά προτροπήν της Μήδειας ηθέλησαν να καταστήσουν νέον τον πατέρα των και κατά συμβουλήν της μαγίσσης τον ετεμάχισαν και τον έψησαν εντός λέβητος. Το κοινόν θέμα αυτών των διαφορετικών ιστοριών, αι οποίαι αναφέρονται εις ιεροτελεστίας αθανασίας, παλιγγενεσίας ή ανανεώσεως, διακρίνεται ευχερώς και κατατάσσεται εις το τυπικόν της μυήσεως, το οποίον περιλαμβάνει δια τον μύστην την απειλήν του θανάτου από μυστικιστικής απόψεως…» (Διόνυσος, H. Jeanmaire, Βιβλ. Κλειώ). Η μυθολογία των Ελλήνων, και οι άλλες μυθολογίες των λαών σε όλα τα μέρη της γης το επιβεβαιώνουν περίτρανα. Αυτό φανερώνεται μέσα από πανάρχαιες τελετές μυήσεων, εξαγνισμού και τελετουργικών φόνων και θανάτων. «Πρόκειται για δύο θανάτους εξίσου μυητικούς, οι οποίοι προηγούνται μιας αναστάσεως και μιας νέας ζωής. (Ο Γλαύκος ο Κρητικός)… είχε γίνει εραστής της Αριάδνης και είχε τελικά μοιραστεί την αθανασία των θαλασσίων θεοτήτων. Είναι ένας κύκλος βασιλικών δοκιμασιών, όπου η κατάδυση στη θάλασσα, το μέλι, τα θαλάσσια φυτά, η ένωση ενός πρίγκιπα και μιας θεάς, είναι όλα γεγονότα που αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Ο διαμελισμός… είναι μια παραλλαγή αυτών των μυστηρίων φανερού θανάτου και αναβίωσης…», («Ομοφυλοφιλία στην Ελληνική Μυθολογία», Bernad Sergent).
Μέσα από της πανάρχαιες αυτές τελετουργίες αθανασίας φαίνεται να ακολουθείτε μια σειρά από μυητικές πράξεις που ακολουθούν μια σειρά ως εξής:
•ρήξη με το παρελθόν
•τελετουργική απομόνωση
•μυητική τελετουργία
•μυητικό θάνατο
•αναγέννηση
Οι προσπάθειες των ανθρώπων επι χιλιάδες χρόνια δείχνουν ότι θα υπάρχουν πανάρχαιες τεχνικές, μέσα από στους μύθους της προϊστορίας που περιμένουν τους τολμηρούς ερευνητές της σωματικής αθανασίαςνα τους αποκρυπτογραφήσουν. Οι τεχνικές –όπως διακρίνεται μέσα από τα αρχαία κείμενα- για την κατάκτηση της αθανασίας είναι πολλές, και ποικίλουν από μέρος σε μέρος και από εποχή σε εποχή, ανάμεσά τους περιλαμβάνονται – όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.

Χο Χσιέν Κου

Η Χο Χσιέν Κου γεννήθηκε τον 7ο μ.Χ. αιώνα και θεωρείται ότι ζει μέχρι σήμερα, έγινε αθάνατη σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών μετά από συνάντηση που είχε με τον αθάνατο Λου Τονγκ Πιν. Αυτός την μύησε στην αλχημεία της αθανασίας και της έδωσε το παραδοσιακό ανεκτίμητο «ροδάκινο της αθανασίας». Με της Ταοϊστικές πρακτικές σταμάτησε την έμμηνο ρύση της και έτσι ήταν ικανή να διατηρεί τη ζωτική της ενέργεια. Ακόμα απόκτησε την ικανότητα να τρέφεται μόνο με το υγρό που υπάρχει πάνω στα φυτά (δροσιά) και το κοσμικό Τσί (δύναμη). Πολλοί την έβλεπαν να αιωρείται μέσα σε ένα σύννεφο επάνω από το ναό της Μα Κου που ήταν μια σοφή Ταοίστρια με μεγάλη φήμη.

Τα "είδη" της αθανασίας

Πόσες κατηγορίες ή είδη σωματικής αθανασίας υπάρχουν; Είναι φυσικά μια δύσκολη ερώτηση που θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση όσο μπορώ πιο ρεαλιστική. Ανατρέχοντας σε κείμενα, βιβλία, αφηγήσεις και μέσα από την Μυστική παράδοση μπορούμε με τα έως τώρα δεδομένα να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα ως αναφορά τις κατηγορίες και τους τύπους της σωματικής αθανασίας που έχουν αναφερθεί.
1.Η ιατρική αθανασία.
Ο τρόπος αυτός της αθανασίας βρίσκεται «προ των πυλών» της ιατρικής επιστήμης, αν και κάποιες πληροφορίες αναφέρουν πως ήδη έχει επιτευχθεί μέσα στα εργαστήρια. Η ιατρική αθανασία γίνεται πραγματικότητα είτε μέσω χορήγησης κάποιων σκευασμάτων είτε μέσω επέμβασης στο ανθρώπινο DNA αλλά είναι πιθανόν να γίνεται μείξη των δυο προαναφερθέντων περιπτώσεων. Θα είναι δύσκολο να δοθεί η αθανασία αυτή στις πλατιές μάζες των ανθρώπων εκτός και αν κάποιοι αποφασίσουν να μετατρέψουν την γη σε ένα μεγάλο εργοτάξιο και τους κατοίκους της σε αθάνατους εργάτες. Και όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Τομ Ρόμπινς, στο βιβλίο του «Το άρωμα του ονείρου»: «τον προειδοποίησε ότι θα ξεσπούσαν τεράστια κακά αν αυτοί οι άνθρωποι πετύχαιναν να κατακτήσουν την αθανασία, ή μάλλον την «ψευδή αθανασία» αφού η αληθινή αθανασία προϋποθέτει πρόοδο της καρδιάς και της ψυχής όσο και της διάνοιας…».
2.Η «θεϊκή» αθανασία.
Μέσα από τα αρχαία κείμενα αναφέρονται περιπτώσεις αρκετών ανθρώπων που με την βοήθεια των «θεών» γίνονται αθάνατοι, όπως στην περίπτωση του Γανυμήδη. Οι λόγοι και οι σκοποί αυτών περιπτώσεων αθανασίας, μας είναι μέχρι στιγμής άγνωστοι. Ο τρόπος αυτός της αθανασίας για κάποιον άνθρωπο είναι ο πιο «ανέξοδος» και εύκολος από οποιοδήποτε άλλο τρόπο.
3.Η ηρωική αθανασία.
Αυτή η μορφή αθανασίας παρείχετο από τους «θεούς» ή από κάποιους δασκάλους μετά από την εκτέλεση κάποιων δύσκολων αλλά συνάμα ηρωικών κατορθωμάτων., όπως στην περίπτωση του Ηρακλή, του Θησέα κ.α. Φυσικά πολλοί λίγοι από του θνητούς είχαν καταφέρει να τις φέρουν σε πέρας. Ο όρος «ημίθεος» υποδήλωνε, την κατάκτηση από τους θνητούς ανθρώπους της σωματικής αθανασίας.
4.Η ερωτική αθανασία.
Άλλη μια δύσκολη κατηγορία της σωματικής αθανασίας, που τώρα όμως μεταφέρεται στο ερωτικό πεδίο. Έχει σχέση με την εφαρμογή κάποιων πανάρχαιων τεχνικών και την μη εκσπερμάτωση εκ μέρους των ανδρών και την αντίστοιχη λειτουργία εκ μέρους των γυναικών. Μέσω οραματισμών το ίδιο το σώμα των εραστών και ασκούμενων μετατρέπεται σε ένα εργαστήριο και τα υγρά τους σε ελιξίρια. Οι ερωτικές αυτές τεχνικές και τα εσωτερικά ελιξίρια που παράγονταν μετέτρεπαν τα κύτταρα τους σε αθάνατα με συνέπεια την κατάκτηση της αθανασίας. Ένα παράδειγμα είναι ο Κίτρινος αυτοκράτορας που όπως αναφέρεται στα αρχαία Κινεζικά κείμενα κατάφερε να τελειοποιήσει αυτό το ερωτικό ελιξίριο μέσα σε 81 μέρες και να καταφέρει να γίνει αθάνατος μαζί με τις γυναίκες που τον βοήθησαν σε αυτό του το εγχείρημα. Αναλήφθηκε, μάλιστα μαζί με αυτές, στον «ουρανό»!
5.Η αλχημική αθανασία.
Η αλχημεία ξεκίνησε από την Ελλάδα μέσω των πρώτων φυσικών φιλοσόφων, που όπως φαίνεται είχαν καταφέρει να διεισδύσουν στα μυστικά της φύσης. Με την πάροδο των αιώνων έγινε μια υπέρ-μυστική επιστήμη και οι κατέχοντες την γνώση της κατείχαν το μυστικό της αθανασίας. Τα κείμενα των αλχημιστών είναι άκρως δυσνόητα και χωρίς την βοήθεια δασκάλου δεν είναι εύκολο να διείσδυση κάποιος στην ουσία τους. Πολλοί από τους αλχημιστές είχαν καταφέρει να αποκτήσουν ένα αθάνατο σώμα μέσω της πραγμάτωσης του Μεγάλου Έργου και έτσι να ζουν για πάντα επάνω στη γη, όπως στην περίπτωση του Ν. Φλαμέλ και της συζύγου του, του Σαιν Ζερμαίν, του Φουλκανέλι κ..α.
6.Η ασκησοραματική αθανασία.
Ο τρόπος αυτός, όπως μας λέει και η σύνθετη αυτή λέξη (άσκηση+οραματισμός), είναι η δυνατότητα να κατακτήσουμε την αθανασία μέσω κάποιων τεχνικών, ασκήσεων και οραματισμών. Είναι ένας δρόμος που φαίνεται να είναι αρκετά διαδομένος σε ομάδες ή και σε μεμονωμένα άτομα που στοχεύουν την αθανασία. Οι τεχνική αυτή απαιτεί συνεχή προσπάθεια, νοητική σταθερότητα προς τον τελικό σκοπό και πίστη στις δυνάμεις μας.
Στην ασκησοραματική αθανασία, θα μπορούσαμε να εντάξουμε τις ασκήσεις και τις τεχνικές της Γιόγκα και του Ταοϊσμού.
7.Η φυσική αθανασία.
Φυσικά δεν μπορούμε να αφήσουμε έξω την πιθανότητα να γεννηθεί κάποιος άνθρωπος αθάνατος. Βέβαια η πιθανότητα αυτή είναι μηδαμινή αλλά όχι απίθανη.
Πιθανόν να είχε συμβεί στο παρελθόν ή να συμβεί στο παρόν ή στο μέλλον, φυσικά αν ο αθάνατος μας το είχε γνωστοποιήσει ίσως την γνωρίζαμε. Φαίνεται όμως πως έχει επικρατήσει η σιωπή εκ μέρους των αθανάτων για τους γνωστούς λόγους.
Αν αυτή η θεωρεία ή πιθανότητα είναι σωστή πιθανόν να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, εδώ επάνω στη γη.

Αναπνοή και μακροζωία

Η αρχαία Ινδική επιστήμη (Βέδες και διάφορες Γιόγκα), μέσα από τα διάφορα κείμενα μας κάνουν γνωστόν ότι μέσω κάποιων συγκεκριμένων αναπνευστικών ασκήσεων μπορούμε να αποφύγουμε τα γηρατειά και να παρατείνουμε επ΄ αόριστον τη ζωή μας.
Η αναπνευστική άσκηση που προτείνουν, είναι η άσκηση της εναλλασσόμενης αναπνοής (η αναπνοή αυτή γίνεται μέσα από κάθε ρουθούνι), και βασίζεται σε τρία ρεύματα –το Ida το Pingala και ο αγωγός Sushumma- που όπως υποστηρίζει- διατρέχουν την σπονδυλική στήλη κάθε ανθρώπινου όντος και μέσω της πειθαρχημένης εναλλασσόμενης αναπνοής γίνεται η άνοδος της Δύναμης της Ιερής Φωτιάς ή Κουνταλίνι όπως την ονομάζουν στο ανθρώπινο εγκέφαλο.
Η πειθάρχηση της αναπνοής (Πραναγιαμα), προκαλεί την καλύτερη δυνατή απορρόφηση της Κοσμικής Ενέργειας που μεταφέρετε μέσω της Πνοής και του οραματισμού δια μέσου των σπονδυλικών αγωγών, στη βάση της και μετά στον εγκέφαλο.
Εκεί μέσω του κρατήματος της αναπνοής επιτυγχάνουμε αλυσιδωτές χημικές και νοητικές αντιδράσεις που προκαλούν αναστροφή των γηρατειών, παράταση της ζωής ή και ακόμη νίκη επί του θανάτου.
ΑΣΚΗΣΗ
Καθόμαστε σε άνετη καθιστή στάση με ίσια την σπονδυλική μας στήλη, οι ώμοι μας είναι χαλαροί και το αριστερό μας χέρι ακουμπισμένο επάνω στον αριστερό μηρό μας και χρησιμοποιούμε πάντα το δεξί μας χέρι γι΄ αυτή την άσκηση.
Κλείνουμε με τον αντίχειρα το δεξί ρουθούνι και εισπνέουμε αργά τον αέρα από το αριστερό ρουθούνι. Θα κρατήσουμε αυτή την πνοή όσο μας είναι ευχάριστο και κατόπιν αφού κλείσουμε με τον δείκτη το αριστερό ρουθούνι θα εκπνεύσουμε αργά, χωρίς σφίξιμο από το δεξί ρουθούνι.
Στη συνέχεια θα εισπνεύσουμε από πάλι από το δεξί ρουθούνι οδηγώντας την αναπνοή μας μέχρι την κοιλιά μας και αφού θα κρατήσουμε όσο μας είναι ευχάριστο τον αέρα μέσα μας και θα εκπνεύσουμε από το αριστερό ρουθούνι. Συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο αναπνέοντας από το ένα ρουθούνι και εκπνέοντας από το άλλο διαδοχικά και κάθε φορά κρατώντας την αναπνοή μας περισσότερο. Δεν χρειάζεται όμως να το παρακάνετε, είναι μια τεχνική που με την συνεχή ενασχόληση μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Πριν χρησιμοποιήσετε αυτή την τεχνική να είστε σε καλή νοητική και φυσική κατάσταση, να αρχίσετε σταδιακά με λίγους κύκλους αναπνοής, να μην το παρακάνετε και αν νιώσετε δυσφορία να διακόψετε άμεσα την άσκηση.

Σι Γουάνγκ Μου

Αθάνατη Νεράιδα, βασίλισσα των αθανάτων – ή το πιθανότερο κάποια γυναίκα που είχε κερδίσει την αθανασία –και που ζούσε στην Κίνα. Αναφέρεται στο «Βιβλίο των βουνών και των θαλασσών», (Σαν-χάι-τσινγκ). Διέμενε στο βουνό Κ΄ ουέν- Λουν όπου είχε ένα περιβόλι με ροδακινιές. Όπως μας μεταφέρει η παράδοση, όποιος άνθρωπος κατάφερνε και έτρωγε από αυτά τα ροδάκινα γινόταν αθάνατος ή συμπεριλαμβανόταν στους υπό μύηση αθανάτους. «Όσο για το βουνό Κ΄ ουέν –Λουν περιελάμβανε εννιά βαθμίδες, πράγμα που σήμαινε ότι επέτρεπε σ΄ εκείνον που τις ανέβαινε, να φτάσει στον Ουρανό… Ο Γιος του Ουρανού Μου, κατά τη διαδρομή που έκανε προς τις χώρες της Δύσης με το άρμα του που το έσυραν οχτώ άλογα, επισκέφτηκε το Κ΄ ουέν-Λουν το οποίο κι ανέβηκε «προκειμένου να θαυμάσει το παλάτι του Χουάνγκ-Τι» εκεί ανύψωσε κατόπιν ένα λοφίσκο για τις μέλλουσες γενιές. Κατόπιν προσκλήθηκε από τη Βασίλισσα-Μητέρα της Δύσης (Σι-Γουάνγκ-Μου) που του πρόσφερε ένα συμπόσιο στις όχθες της λίμνης του Ίασπη. Και η βασίλισσα τραγούδησε για το βασιλιά κι αυτός τη συνόδευσε, αλλά τα λόγια του τραγουδιού του ήταν μελαγχολικά» (Λιέ-σου, 3, «Ο Λάο Τσε και ο Ταοϊσμός», Μαξ Καλτενμαρκ Εκ. «Πύρινος κόσμος»). Όπως περιγράφει ένα παλιό Ταοιστικό κείμενο, κατά την εποχή της δυναστείας των Χαν (περίπου από το 207 π.Χ. έως το 220 μ.Χ), η Σι Γουάνγκ Μου επισκέφθηκε τον αυτοκράτορα Γου και αφού του έκανε δώρο τα θαυμάσια ροδάκινα του κήπου της, του έκανε αποκαλύψεις επάνω στο θέμα της αθανασίας. Δυστυχώς ο αυτοκράτορας φαίνεται πως δεν κατόρθωσε να καταλάβει ότι του μιλούσε για το θέμα της σωματικής αθανασίας και έτσι η αθάνατη Νεράιδα έφυγε άπρακτη χωρίς να καταφέρει να τον μυήσει στον επικό δρόμο της αθανασίας. Όμως προφανώς από την επήρεια αυτής της επαφής, ο αυτοκράτορας Γου των Χαν έστειλε ναυτική αποστολή στη θάλασσα του Ρο. για να έρθει σε επαφή με τους αθάνατους που ζούσαν στα τρία νησιά των Μακάρων με τα ονόματα Φανγκ-χου, Γινγκ-τσέου και Πόνγκ-λαι, και αυτό, για να προμηθευτεί το χάπι της αθανασίας. Οι επιχείρηση αυτή απέτυχε και έτσι ο αυτοκράτορας παρεμεινε θνητός και υπέκυψε στη μοίρα του.

Μήδεια, η αληθινή ιστορία

Η Μήδεια ήταν κόρη του βασιλιά της Κολχίδος Αιήτη και της Ωκεανίδας μητέρας της Ιδυίας «γήμε θεών βουλήσι, Ιδυίαν καλλιπάρηον ή δη οι Μήδειαν εύσφυρον…» μετ. «με τον θεών το θέλημα, την ομορφομάγουλη Ιδυία κι από τον έρωτά του αυτή του γέννησε τη Μήδεια την ομορφοστράγαλη…», (Ησίοδος «Θεογονία» 961). Μεγάλωσε στο παλάτι του πατέρα της και έγινε ιέρεια και φύλακας πανάρχαιων τεχνικών όπως θα δούμε παρακάτω. Όταν έφτασε ο Ιάσονας και οι αργοναύτες στην Αία της Κολχίδας, συναντήθηκε με τον Αιήτη στο παλάτι του για να του ζητήσει το Χρυσόμαλλο δέρας.. Ο Αιήτης έθεσε αξεπέραστους όρους για να του δώσει το χρυσόμαλλο δέρας, όπως να ζέψει δύο χαλκόποδες ταύρους που έβγαζαν φωτιά από τα ρουθούνια τους, να σπείρει οργώνοντας με τους ταύρους την πεδιάδα του Άρη με δόντια φιδιού (όπου θα ξεπεταγόντουσαν πάνοπλοι στρατιώτες) και αυτά σε σύντομο χρονικό διάστημα.Εκεί τον είδε για πρώτη φορά η Μήδεια, αυτό αρκούσε για να τον ερωτευθεί παράφορα «και πως απ΄ τους παρθενικούς της πόθους νικήθηκε η Μήδεια κι έκανε απαίσιο γάμο χάρη στο θέλημα της Ήρας. Γιατί η Κυθέρεια, του έρωτα τροφός, ξύπνησε μέσα της σφοδρή επιθυμία και πέρασε το βέλος μες στα σπλάχνα της η Ερινύα των κακών ερώτων…» (Ορφέως «Αργοναυτικά»). Συναντήθηκε κρυφά με τον Ιάσονα και του είπε ότι θα μπορούσε να τον βοηθήσει αλλά για την βοήθεια που θα του παρείχε έθεσε μόνο ένα όρο: έβαλε τον Ιάσονα να ορκιστεί σε όλους τους Ολύμπιους θεούς ότι θα μείνει για πάντα πιστός σ΄ αυτήν, πράγμα που αυτός έκανε, δίνοντας αυτόν τον όρκο. Αφού κατάφερε ο Ιάσονας να αντεπεξέλθει με επιτυχία - αλλά με την βοήθεια της Μήδειας - όλους τους όρους του Αιήτη αυτός αθέτησε την υπόσχεση του. Τότε η Μήδεια οδήγησε τον Ιάσονα στο Ιερό του Άρη όπου ήταν το Χρυσόμαλλο δέρας και αφού αποκοίμισε τον αθάνατο Δράκο που το φύλαγε με τα μαγικά της λόγια, πήραν το Δέρας και επιβιβάστηκαν στην «Αργώ» με προορισμό την Ελλάδα. Λέγεται ότι η Μήδεια πήρε ως όμηρο τον αδελφό της, Αιγιαλέα ή μετέπειτα Άψυρτο (δηλαδή παρασυρόμενος όχι όπως πιστεύουν οι αρχαίοι συγγραφείς από τα παρασυρόμενα κομμάτια τους σώματος του μετά το κομμάτιασμα του. αλλά παρασυρόμενος από τα λόγια της αδελφής του που ήθελε όπως φαίνεται να τον κάνει αθάνατο) γράφουν μάλιστα ότι κατά την καταδίωξη από τον πατέρα της, τον κομμάτιασε και τον πέταξε στη θάλασσα με συνέπεια να καθυστερήσει ο Αιήτης και η «Αργώ» να διαφύγει. Τις καταλογίζουν ένα φόνο που ποτέ δεν έκανε γιατί όπως γράφει ο Στράβων (Ζ 5,5) αρχηγός του κοχλικού στόλου ήταν και μετά ο Άψυρτος και ότι η Μήδεια –δήθεν – τον σκότωσε στις Αψυρτίδες νήσους κοντά στα ιλλυριακά παράλια. Φαίνεται ότι στα νησιά αυτά εδόθη στον Άψυρτο από την ιέρεια και αδελφή του η τελική μύηση της αθανασίας Το συμβολικό κομμάτιασμα (όπως το κομμάτιασμα του Διόνυσου) ήταν μέσα στις τεχνικές της αθανασίας, ήταν ένας πανάρχαιος αιματηρός ίσως τρόπος απόριψης του παλιού αίματος ενσωματωμένος στις όλες τεχνικές της αθανασίας. Βλέπουμε λοιπόν ολοκάθαρα ότι η Μήδεια σαν ιέρεια της Άρτεμης κατείχε μαγικές δυνάμεις και συνάμα τεχνικές αθανασίας που εφάρμοσε στον αδελφό της. Η Μήδεια προτού φύγει προφανώς θέλησε να κάνει σωματικά αθάνατο τον αδελφό της, αλλά βέβαια το ιερατείο το οποίο έλεγχε τα γραπτά διαστρέβλωσε την πραγματικότητα και την παρουσίασε σαν φόνισσα του αδελφού της. Μετά από πολλές περιπέτειες έφτασαν στο «Κιρκαίο όρος» σε μια χερσόνησο της Τυρρηνικής ακτής της Ιταλίας, εκεί κατοικούσε η Κίρκη που ήταν θεία της. Κατόπιν έφτασαν στην Κέρκυρα όπου και «παντρεύτηκαν» στην σπηλιά της Μάκριδας της νύμφης του νησιού. Ο γάμος τους προφανώς είναι συμβολικός γιατί πλέον ο Ιάσονας είχε αποδεχθεί τις μυήσεις και πλέον στην Κέρκυρα όπως γράφουν – συγκεκαλυμμένα - τα αρχαία κείμενα έγινε η επίσημη τελετή αθανασίας που προορίζεται για τον Ιάσονα και είναι η συνέχεια της τεχνικής της Κίρκης Η αθανασία δεν κερδίζονταν (ούτε και τα σημερινά χρόνια) «μια και έξω» αλλά όπως βλέπουμε σταδιακά με όλους τους τύπους και τους κανόνες (ηρωικά κατορθώματα, μυήσεις, κλπ). Στην σπηλιά της νύμφης Μάκριδος -όπως γράφει ο Απολλώνιος Ρόδιος - έγινε για πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο μύηση υποψήφιου αθάνατου επάνω στο Χρυσόμαλλο δέρας. Μάλιστα η Ήρα, έστειλε μια συντροφιά από νύμφες για να παρευρεθούν στην τελετή. Μια χρυσή ανταύγεια τύλιξε όλους όσους ήταν μέσα στη σπηλιά, (Απολλώνιος Ρόδιος 4, 1141). Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ήταν ότι το Χρυσόμαλλο δέρας ήταν κάτι παραπάνω από προβιά κριαριού και αν προχωρήσουμε λίγο μακρύτερα μπορούμε να υποθέσουμε ότι το δέρας ήταν κάποια κατασκευή που εξέπεμπε ακτίνες που καθιστούσαν τα κύτταρα υγιή σε πρώτη φάση κατόπιν τα ανανέωναν και στο τέλος τα αθανατοποιούσαν. Πιθανόν το δέρμα (το χρυσόμαλλο δέρας) να ήταν το περιτύλιγμα ώστε να δημιουργείτε εξωτερικά μια μόνωση για να προφυλάσσει τους ανθρώπους που το μετέφεραν από τυχόν διαρροές ή από διασκόρπιση ακτινοβολιών. Εξάλλου η Μήδεια σαν ιέρεια της Άρτεμης γνώριζε τον δρόμο που μεταφέρονταν τα δέματα με τα δώρα των Υπερβορείων που κάθε χρόνο πήγαιναν στη Δήλο. Αυτά ήταν τυλιγμένα μέσα σε άχυρο, υλικό που δρα σαν μονωτικό για τις ραδιενεργές ακτίνες, «Και η Μήδεια οδήγησε τον Ιάσονα (από το δρόμο) από όπου κάθε χρόνο τα τυλιγμένα μέσα σε άχυρα δώρα των Υπερβορείων μεταφέρονται στη Δήλο…». (Ρ. Γκρέιβς «Οι Ελληνικοί μύθοι» 153,ζ, τόμος 2). Η Μήδεια όπως φαίνεται γνωρίζει να χειρίζεται το δέρας και έτσι κανείς δεν έπαθε τίποτα από την έκθεση στην ακτινοβολία του, και ίσως να επωφελήθηκε και η ίδια από την τελετή αυτή. Οι περιπέτειες της «Αργούς» όμως συνεχίστηκαν και όταν έφτασαν στην Κρήτη, Μήδεια κατάφερε να παγιδέψει και να εξοντώσει τον γίγαντα Τάλω που γύριζε το νησί τρεις φορές την ημέρα και το προφύλασσε από τυχόν εισβολείς. Όταν έφτασαν στην Ιωλκό ο πατέρας του Ιάσονα Αίσων ήταν πολύ γέρος και ανήμπορος να παρευρεθεί στην μεγάλη γιορτή της υποδοχής των αργοναυτών. « Τότε θα πρέπει η Μήδεια να έδειξε για πρώτη φορά την τέχνη της, με την οποία –έτσι ισχυρίστηκαν ποιητές και αφηγητές -(Αριστοφάνης Ιππείς 1321, Λυσιστράτη 1315)- αργότερα ξανάνιωσε και τον Ιάσονα…» «Η μυθολογία των Ελλήνων» Κarl Kerenyi. Η Μήδεια αφού άδειασε όλο το αίμα από το σώμα του Αίσονα τον ξανάνιωσε με κάποιο μυστηριώδες για εμάς τρόπο και κατόπιν τον παρουσίασε νέο και ρωμαλέο στο παλάτι που έμενε ο σφετεριστής βασιλιάς Πελίας, ( Οβίδιος Μεταμορφώσεις VII 251-94, Ευριπίδης Μήδεια Υπόθεσις). Με τον τρόπο της, έπεισε τον Πελία ότι θα τον κάνει νέο και δυνατό και με αυτόν τον τρόπο κατάφερε –όπως γράφουν τα αρχαία κείμενα - να τον αφήσει να πεθάνει δήθεν στην διάρκεια της τελετουργίας και να ανακηρυχθεί βασιλιάς ο Ιάσονας. Ο Ιάσονας όμως, επειδή θέλησε να γίνει αλλού βασιλιάς γιατί είχε το μυαλό του να πάει στην Κόρινθο, παραιτήθηκε υπέρ του Άκαστου, γιου του Πελία. (Οβίδιος Μεταμορφώσεις VII251-94, Ευριπίδης Μήδεια). Κατόπιν η Μήδεια και ο Ιάσονας έφυγαν για την Κόρινθο, όπου οι Κορίνθιοι την αναγνώρισαν σαν κόρη και συνεχιστή της βασιλείας του Αιήτη ο όποίος είχε φύγει για την Κολχίδα και είχε αφήσει κάποιον αντιβασιλέα (τον Βούνο). Ο Ιάσονας έγινε βασιλιάς και η Μήδεια επιδίδετε στις τεχνικές της αθανασίας στην Ακροκόρινθο στο ιερό της Ήρας που αυτή ίδρυσε (Πίνδαρος σε Ολυμπιονίκες 13.32) δίνοντας την αθανασία σε πολλά αγόρια και κορίτσια των Κορινθίων (Παυσανίας Περιηγητής 2,3,11). Ο ναός της Ήρας όπως διαφαίνεται από τις διηγήσεις γίνεται ένα κέντρο όπου η Μήδεια απλόχερα δίνει την αθανασία σε όσους την ζητήσουν αλλά ήταν άξιοι για αυτή την αλλαγή. Ο Ιάσονας όμως μετά δέκα χρόνια βασιλείας , αποφάσισε να χωρίσει από την Μήδεια και να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα την Θηβαία Γλαύκη. Αντιδρώντας όμως η Μήδεια θύμισε στον Ιάσονα τον όρκο που είχε κάνει σε όλους τους θεούς στην Αιαία και του θύμισε επίσης το γεγονός ότι σε αυτή όφειλε ότι ήταν βασιλιάς στη Κόρινθο. Τελικά ματαιώθηκε ο γάμος μετά από μια τραγωδία που συνέβη την ίδια ημέρα - και την οποία κακώς κατά τη γνώμη μου – την απέδωσαν στη Μήδεια: Η Γλαύκη όπως και ο πατέρας της Κρέοντας και μια ομάδα φιλοξενούμενων Θηβαίων κάηκαν από πυρκαγιά που ξέσπασε στο παλάτι την ημέρα του γάμου. Ο Δίας μάλιστα μετά από αυτή την δοκιμασία που πέρασε, την θαύμασε για το θάρρος της και θέλησε να την κάνει γυναίκα του, αυτή τον απέκρουσε μένοντας πιστή ιέρεια της Ήρας. Η θεά, σε μια συνάντηση μαζί της, για να την ευχαριστήσει της είπε ότι: «θα κάνω τα παιδιά σου αθάνατα αν τα βάλεις πάνω στο βωμό θυσιαστήριο στο ναό μου» και έτσι έκανε η Μήδεια.(Οβίδιος Μεταμορφώσεις VII 391-401, Διόδωρος Σικελιώτης Δ 54, Εύμηλος Αποσπάσματα 2-4, Απολλόδωρος Α 9,16, Απουλήιος Χρυσούς όνος Ι 10, Ευριπίδης Μήδεια). Ήταν προφανώς μια τελετή αθανασίας που μάλλον να συμπεριλάμβανε στοιχεία τελετουργικού φόνου απ΄ όπου και εμπνεύσθηκε την τραγωδία ο Ευριπίδης γράφοντας για τον δήθεν φόνο των παιδιών της. «Άλλοι πάλι, παραπλανημένοι από τον τραγικό Ευριπίδη – ο οποίος δωροδοκήθηκε από τους Κορίνθιους με δεκαπέντε αργυρά τάλαντα για να τους απαλλάξει από το αδίκημα που είχαν διαπράξει – ισχυρίζονται ότι η ίδια η Μήδεια σκότωσε τα δύο παιδιά της…» («Οι Ελληνικοί μύθοι» Ρομπερτ Γκρειβς). Αναφέρεται ακόμη ότι τα παιδιά της τα είχαν δολοφονήσει με λιθοβολισμό στην Κόρινθο: Ο Κarl Kerenyi γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του «Η μυθολογία των Ελλήνων»: « Ισχυρίστηκαν επίσης (Kerenyi Die Mythologie der Criechen) ότι οι Κορίνθιοι ήσαν εκείνοι που δεν ανέχονταν την κυριαρχία της ξένης μάγισσας και σκότωσαν τους εφτά γιους και τις εφτά κόρες της. Ή ότι ήσαν οι συγγενείς του βασιλιά Κρέοντος, του δεύτερου διάδοχου του Βελλεροφόντου (Ευριπίδη Μήδεια 264) που το έκαναν για να εκδικηθούν γιατί η Μήδεια είχε σκοτώσει τον βασιλιά. Διέδωσαν επίσης τη φήμη, ότι αυτή η ίδια ήταν η φόνισσα των παιδιών της…». Αφού έκανε τα παιδιά της αθάνατα, με άρμα που της έστειλε ο θεός Ήλιος –ο παππούς της - έφυγε από την Κόρινθο και κληροδότησε το βασίλειο στον Σίσυφο (τον μετέπειτα νικητή του θανάτου).. Λίγο προτού φύγει είχε μια συνομιλία με τον Ιάσονα που την παραθέτει στη τραγωδία του Ευριπίδη, «Μήδεια», «Δεν θρηνείς ακόμα όπως πρέπει…περίμενε και το γήρας…τότε θα ιδείς…». Αυτό είναι μια σαφείς αναφορά ότι πια δεν έχει σχέση με τους αθάνατους και ότι είναι πλέον καταδικασμένος να γεράσει και να πεθάνει αφού η Μήδεια ήταν αυτή που του παρείχε τις τεχνικές της αθανασίας. Ο Ιάσονας μετά από αυτό έχασε την εύνοια των θεών όπως γράφουν οι αρχαίοι συγγραφείς και περιπλανιόταν από πόλη σε πόλη μισητός απ΄ όλους. Βρήκε τον θάνατο από ξύλο που έπεσε από την πλώρη της Αργούς την οποία είχε βγάλει στην ξηρά κοντά στη Κόρινθο όπου την είχε αφιερώσει στον Ποσειδώνα,. (Διόδωρος Σικελιώτης Δ 55, Σχολιαστής στην Υπόθεση της Μήδειας του Ευριπίδη, Υγίνος Ποιητική Αστρονομία XXXVII). Μετά από όλη αυτή την σκευωρία η Μήδεια έφυγε από την Κόρινθο και κατέφυγε στη Θήβα στον Ηρακλή που της είχε πει ότι θα την υποστήριζε αν ο Ιάσονας αποδεικνύονταν άπιστος. Οι Θηβαίοι πιστεύοντας τις συκοφαντίες του ιερατείου της Κορίνθου, όπως και του Ιάσονα, δεν της επέτρεψαν να εγκατασταθεί στη πόλη τους. Τότε έφυγε για την Αθήνα όπου παντρεύτηκε τον βασιλιά της, Αιγέα κάνοντας ένα γιο μαζί του τον ονόμασε Μήδο. Αλλά μετά την επάνοδο του Θησέα στην Αθήνα «Ο Θησεύς κίνησε έπειτα να εκδικηθεί τη Μήδεια που τον απέφυγε αφού τυλίχτηκε μέσα σε ένα μαγικό σύννεφο. Μετά από λίγο, έφυγε από την Αθήνα με τον Μήδο και μια συνοδεία που ο Αιγεύς με γενναιοδωρία της παραχώρησε…» («Οι Ελληνικοί μύθοι» Ρόμπερτ Γκρέιβς ). Κατόπιν έφυγε και πήγε στην Ιταλία όπου αργότερα την λατρεύανε σαν θεά με το όνομα Αγγιτία (Πλούταρχος Θησέας 12, Σέρβιος στην Αινειάδα του Βιργίλιου VII 750, Διόδωρος Δ 54). Επέστρεψε ξανά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα την Θεσσαλία, όπου ανταγωνίστηκε ανεπιτυχώς σε διαγωνισμό ομορφιάς την Θέτιδα, με κριτή τον Ιδομενέα τον Κρητικό. Μετά από αυτό έφυγε προς την Ασία όπου λέγεται ότι έζησε μαζί με κάποιον ασιάτη βασιλιά. Για το τέλος της γράφει ο Ρόμπερτ Γκρέιβς στο βιβλίο του «Οι Ελληνικοί μύθοι» (Τόμος 2): «Η Μήδεια δεν πέθανε ποτέ αλλά έγινε αθάνατη και βασίλευε στο Ηλύσιο Πεδίο, όπου λέγεται από μερικούς ότι εκείνη ήταν που παντρεύτηκε τον Αχιλλέα και όχι η Ελένη όπως γράφτηκε…». Για την σωματική της αθανασία το βεβαιώνει και ο Karl Kerenyi στο βιβλίο «Η μυθολογία των Ελλήνων», «Η Μήδεια ήταν αθάνατη…» γράφει μεταξύ άλλων για την πριγκίπισσα από την Αία της Κολχίδος που ήρθε στην Ελλάδα.

Άνθρωποι και «θεοί»

Διαβάζοντας τα αρχαία κείμενα συμπεραίνουμε ότι οι «θεοί» δεν ήθελαν οι θνητοί να τους ξεπεράσουν και να γίνουν ισάξιοί τους φοβούμενοι ότι θα τους έπαιρναν τα πρωτεία και θα τους έδιωχναν από τον «Όλυμπο». Αλήθεια σκεφτήκατε ποτέ ότι ο «Όλυμπος» θα μπορούσε να ήταν ένας διαστημικός σταθμός όπου οι θεοί θα μπορούσαν να επιβλέπουν και να διοικούν -με διαφορετικά ονόματα, ενώ στην ουσία ήταν οι ίδιοι- άνετα ολόκληρη τη γη; Οι προσπάθειες των ανθρώπων – όχι βέβαια της πλατιάς μάζας, αλλά ορισμένων - δεν σταμάτησαν ποτέ, ο στόχος ήταν να φτάσουν και να ξεπερνούσαν τους «θεούς».
Ένας από τους πρώτους που αντέδρασε στα σχέδια των θεών ήταν ο ττάνας Προμηθέας, ο Αισχύλος μας γράφει ότι εκτός από την «φωτιά», έδωσε και τεχνικές αθανασίας στους ανθρώπους, πράγμα που αναφέρει συγκεκαλυμμένα στην ομώνυμη τραγωδία του.
Χορός: «Μη που τι προύβης τώνδε και περαιτέρω;». Προμηθέας: «Θνητούς γ΄ έπαυσα μη προδέρκεσθαι μόρον».
Μετ. «Μήπως και παραπέρα το ΄σπρωξες το πράμα;»
«Από τα μάτια μπρος τους τράβηξα το χάρο»
(Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης»).
Ο Προμηθέας αλυσοδεμένος στον Καύκασο, απάντησε υποτιμητικά στον Ερμή, που σαν απεσταλμένος των θεών, του ζητούσε να μεταμεληθεί για να τον ελευθερώσουν από τα δεσμά του. Υπέμεινε μαρτυρικά την τιμωρία που του είχαν επιβάλει τόσο άδικα οι θεοί του Ολύμπου, προς χάριν του ανθρώπινου γένους.
Ο Αισχύλος διέσωσε μέσα από τους αιώνες τα παλικαρίσια λόγια του ανθρωπόφιλου Προμηθέα «Τους πάντας εχθαίρω θεούς…», μετ. «τους θεούς σιχαίνομαι», (Αισχύλου, «Προμηθέας Δεσμώτης»). Όσο για τον Ασκληπιό που είχε αναστήσει πολλούς ανθρώπους: «Ζευς δε φοβηθείς μη λαβόντες άνθρωποι θεραπείαν παρ΄ αυτού βοηθώσιν αλλήλους, εκεραύνωσεν αυτόν…», μετ. «Αλλά ο Ζευς απ΄ το φόβο μήπως οι άνθρωποι μάθουν την ιατρική απ΄ τον Ασκληπιό και βοηθούν έτσι ο ένας τον άλλο, τον κατακεραύνωσε». Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Τόμος Β΄. Οι θεοί εκείνης της εποχής και τα ιερατεία τους –σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης- εκτός από τις τιμωρίες που επέβαλαν σε όσους καταγίνονταν με τεχνικές που είχαν σχέση με την αθανασία προχώρησαν σε ένα μεγάλο πείραμα. Μετάλλαξαν το DNA πολλών ανθρώπων χάριν διαφόρων πειραμάτων, δημιουργώντας τερατόμορφα όντα Σιληνούς, Σάτυρους, την Σφήγκα της Θήβας, τους Κένταυρους, Σκύλα, Χάρυβδη, Κέρβερος, Γηρυόνης, Κέκροπας, Εριχθόνιος κ.α. Ακόμη δημιούργησαν αρρώστιες που της μετέδωσαν στην ανθρωπότητα προφανώς μελετώντας την ανθεκτικότητα ή ακόμα και σε κάποιους πολέμους που πιθανόν χρησιμοποιούσαν ιούς, βακτήρια και μικρόβια για να εξοντώσουν την αντίπαλη πλευρά!
Όπως είναι φυσικό με αυτόν τον τρόπο μεταδόθηκαν πριν χιλιάδες χρόνια ιοί και διάφορα μικρόβια στην ανθρωπότητα. και έτσι έχουμε της γνωστές αρρώστιες που βασανίζουν τους ανθρώπους. Από το παρακάτω απόσπασμα του Ησίοδου βλέπουμε ολοκάθαρα από πού προήλθαν όλες οι αρρώστιες: «Άλλα δε μυρία λυγρά κατ΄ ανθρώπους αλάλητα πλείη μεν γαρ γαία κακών, πλείη δε θάλασσα νούσοι δ΄ ανθρώποισιν εφ΄ ημέρη , αι δ΄ επί νυκτί αυτόματοι φοιτώσι κακά θνητοίσι φέρουσοι σιγή, επεί φωνήν εξείλετο μητίετα Ζευς. Ούτως ου τι πη έστι Διός νόον εξαλέασθαι…» μετάφ. «Μ΄ από την άλλη αμέτρητες πίκρες ανάμεσα γυρνούνε στους ανθρώπους. Γεμάτη από κακά είν΄ η γη και η θάλασσα γεμάτη. Οι αρρώστιες, άλλες τη μέρα κι΄ άλλες τη νυχτιά, ακάλεστες ζυγώνουν τους ανθρώπους, φέρνοντας στους θνητούς κάθε κακό- και σιωπηλές, γιατί ο βαθύβουλος ο Δίας τη μιλιά τους έχει πάρει. Έτσι απ΄ ότι ο Δίας μελέτησε, κανείς δεν είναι τρόπος να ξεφύγη…» (Ησίοδος).
Αλλά και την σημερινή εποχή δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα όπως διαβάζουμε από την εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 3-2-2002 σελ. 24: «USAMRIID Φρούριο των ιών! Εξωτερικά μοιάζει με φρούριο: Συρματοπλέγματα, κάμερες που παρακολουθούν τα πάντα σε εικοσιτετράωρη βάση και ένα κτίριο από μπετόν κι ατσάλι χωρίς ένα παράθυρο. Στην είσοδο, μια απλή πινακίδα γράφει USAMRIID, όμως μόνο οι μυημένοι γνωρίζουν τι σημαίνουν αυτά τα αρχικά… Στα υπόγεια φυλάσσονται όλα τα είδη των γνωστών μικροβίων και όλα τα δείγματα βιολογικών όπλων που έχουν κατασκευάσει οι Ηνωμένες Πολιτείες από το 1960 μέχρι σήμερα. Εκεί βρίσκεται το κουτί της Πανδώρας κι αλίμονο σε όποιον το ανοίξει…».
Το παραπάνω απόσπασμα το καταθέτω σαν μια μικρή απόδειξη ότι όπως πριν από χιλιάδες χρόνια κάποια ιερατεία – επιστημονικά, θρησκευτικά, πολιτικά – κατάφεραν για δικούς τους σκοπούς να μολύνουν με αρρώστιες τους ανθρώπους για κάποιους σκοπούς έτσι και τα σημερινά χρόνια βλέπουμε να αντιγράφουν μια παλιά τακτική.
Οι «θεοί» μέσω τον "ιερατείων" τους, θρησκευτικών και πολιτικών κλπ επέβαλαν επιπλέον την υποχρεωτική δουλειά ή εργασία όπως συνηθίζεται να αποκαλείται τα σημερινά χρόνια, αλλά και τους (συνεχείς) πολέμους –πράγμα που διαβάζουμε σε όλα τα αρχαία κείμενα της γης – και αυτό συνεχίζεται έως και τα σημερινά χρόνια. Τα παραπάνω «ιερατεία» έχουν εφεύρει τον μέσο όρο ζωής με τα γνωστά σε όλους μας σκαμπανεβάσματα, είναι αυτοί που προσπαθούν να υποδουλώνουν το νου μας με μυστηριώδεις συχνότητες που εκπέμπουν μέσω επίγειων ή διαστημικών σταθμών για σκοπούς που μόνο αυτοί γνωρίζουν, είναι αυτοί που έχουν μολύνει την γη με χημικές ουσίες και ραδιενεργή μόλυνση, είναι αυτοί που προκαλούν πολέμους, είναι αυτοί που έχουν χωρίσει τον κόσμο σε ζώνες και άλλα αναρίθμητα παραδείγματα που θα χρειαζόντουσαν πολλές σελίδες να τα απαριθμήσουμε, γιατί εντέλει, γύρω μας καθημερινώς λειτουργεί μια συνομωσία ενάντια στον άνθρωπο.

Ο υπέρτατος σκοπός των ανθρώπων

Σαν τελικό σκοπό του ανθρώπινου γένους θα εισέλθω σε μια μετα-ανθρώπινη εποχή και φυσικά μετά την κατάκτηση της σωματικής αθανασίας όσων περισσότερων ανθρώπων. Αυτή η διαμορφούμενη κατάσταση θα συνεπάγεται από μια ολοκληρωτική αλλαγή σε όλα τα πεδία ύπαρξής και τις δομές του νέου ανθρώπου.
Η διαμόρφωση αυτή, θα έχει σκοπό να μας οδηγήσει σε μια νέα υπέρ-ανθρώπινη κατάσταση. Την νέα αυτή κατάσταση που θα προάγει σε ένα νέο τύπου ανθρώπου την ονομάζω Ηomo-immortal (ανθρώπου-αθάνατου που είναι ένα άτομο αυτό-προγραμματιζόμενο, αυτό-συνθετόμενο, απεριόριστης διανοητικής και ψυχολογικής ικανότητας, αθάνατο και απεριόριστο. Για να φτάσει κάποια-ος στην κατάσταση homo-immortal κατ΄ αρχάς θα πρέπει να τον διέπει η συνθήκη που λέγεται Αναρχία Τόξου (Arch-Anarchy), δηλαδή να είναι πεπεισμένος ότι θα πρέπει να επιζητήσει να ξεπεράσει όλα τα γνωστά όρια στην ελευθερία μας – όπως και των ορίων που επιβάλλονται από τους λεγόμενους “φυσικούς νόμους”.
Με την ενδοσκόπηση, τη χαλάρωση, τη συγκέντρωση και άλλες ασκήσεις θα αναζητήσουμε να εξερευνήσουμε τις νευρικές και διανοητικές μας λειτουργίες, θα γίνει ο καθένας μας, Νευρομάντης. Αυτό θα μας κάνει ΙΑ (Intelligence Amplification), δηλαδή θα ενισχύσει το νου με Δύναμη (Power), θα μας προσδώσει τρομερές ικανότητες και ευφυΐα με συνέπεια να έρθει το επόμενο στάδιο μεταμόρφωσης. Το επόμενο βήμα είναι η Υπερβιομόρφωση δηλαδή να μετασχηματίσουμε το σώμα μας από ένα βιολογικό – φυσιολογικό οργανισμό σε ένα συνειδητά ανώτερο οργανισμό. Και αυτή η κατάσταση με τη σειρά της θα μας οδηγήσει σε μια άλλη ακόμη ανώτερη κατάσταση που ονομάζεται κατάσταση Ομεγον (Omegon) με συνέπεια την Μορφολογική Ελευθερία δηλαδή να αλλάζουμε τη μορφή μας, με τη θέλησή μας. Στην κατάσταση αυτή οι homo-immortal-Omegon, θα μπορούν να μετατρέπουν τον εαυτό τους σε οποιαδήποτε μορφή επιθυμούν όπως π.χ. νέος, γέρος, να από-υλοποιούνται, να γίνονται καθαρές μάζες ενέργειας, αστέρια νετρονίων ή ακόμη με την ενέργειά τους να καταφέρνουν να δημιουργούν ένα μωρό –σύμπαν που θα μεγαλώσει και θα πάρει τις διαστάσεις του σύμπαντος. Η κατάσταση Ομεγον θα φέρει την κοινωνία των homo-immortal – Omegon με την ευφυΐα τους θα ελέγχουν πλήρως το γνωστό σύμπαν.
Η κατάσταση των συνενωμένων συνειδητά νόων των αθανάτων ανθρώπων, ονομάζεται Κατανεμημένη Ευφυΐα και θα κατανεμηθεί μέσα στο σύμπαν χωρίς διακριτό κέντρο. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί – ευφυΐα αυτή των αθανάτων ανθρώπων - να επιβιώσει επ΄ αόριστον. Έτσι θα μπορούν πλέον να νικήσουν την εντροπία του σύμπαντος, αυξάνοντας την Εξτροπία (Extropy) - δηλαδή την ομάδα δυνάμεων που αντιτίθενται στην εντροπία στον θάνατο και την αταξία - ανταλλάσσοντας με τον συμπαντικό οργανισμό ενέργεια ζωής, πληροφορίες ποικίλες δυνατότητες και ευκαιρίες και απεριόριστες δυνάμεις ανάπτυξης. Εν τέλει θα αθανατοποιήσουν το γνωστό μας σύμπαν αφού η εξτροπία θα εξαπλωθεί ως τα απώτατα σημεία του σύμπαντος. Πιθανόν κάποιοι νόες αθανάτων να προτιμήσουν την στρατηγική της Συγκεντρωμένης Ευφυΐας ώστε να εξελιχθούν μέσα στα σώματά τους ή να γίνουν δημιουργοί άλλων συμπάντων κλπ.
Αυτοί που θα παραμείνουν στα σώματά του, θα είναι και οι δημιουργοί μιας νέας κοινωνίας, «της κοινωνίας των σωματικά αθανάτων ανθρώπων», (ΚΣΑΑ). Αυτό θα είναι -πιθανότατα- το τελευταίο στάδιο γήινου πολιτισμού, σφραγίζοντας ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το επιστέγασμα της ανθρώπινης ευφυΐας και σοφίας.

Το DNA μας και οι "άνωθεν" παρεμβάσεις

Η απεριόριστη σωματική ύπαρξη (Α.Σ.Υ.) ενός ανθρώπου επάνω στη γη προϋποθέτει κάποια μεγάλη αλλαγή του τρόπου ζωής, αλλά το κυριότερο αλλαγή τρόπου σκέψης. Αλλαγή τρόπου σκέψης, σημαίνει ξεκαθάρισμα και απαλλαγή από το νου κάθε «κακής» και «παλιάς» σκέψης που είναι εντυπωμένη μέσα στη μνήμη του DNA των κυττάρων μας, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μετά από προσωπική έρευνα διαπίστωσα ότι είναι εγγεγραμμένα στο DNA μας χιλιάδες άχρηστα προγράμματα αυτοκαταστροφής, εικόνες, ιδέες και μονομανίες όπως θανατοφιλία, αρρωστοφιλία κ.λ. που το πρόγραμμά τους, είναι να μας οδηγούν στο θάνατο και την εκμηδένιση.
Αυτά τα προγράμματα στο DNA μας, έχουν «γραφτεί» και εντυπωθεί στα κύτταρά μας τα τελευταία 7000 με 10000 χρόνια περίπου, δηλαδή από τότε που εμφανίσθηκαν –όπως πιστεύουμε, έως σήμερα- οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες. «Ο αρχικός άνθρωπος ήταν ένα υπέροχο ον, του οποίου οι δώδεκα κλώνοι του DNA απαρτίζονταν από τις συνεισφορές ποικίλων νοήμονων πολιτισμών. Όταν ήρθαν οι νέοι ιδιοκτήτες εργάστηκαν μέσα στα εργαστήριά τους και δημιούργησαν παραλλαγμένες εκδοχές ανθρώπων με ένα διαφοροποιημένο πια DNA με τη διπλή σπείρα…Πριν από την επιδρομή, είχατε καταπληκτικές ικανότητες. Το πρωταρχικό βιογενετικό παράδειγμα του ανθρώπου είχε προικιστεί με απίθανες πληροφορίες, ήταν δια-διαστασιακό και μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Όταν έκαναν την επιδρομή τους εκείνοι οι θεοί δημιουργοί, ανακάλυψαν ότι το τυπικό είδος παρα- ήξερε πολλά. Το τυπικό είδος είχε ικανότητες που έμοιαζαν υπερβολικά με τις ικανότητες που είχαν αυτοί που προσπαθούσαν να περάσουν για θεοί. Έγινε λοιπόν μια βιογενετική μετατροπή που υπήρξε μεγάλη καταστροφή. Έφεραν πειραματικές εκδοχές του είδους στον πλανήτη, όπου η πρωταρχική τράπεζα δεδομένων διασκορπίστηκε αλλά δεν καταστράφηκε. Κάποτε, το DNA σας ήταν ακέραιο. Ήταν μια πανέμορφη βιβλιοθήκη με όλες τις πληροφορίες όμορφα ταξινομημένες και εύκολα προσβάσιμες, όπου μπορούσατε να βρείτε οτιδήποτε θέλατε αμέσως. Όταν συνέβη η βιογενετική μετατροπή με σκοπό την αποσύνδεση των πληροφοριών, ήταν σαν να έκρυψε κάποιος το ευρετήριο, να πήρε όλα τα βιβλία από τα ράφια και να στοίβαξε σε έναν τεράστιο ανάκατο σωρό στο πάτωμα, έτσι ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους τάξη σε αυτά. Αυτός είναι ο τρόπος που το DNA σας σκορπίστηκε και ανακατεύτηκε από τους επιδρομείς εδώ και πολύ καιρό… Διέσπασαν την πληροφοριακή συχνότητα μέσα στα ανθρώπινα όντα, άλλαξαν το DNA και σας έδωσαν τη διπλή σπείρα ώστε να παραμένετε στην άγνοια… Αυτοί οι θεοί δημιουργοί βάλθηκαν να αλλάξουν το DNA μέσα στο ανθρώπινο σώμα, το οποίο είναι η νοημοσύνη, το πρωταρχικό σχέδιο, ο κωδικός…Τα τελευταία αρκετές χιλιάδες χρόνια, ο κωδικός έχει αναγκαστεί να χωρέσει μέσα σε ένα πολύ περιορισμένο DNA… « («Κομιστές της αυγής» Μπάρμπαρα Μαρσινιάκ, εκδ. «Κρύων ΕΠΕ»).
Προφανώς οι ομάδες που διαχειρίζονταν την πολιτική και την θρησκεία πριν χιλιάδες χρόνια, όπως γράφουν τα αρχαία κείμενα κατάφεραν με έντεχνους τρόπους να εγγράψουν τον φόβο αλλά και όλες τις επίβουλες και θανατερές εντολές τους, στο DNA μας. «Τοποθέτησαν» δηλαδή ένα πρόγραμμα θανάτου στο DNA μας. Μετά από αυτή τη ζοφερή προοπτική που ανοίγετε μπροστά μας ο μοναδικός δρόμος είναι η απεριόριστη σωματική μας ύπαρξη (Α..Σ.Υ.), σε συνδυασμό με την παντοτινή νεότητα. Πως όμως κάποια-ος μπορεί να κερδίσει την σωματική αθανασία εδώ επάνω στη γη; Φυσικά χρειάζεται κάποια-ος να το πάρει απόφαση. Να συνειδητοποιήσει ότι μόνο δύο δρόμοι υπάρχουν: αυτός του θανάτου και της ανυπαρξίας και ο επικός δρόμος που οδηγεί στη σωματική αθανασία. Αν προτιμήσουμε την απεριόριστη σωματική ύπαρξη μας επάνω σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη θα πρέπει μια μεγαλειώδης αλλαγή να γίνει μέσα μας, μια αλλαγή που θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στο DNA μας.
Τεχνικές με εικόνες, που με τον κατάλληλο οραματισμό θα εντυπωθούν για πάντα στα κύτταρά μας θα γίνουν η αιτία ώστε το σώμα μας να εργασθεί προς την κατεύθυνση της αποβολής τυχόν ασθενειών σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα μας ή και τη θεραπεία τους. Ακόμη με τον κατάλληλο οραματισμό και της ασκήσεις μπορούμε να κάνουμε τον οργανισμό μας να εκκρίνει ορμόνες και άλλες ωφέλιμες ουσίες που θα το κάνουν όμορφο νεανικό και εν τέλει θα το αθανατοποιήσουν. Αυτό είναι ένα μέρος του προγράμματος της ατομικής σωματικής αθανασίας που θα πρέπει να ακολουθηθεί.

Δήμητρα και Δημοφώντας

Ανάμεσα στους αρχαίους θεούς υπήρχαν κάποιοι που είχαν αγάπη προς τους ανθρώπους και κρυφά, προσπάθησαν να κάνουν πολλούς από τους θνητούς ανθρώπους αθάνατους, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ο Κελεός και η Μετάνειρα βασίλευαν στην Ελευσίνα και είχαν προσφέρει την φιλοξενία τους στη θεά Δήμητρα όταν έψαχνε την κόρη της Περσεφόνη μετά την απαγωγή της από τον Πλούτωνα, φυσικά χωρίς να γνωρίζουν ότι ήταν «θεά». Οι ίδιοι προσέλαβαν τη θεά, σαν τροφό (παραμάννα), του γιου τους Δημοφώντα. Η Δήμητρα έτρεφε τον Δημοφώντα με νέκταρ και αμβροσία και το φυσούσε με την αναπνοή της κρατώντας το επάνω στο στήθος της, να τον κάνει αθάνατο. Επιχειρούσε μάλιστα μια τελετουργία αθανασίας βάζοντας το μωρό επάνω από μια φωτιά, προφανώς επρόκειτο για μια πράξη που θα έκανε τα κύτταρά του αθάνατα. γνωστή και σαν «βάπτισμα μέσω της φωτιάς», έχοντας σαν απώτερο σκοπό να το απαλλάξει από τα γεράματα και τον θάνατο, να τον κάνει σωματικά αθάνατο! Όμως η Μετάνειρα ένα βράδυ την είδε και φοβισμένη έβαλε της φωνές. Η Δήμητρα την άκουσε, και αφού της αποκαλύφθηκε σε όλη την μεγαλοπρέπεια οργισμένη της είπε: «Άνθρωποι αδαείς ανόητοι που δεν γνωρίζεται την μοίρα σας ούτε για το καλό ούτε για το κακό. Να που η αφροσύνη σου σε παρέσυρε σε σοβαρότερο σφάλμα σου, σου ορκίζομαι στο αμείλικτο νερό της Στυγός που ορκίζονται οι θεοί θα έκανα τον γιο σου αθάνατο και δεν θα γερνούσε ποτέ, θα του χάριζα ένα προνόμιο ανεκτίμητο, τώρα πλέον δεν θα μπορέσει να διαφύγει την μοίρα του θανάτου…».
Μετά από αυτό η θεά παρέμεινε στην Ελευσίνα και έδωσε εντολή στον βασιλιά Κελεό να της αναγείρει ναό «Αλλ΄ εμπρός ολόκληρος ο λαός ας μου αναγείρει ναό και κάτω ένα βωμό στη βάση της ακρόπολης και του υψηλού τείχους…Θα ιδρύσω μόνη μου μυστήρια για να μπορείτε να ευφραίνεται την καρδιά μου τελούντες αυτά με σεβασμό…».
Με αυτό τον τρόπο ιδρύθηκε ο ναός που μετέπειτα γίνονταν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Η Δήμητρα φαίνεται πως ήταν μια ικανότατη βιολόγος-«θεά» και πιθανότατα προόριζε την Περσεφόνη για κάποιο μεγάλο βιολογικό πείραμα που σαν στόχο πιθανόν θα είχε να την κάνει αθάνατη, αλλά ο Πλούτωνας, κατ’ εντολή φυσικά των «θεών» ματαίωσε αυτό το πείραμα. Η Δήμητρα όμως φαίνεται πως προσπάθησε να το συνεχίσει με τον Δημοφώντα, όπως διαβάσαμε παραπάνω.
Μετά από την αρπαγή της Περσεφόνης, η Δήμητρα έκανε τη γη άκαρπη και για πολλά χρόνια και η πείνα βασάνιζε τους ανθρώπους. Οι ικεσίες των ανθρώπων ακούστηκαν μέχρι τον «Ολυμπο» και μεσολάβησε Δίας, ώστε η Περσεφόνη για ένα εξάμηνο ή οκτάμηνο ζούσε μαζί με την Δήμητρα και το υπόλοιπο χρόνο με τον Πλούτωνα.

Ο Τάνταλος

Γιος του Δία και της Πλουτώ ή του Τμώλου.(Απολλόδωρου Βιβλι.3,5,6), (Παυσανίας 10, 31,10) Κάλεσε τους "θεούς" σε συμπόσιο αφού «έσφαξε» τον γιο του Πέλοπα - που προφανώς επρόκειτο για κάποια τελετουργίας αθανασίας - τον κομμάτιασε έβαλε το κρέας να βράσει σε ένα καζάνι και το προσέφερε στο τραπέζι. Διηγούνται ότι μια θεά είχε δοκιμάσει την σάρκα του και αυτή ήταν η Δήμητρα αφηρημένη από τον χαμό της κόρης της, χωρίς να το καταλάβει. Η Δήμητρα δοκίμασε από το κρέας του μικρού Πέλοπα και όταν η Ρέα επανασυγκόλησε τα κομμάτια έλειπε ο ώμος, ήταν το σημείο που είχε εν αγνοία δοκιμάσει «Ήταν σαν μια νέα γέννηση. Καθαρό έμεινε το καζάνι αμόλυντο από το κακούργημα και το παιδί βγήκε απ΄ αυτό ακόμα ωραιότερο απ΄ ότι ήταν. Ο ώμος έλαμπε σαν ελεφαντοστούν που του το έδωσαν οι θεοί σ΄ αντικατάσταση του χαμένου κι από τότε και οι απόγονοι του διακρίνονταν μ΄ ένα σημάδι εκ γενετής….», (Η μυθολογία των Ελλήνων, Κ. Κερένυι). «Τον Πέλοπα τον έσφαξαν και τον έβρασαν σε συμπόσιο των θεών κι έγινε ωραιότερος, όταν επανήλθε στη ζωή…», (Απολλοδώρου Βιβλι. 3,5,6) αφού και η Κλωθώ η Μοίρα δεν είχε αποφασίσει το θάνατο του. Εδώ πλέον φαίνεται ολοκάθαρα ότι τελετουργία αθανασίας πέτυχε και όχι μόνο αυτό αλλά κατάφεραν και εμφύτευσαν στο DNA του το γονίδιο της αθανασίας στον Πέλοπα και στους απογόνους του δηλαδή εμείς φέρουμε δυνάμει το γονίδιο της αθανασίας απλώς χρειάζεται να το ενεργοποιήσουμε. Μετά από αυτό ο Τάνταλος έγινε ένας ξακουστός κυρίαρχος επάνω στη γη, αφού έως την εποχή του Απολλώνιου του Τυανέα, στην Ινδία τον λατρεύανε σαν αθάνατο θεό. Όμως από το ιερατείο των Ολύμπιων του «αποδόθηκαν διάφορα αμαρτήματα : αμαρτήματα πιθανώς αλλά ίσως μόνο επικαλύμματα της μεγάλης τόλμης της με μεγάλη ακρίβεια εκτελέσεως μιας ιερής ενέργειας… Διηγούνται μερικά αμαρτήματα του Ταντάλου όπως τα ακόλουθα:Σαν φιλοξενούμενος των θεών δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό αλλά αποκάλυψε στους θνητούς αυτό που έπρεπε να αποσιωπήσει:τα μυστικά των αθανάτων. Και αυτό ήταν επίσης μια κλοπή που δεν διέφερε από αυτή του Προμηθέως»,"Η μυθολογία των Ελλήνων" Κ. Κερένυι.
Ένα μεγάλο κατόρθωμα του Ταντάλου ήταν ότι «έκλεψε» το νέκταρ και την αμβροσία από τους θεούς και τα προσέφερε στους ανθρώπους δηλαδή τους έκανε αθάνατους. «αθανάτων ότι κλέψαις αλίκεσσι συμπόταις νέκταρ αμβροσίαν τε δώκεν, άφθιτον θήκαν», (Πίνδαρου, Ολυμπ.1). Ο Τάνταλος ένας μεγάλος δάσκαλος της αθανασίας κατάφερε όπως φαίνεται να κερδίσει την αθανασία αλλά το κυριότερο να την προσφέρει και στην ανθρωπότητα.
Για τις πράξεις του αυτές. τον τιμώρησαν οι «θεοί» να βρίσκεται μέσα στο νερό ως το στήθος και να υπάρχουν τρόφιμα κοντά του αλλά να μην μπορεί να πιει και να φάει ενώ συνεχώς διψούσε και πεινούσε. Επίσης κρεμόταν από πάνω του ένας βράχος που ταλαντευόταν έτοιμος να πέσει στο κεφάλι του.
Ασφαλώς από την διήγηση αυτή αναγνωρίζουμε ότι ο Τάνταλος κέρδισε την αθανασία, αφού μάλιστα είχε στην διάθεση του το νέκταρ και την αμβροσία των θεών, αλλά το ιερατείο με την πρόφαση του αυτή του δήθεν αμαρτήματος διαστρέβλωσε την αλήθεια και τιμώρησε έστω και γραπτώς (μέσα από τα κείμενα) τον Τάνταλο, για παραδειγματισμό στις επερχόμενες γενεές με σαφή προσανατολισμό την αποτροπή από τελετουργίες των ανθρώπων που τους καθιστούσαν αθάνατους.

Οι αθάνατες Νύμφες

Οι Νύμφες ή Νεράϊδες ήταν αθάνατες σωματικά οντότητες αφού όπως μας μεταφέρει -μέσα από την Ελληνική Παράδοση - ο Πλούταρχος - ζούσαν περίπου από 9500 έως 10000 χρόνια! Φυσικά δεν θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση ότι στη Ρόδο όταν έκαναν επίκληση στις Νύμφες της αποκαλούσαν μακρόβιες! Οι Νύμφες ανέλαβαν πιθανόν των ρόλο των διδασκάλων για τους ανθρώπους, αφού «βλέπουμε» πολλές φορές να βοηθούν τους θνητούς και μάλιστα αρκετές φορές έχουμε αναφορές μέσα από τους αρχαίους συγγραφείς, να παντρεύονται κοινούς ανθρώπους, να κάνουν τους θνητούς ανθρώπους, αθάνατους κλπ. Ο αθάνατος Δίας σαν αρχηγός των θεών, φαίνεται πως δεν θέλησε να έρθει σε σύγκρουση μαζί τους και περιορίστηκε να τις απομονώσει και να βάλει να εξουσιάζουν σε βουνά, δάση, κοίτες ποταμών και σε απρόσιτα μέρη, δίνοντας τους έτσι περιοχές που είχαν την αποκλειστική ευθύνη τους. Οι Νύμφες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μακραίωνη Ελληνική ιστορία —από τα πανάρχαια έως και τα σημερινά χρόνια - και προσέφεραν πολλές υπηρεσίες στους «θεούς» και τους ανθρώπους. Με την πάροδο των χιλιετιών και την επιβολή νέων θρησκειών μετονομάστηκαν σε Νεράιδες, ξωτικά κτλ και φυσικά ποτέ δεν χάθηκαν από το προσκήνιο, απλά «κρύφτηκα» πίσω από μύθος, θρύλους, και παράξενες ιστορίες. Η ύπαρξη των Νυμφών, γίνεται ολοφάνερη τη σημερινή εποχή, αφού σε όλη την Ελλάδα, οι τοπικές παραδόσεις. βοούν από πλήθος εμφανίσεων αυτών των αθανάτων σωματικά οντοτήτων.

Ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν

Ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν (Rackoczi) γεννήθηκε πιθανόν το 1696 στο Leutmeritz της Βοημίας. Ήταν τέλειος αλχημιστής, πολύγλωσσος, καλλιτέχνης, χημικός, μουσικός και εξαιρετικά μορφωμένος. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως είχε βρει το ελιξίριο της αθανασίας και κατείχε το μυστικό της διαρκούς νεότητας. ΄Έδινε την εντύπωση πως έμεινε στάσιμος στα σαράντα του χρόνια, η κατασκευή χρυσού γι΄ αυτόν, είχε γίνει ρουτίνα. Έλεγε ιστορίες που είχαν πρωταγωνιστή τον εαυτό του πριν από χίλια και δυο χιλιάδες χρόνια αφήνοντας άναυδους τους ανθρώπους. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή υπηρετώντας την νομιμότητα και την δικαιοσύνη και βοηθώντας φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, στην Αφρική και πήγε δύο φορές στη Ινδία εργαζόμενος πάντα για την εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Είναι βέβαιο ότι ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν ήταν κάτοχος κάποιου μυστηριώδους ελιξιρίου που παρέτεινε απεριόριστα τη ζωή του « Ήταν κάτοχος του ελιξιρίου της μακροζωίας, το οποίο χρησιμοποιούσε και κατά συνέπεια ήταν πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι φαινόταν, αυτά είναι γεγονότα βεβαιωμένα… αν έτσι είχαν τα πράγματα, ο Σαίν-Ζερμαίν σίγουρα θα κατείχε και το ελιξίριο της μακροζωίας, πράγμα που δικαιολογεί τα όσα διέδιδαν για την υπερηλικία του…», (« Ο θησαυρός των Αλχημιστών», J. Sadoul, εκδ. «Νέος σταθμός»). Για την βοήθεια μάλιστα των ανθρώπων που ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης είχε συνθέσει μάλιστα ένα ελιξίριο της υγείας το οποίο μοίραζε δωρεάν στους φτωχούς και χάρη στο οποίο κατά την μαρτυρία του πρίγκιπα Charles Hesse παρέτεινε και την δική του ζωή. Ο κόμης φυσικά δεν έδινε το ελιξίριο της αθανασίας, αλλά κάποιο σκεύασμα που θεράπευε τις ασθένειες και παρέτεινε πιθανόν την ζωή κάποιων ανθρώπων. Ειδικά για το ελιξίριο της αθανασίας γράφει το βιβλίο των Πάουελς-Μπερζιέ «Η αυγή των Μάγων»: «Αυτό το νερό θα έχει καταπληκτικές χημικές και ιατρικές ιδιότητες. Θα είναι ένα διαλυτικό για τα πάντα, και το ελιξίριο της ζωής, το αθάνατο νερό του Φάουστ…», το πραγματικό αυτό σκεύασμα θα το είχε για προσωπική του χρήση. Ο Σαιν Ζερμαίν λόγω της φήμης που είχε, είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη όλων των ηγετών της Ευρώπης αλλά και το μίσος ορισμένων που τον θεωρούσαν εμπόδια στα σκοτεινά τους σχέδια.
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη ημερομηνία θανάτου του, αλλά με το παρακάτω ιδιόχειρο γράμμα του ο Βολτέρος μας λύνει την απορία απευθυνόμενος προς τον Βασιλιά Φρειδερίκο ΙΙ, στις 22 Νοεμβρίου 1745, η επιστολή αυτή βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο: «O Δούκας του Σουα σέλ ο Κόμης Κούνιτζ και ο Μίστερ Πιτ δεν μου αποκαλύπτουν το μυστικό τους. Υποτίθεται ότι είναι γνωστό μονάχα σε ένα κύριο Σαιν Ζερμαίν ο οποίος έχει γευματίσει με τους Πατέρες του Συμβουλίου του Τρέντ τον πολύ παλιό καιρό και πιθανόν θα έχει την τιμή να συναντήσει την Μεγαλειότητά Σας σε περίπου πενήντα χρόνια από τώρα. Ο άνθρωπος είναι αθάνατος και πάνσοφος….»
Τον ξανασυναντάμε το 1790 στην Αίγυπτο κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντα. Το 1835 εμφανίζεται ξανά στο Παρίσι. Υπάρχει ακόμη μια « Ιστορική αναφορά στον Κόμη του Σαιν Ζερμαίν, έγινε το 1822, την παραμονή πιθανόν της αναχώρησής του για την Ινδία. Ο συγγραφέας Τ. Ληντμήτερ ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τον κόμη στο Παρίσι το 1926 και ο Γκάι Μπάλαρντ στην Καλιφόρνια το 1930. Ο Κόμης συνέχισε να εμφανίζεται σποραδικά στο Παρίσι τις δεκαετίες του ΄30 και του ΄40, ενώ εμφανίστηκε ακόμη και στη γαλλική τηλεόραση το 1972, μεταμφιεσμένος ως παρτιζάνος με το ψευδώνυμο Ρισάρ Σανφραί. Η εσωτερική παράδοση μας μεταφέρει ότι επισκέφθηκε το Ανατολικό Θιβέτ και επέστρεψε στην Ευρώπη το 1999. Η Ε. Π. Μλαμβάσκη αναφέρεται στον Σαιν Ζερμαίν στο βιβλίο της «Θεοσοφικό Γλωσσάριο» και «Έχει σχέση με την επανεμφάνισιν επί της σκηνής του Κόμητος του Αγίου Γερμανού, του ανθρώπου που δεν πεθαίνει, εις το προσεχές μέλλον. Η προφητεία αυτή δεν εξετελέσθη ακόμη…», (Α. Φ. Χαλά, «Αποκρυφισμός-Θεοσοφία, τα επτά γένη της ανθρωπότητος», εκδ. «Βιβλιοθήκη νέας εποχής»).

Ο αθάνατος Μελχισεδέκ

Ο Μελχισεδέκ ένας αθάνατος βασιλιάς, που βασίλευε στην πόλη Σαλήμ (παλιά ονομασία της Ιερουσαλήμ), αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο, που σε επιστολή του (προς Εβραίους) γράφει: «Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ… βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, ο έστι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών, μήτε ζωής τέλος έχων… μένει ιερεύς εις το διηνεκές..», (Παύλος, Προς Εβρ. 21, 1-3). Στην Παλαιά διαθήκη και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο ΙΕ΄, Εδάφια 18-20, ο Μελχισεδέκ μάλιστα είχε συνάντηση με τον Αβραάμ, που επέστρεφε μετά από κάποια επιτυχημένη πολεμική εκστρατεία εναντίων του βασιλιά Χολοδογόμαρ. Ο αθάνατος Μελχισεδέκ, μάλιστα πήρε το 1/10 των λαφύρων που του πρόσφερε ο Αβραάμ, του έδωσε την ευλογία του και του παρέθεσε πλούσιο τραπέζι. «Και ο Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ έφερεν έξω άρτον και οίνον ήτο δε ιερεύς του Θεού του υψίστου και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, ευλογημένος ο Αβραάμ παρά του Θεού και υψίστου όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην… Και ο Αβραάμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων…».

Πηγές: προσωπική μου έρευνα και http://el.wikipedia.org/wiki/

Το Σώμα του Φωτός

Το φυσικό μας σώμα έχει το διπλό του σώμα που το ονομάζουμε αιθερικό, διπλό, ζωτικό ή αστρικό σώμα. Αυτό το σώμα, -που αποτελείται από δονήσεις λίγο υψηλότερες του φυσικού- περιέχει κάποια ψήγματα από μόρια, ηλεκτρόνια και άτομα που μέσα από αυτά μπορούμε να δομήσουμε το σώμα του φωτός Πρόκειται για ένα αόρατο (και ορατό, κάτω από κάποιες συνθήκες), ειδώλου ή φωτεινού αντιγράφου του ανθρώπινου σώματος, ένα σώμα «πηγμένης συνειδητότητας» που επιτρέπει στον κάτοχό του να υπερβεί την θνητή κατάσταση κατά την διάρκεια της σωματικής ύπαρξής του.
Τον 1ο μΧ. αιώνα, αναφέρεται μέσα στις Γνωστικές διδασκαλίες σαν «ακτινοβόλο σώμα», με την ίδια ονομασία αναφέρεται στις Νεοπλατωνικές διδασκαλίες. Η Ιουδαϊκή και Χριστιανική παράδοση το ονομάζει «σώμα της δόξας» και «σώμα της αναζωογόνησης». Στην πρωτοχριστιανική περίοδο υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες για κάποια τεχνική που ονομάζεται «πύκνωση της ψυχής» και αναφέρεται από τον Σωφρόνιο της Αντιοχείας.Φαίνεται πως οι πρωτοχριστιανοί ασκητές μέσα από την συνεχή άσκηση, της «πύκνωσης της ψυχής», όπως την ονόμαζαν, επιζητούσαν την ψυχική –ίσως και την σωματική -αθανασία φτιάχνοντας ένα σώμα φωτός . Τα ευαγγέλια γράφουν για τον Ιησού που «μεταμορφώθηκε» στο όρος Θαβώρ μπροστά στους μαθητές του, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη «και το πρόσωπό του έλαμπε σαν τον ήλιο και τα ρούχα του έγιναν λευκά σαν το χιόνι», «Τον καιρό εκείνο παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους ανεβάζει σε όρος υψηλό κατ' ιδίαν. Εκεί μεταμορφώθηκε ενώπιων τους και έλαμψε το πρόσωπό Του όπως ο ήλιος», (τα Ευαγγέλια που αναφέρονται στην Μεταμόρφωση του Ιησού, είναι το κατά Ματθαίον ΙΖ:1-8), και το κατά Μάρκον Θ:2-3). Όταν μάλιστα αναστήθηκε και παρουσιάστηκε στου μαθητές Του, με το σώμα της ανάστασης Του , τους είπε χαρακτηριστικά: «Ιδέτε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι. ψηλαφήσατέ με και ιδέτε διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.», (Λουκά ΚΔ, 24:39). Σε επιστολή του, ο απόστολος Παύλος, (Α΄ προς Κορινθίους 15:40), αναφέρει το σώμα του φωτός, σαν «πνευματικό σώμα» ή «ουράνιο σώμα». Οι Σούφι το αποκαλούν «υπερουράνιο σώμα» και «το ιερότερο σώμα». Στον Ερμητισμό ονομάζεται «αθάνατο σώμα» και σε πολλές σχολές εσωτερισμού, «ηλιακό σώμα». Στη Ροδοσταυρική παράδοση αναφέρεται σαν «αδαμάντινο σώμα, του ναού του Θεού», ο Johann Friedrich Schmide μέλος των Ροδοσταύρων, που πέθανε στο Αμβούργο το 1761, εμφανίστηκε με το «σώμα του φωτός» σε πολλούς ανθρώπους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μύστες το ονόμαζαν «ύπαρξη ή φωτεινό σώμα».. Στις ανατολικές ασιατικές παραδόσεις έχει αντίστοιχες ονομασίες, όπως πχ οι Πέρσες μυστικιστές το έλεγαν «εσώτατη θεία δυνατότητα», ο Μιθραϊσμός «τέλειο σώμα». Στον Ταοϊσμό αναφέρεται σαν «αδαμάντινο σώμα» και «χρυσό λουλούδι», και η όλη διδασκαλία (θεωρία και πρακτική), επικεντρώνονταν στην κατάκτηση της αιώνιας ζωής. Αυτό το επιτύγχαναν μέσω της μετουσίωσης των τριών βασικών αρχών: της ουσίας (τζίνγκ), της ενέργειας (τσι), και του πνεύματος (σεν). Όταν λάβενε χώρα η μετουσίωση τότε γεννιόταν το αθάνατο έμβρυο, που προερχόταν από την ουσία του ίδιου του σώματός του ασκούμενου. Μετά από ασκήσεις και παρέλευση κάποιου απαραίτητου χρόνου, το αθάνατο έμβρυο έδινε την θέση του σε ένα πνευματικό σώμα. Το πνευματικό αυτό σώμα μεταμόρφωνε τον κάτοχό του, σε «ουράνιο αθάνατο». Δεν τον επηρέαζαν το κρύο, η ζέστη, οι ασθένειες, τα γηρατειά και είχε νικήσει τον θάνατο. Επιπλέον με το σώμα αυτό, μπορούσε όποτε το αποφάσιζε να αναληφθεί στον ουρανό και να συναναστρέφεται με άλλους ουράνιους αθάνατους. Στον θιβετανικό βουδισμό ονομάζεται «ελαφρύ σώμα», η Τάντρα το ονομάζει «διαμαντένιο σώμα», αλλά και «θείο σώμα και η Κρίγια Γιόγκα το αναφέρει σαν «σώμα της ευδαιμονίας». Ο Σρι Ορομπίντο το ονομάζει «θείο σώμα» και αναφέρεται στην σύστασή του. Στην Γιόγκα-Σούτρας του Πατάντζαλι, ο συγγραφέας των σούτρας, μας λέει ότι κατακτώντας μέσω ασκήσεων και αυτοπειθαρχίας τις οκτώ υπερφυσικές δυνάμεις, μπορούμε να τελειοποιήσουμε το σώμα μας, φυσικά και ψυχικά και απελευθερωμένοι από τον ζυγό του χρόνου, ζούμε ενσώματοι μέσα σε ένα ακατάστρεφτο διαμαντένιο σώμα. Διαβάζοντας τα βιβλία του Carlos Castaneda και μέσα από τις διδασκαλίες του Χουάν Μάτους και δον Χουάν, μυητών και δασκάλων του στην Μαγεία, ανακαλύπτουμε μια ολόκληρη μαγική διδασκαλία που μεταδίδεται από δάσκαλο σε μαθητή σε αδιάσπαστη σειρά, από την εποχή των Μάγιας και των Ολμέκων. Η κατάληξη ενός μάγου, βάση των διδασκαλιών τους, είναι αυτομεταμόρφωση και εντέλει η ανάληψή του, μέσα σε ένα σώμα ενέργειας και επίγνωσης. Για τον δον Χουάν, δεν υπάρχει θάνατος και αποσύνθεση, για ένα Μάγο, γιατί το σώμα του έχει μετατραπεί σε καθαρή ενέργεια που είναι πλημυρισμένη από επίγνωση. Κατά την στιγμή του θανάτου –που ο ίδιος επιλέγει- το σώμα του μεταμορφώνεται σε μια άμορφη μάζα φωτεινότητας και «χάνεται» στο άπειρο. Ο ίδιος ο Χουάν Μάτους, ο δον Χουάν και άλλοι δεκαπέντε μάγοι, όπως περιγράφει ο Carlos Castaneda, αναλήφθηκαν με τα σώματα ενέργειας-επίγνωσης και χάθηκαν σαν φάσματα φωτός στο άπειρο σύμπαν.

Το «σβήσιμο» της αθανασίας

Οι ποικιλώνυμοι θρησκευτικοί και πολιτικοί εξουσιαστές προσπάθησαν –οι προσπάθειες αυτές άρχισαν πριν χιλιάδες χρόνια - να μας καθοδηγήσουν το νου μας, να μας εμφυτεύσουν στο υποσυνείδητο μας αμαρτήματα, κόμπλεξ, φοβίες κλπ. Αυτά όλα τα μεταφέρουμε μέσω κληρονομικότητας στο DNA μας εδώ και χιλιάδες χρόνια, με τα γνωστά συνεπακόλουθά τους στη ζωή μας.
Το χειρότερο όμως απ΄ όλα ήταν ότι σιγά –σιγά κατάφεραν να ξεγράψουν από το DNA της ανθρωπότητας την εγγραφή αυτή, που μας χάριζε την σωματική αθανασία. «Τα γένη των ανθρώπων πρώτα ζούσανε στη γη, δίχως τα μαύρα βάσανα και δίχως τις αρρώστιες τις πολύμοχτες που φέραν στους ανθρώπους τους θανάτους…», (Ησίοδος). Για την συγκεκριμένη αυτή διαγραφή του γονιδίου ή της αλλαγής της εγγραφής που μας έκανε αθάνατους, διαβάζουμε από το περιοδικό «Τρίτο Μάτι», (αρ. τεύχ. 104 Ιούνιος 2002),: άρθρο του Π. Βουδούρη με τίτλο: «Η Λίζα και ο Ματθαίος», «Ότι τα καρκινικά κύτταρα είναι ουσιαστικά αθάνατα, αλλά και ότι τα υγιή ανθρώπινα κύτταρα είναι και αυτά, δυνάμει αθάνατα! Ότι η επιστήμη έχει σήμερα εντοπίσει τους παράγοντες που παρεμβαίνουν ώστε ο άνθρωπος να αρρωσταίνει και να γερνάει. Και πρόκειται ουσιαστικά για μια επέμβαση στο ανθρώπινο DNA, που έφερε αυτή την ολέθρια αλλαγή. Και μάλιστα μπορούμε με προσέγγιση να υπολογίσουμε πότε έγινε αυτή η επέμβαση. Γιατί έγινε ¨απ΄ έξω ¨ πριν, περίπου, έντεκα χιλιάδες χρόνια!…», έτσι λοιπόν φαίνεται πως ξεκίνησε σιγά-σιγά ο κύκλος της γέννησης και του θανάτου για την ανθρωπότητα.
Στην σημερινή πλέον εποχή οι επιστήμονες μιλούν για οριστική απομάκρυνση των γηρατειών και νίκη επί του θανάτου. Διορθώνουν είτε κάποια ελαττωματικά γονίδια ή επιδρούν κατευθείαν στο DNA και επιφέρουν την αναστροφή της γήρανσης δηλαδή ο οργανισμός γίνεται νέος. Αλλά κατ΄ άλλους επιστήμονες όχι μόνο υπάρχει αναστροφή της γήρανσης και μια μακρά επιμήκυνση της ζωής αλλά και αθανατοποίηση των κυττάρων όλου του οργανισμού με συνέπεια την αθανασία. Αυτό φαίνεται πως εργαστηριακά το έχουν καταφέρει σε ζώα και έντομα, μένει πλέον να εφαρμοστεί στους ανθρώπους -αν και πιθανόν να έχουν γίνει μυστικά πειράματα με ανθρώπους χωρίς να το γνωρίζουμε- έχοντας δημιουργήσει αθάνατους-ανθρώπους στα εργαστήρια. Στο βιβλίο των J. Carles- M. Granger, «Η αλχημεία εξωγήινη υπερεπιστήμη;», οι συγγραφείς γράφουν προφητικά: «Αλλά οι σύγχρονοι επιστήμονες, διαβλέπουν ήδη την εποχή όπου η γεροντολογία θα κατορθώσει να επιμηκύνει την ανθρώπινη ζωή μέχρι τα 200 ή τα 300 χρόνια. Οι βιολόγοι δηλώνουν πως αν το έτος 2.000 πάρουν ένα μωρό, βάζοντας να το παρακολουθούν σ΄ ολόκληρη τη ζωή του, καμιά δεκαπενταριά ειδικοί και ξοδεύοντας μερικά εκατομμύρια δολάρια πιθανόν να επιμηκύνουν τη ζωή του για πολλούς αιώνες, διατηρώντας το κορμί του στη φυσική κατάσταση των 50 χρόνων…». Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει μέχρι στιγμής -αλλά όπως όλα δείχνουν, όχι για πολύ χρόνο ακόμη- τον τρόπο να μας επιβάλει της θανατερές απειλές και της θανατόφιλες υποβολές του Αυτό το φαινόμενο το ονομάζω κοινωνική ύπνωση και λειτουργεί δια μέσου του DNA μας, «υπνωτίζοντάς» το και λειτουργεί σαν ωρολογιακός μηχανισμός βόμβας, με βέβαια κατάληξη το θάνατο για την συντριπτική πλειψηφία της ανθρωπότητας, μια «ποινή» που μας έχει επιβληθεί εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια. Ο κάθε άνθρωπος όμως έχει την δυνατότητα – είναι δυνάμει θεός – να κυριαρχήσει στην ζωή του. Όταν θα αποτινάξουμε την κοινωνική ύπνωση θα δούμε, γιατί για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι γεννιόντουσαν και πέθαιναν χωρίς να γνωρίζουν την αιτία. Τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε να μην πεθαίνουμε να μάθουμε να είμαστε παντοτινά νέοι και παντοτινά υγιείς. Ονειρευόμαστε σαν άνθρωποι την αθανασία και έχουμε την ευκαιρία να την κατακτήσουμε. Ο Αλεξ Χέρντ συγγραφέας και αρθρογράφος New York Times είπε χαρακτηριστικά: «Ίσως να είμαι υπέρμετρα αισιόδοξος αλλά πιστεύω ότι είμαστε η πρώτη γενιά ανθρώπων που θα ζήσει για πάντα…».

Τα Πέντε Στοιχεία

Τα Πέντε Στοιχεία (Γη, Νερό, Φωτιά, Αέρας, Αιθέρας),που υπάρχουν στην υλική δημιουργία είναι αθάνατα, ποτέ δεν πεθαίνουν, όπως π.χ. το νερό που μετατρέπεται σε στερεό , υγρό και αέριο αλλά ποτέ δεν χάνεται. «Κανένα φυσικό στοιχείο δεν μπορεί να βγει έξω από τη φύση. Όλα είναι αθάνατα. Αφού όμως τα μέρη που αποτελούν τον άνθρωπο είναι αθάνατα γιατί να μην κάνουμε και το ΟΛΟΝ αθάνατο; Μετατρέποντας το θεωρητικό λεχθέν ¨ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ¨ σε πράξη ή βίωμα αρχίζουμε σιγά-σιγά να ταυτιζόμαστε με όλα τα στοιχεία…», («Ο δρόμος προς την Αειζωία», Αργ. Δημ. Τσακαλία). Τα παρακάτω αποτελούν μια πολύ μικρή περίληψη τεχνικών που κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί σε τελετουργίες αθανασίας. Φυσικά θα αναφερθώ επιφανειακά σε αυτές τις τελετουργίες - ας μου επιτραπεί να τις ονομάσω έτσι– των πέντε στοιχείων και να αφήσω στους αναγνώστες την χαρά να «ψάξουν» και να «βρουν» μέσα από αυτά αναφορές και στοιχεία που θα τους είναι χρήσιμα στην αναζήτηση της σωματικής τους αθανασίας.
Αέρας
Η αναπνοή είναι η ίδια η ζωή και η αναπνοή θα πρέπει να είναι απαλή, βαθιά και με κανονικό ρυθμό. Βοηθάει αφάνταστα ο οραματισμός ότι εισπνέουμε ενέργεια, δύναμη και ζωτικότητα από το παγκόσμιο απόθεμα του σύμπαντος. Εισπνοή ένα μικρό κράτημα περίπου τριών δευτερολέπτων της αναπνοής και κατόπιν εκπνοή με ταυτόχρονο οραματισμό ότι αποβάλλεται από μέσα μας κάθε βρωμιά και αρρώστια, βοηθάει και ανανεώνει το σώμα μας. Φυσικά υπάρχουν ασκήσεις και τρόποι αναπνοής –όπως η ενεργειακή αναπνοή, η εμβρυακή αναπνοή, η αναπνοή της αθανασίας κλπ - που ανανεώνουν και που προσδίδουν μεγάλη ενέργεια στο σώμα μας, όπως και του εμφυσούν τον «αέρα» της αθανασίας,. Οι κατάλληλες πνοές «Εάν πειθαρχούν, επαναφέρουν νεότητα και δύναμη. Είναι οι γιατροί των θεών, που τους χαρίζουν αιώνια νεότητα, και καθώς είναι αθάνατοι, το σώμα τους πεθαίνει μόνο ‘όταν εγκαταλείπεται από αυτούς. Η ρύθμιση του Prana και του Apana και των κατάλληλων ρευμάτων από κάθε ρουθούνι είναι το μέσο για να επιτευχθεί ο στόχος της αιώνιας νεότητας... Μικρή και γρήγορη αναπνοή ισοδυναμεί με σύντομη ζωή. μεγάλη και αργή ισοδυναμεί με μακρά ζωή…», («Κουνταλίνι γιόγκα», Μ. Π. Ροδόπουλος».
Νερό.
Επειδή «περιέχουμε» μέσα στο σώμα μας ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από νερό, κάνει αυτό το στοιχείο να έχει ύψιστη σημασία στην τελετουργία της αθανασίας. Το λουτρό στη κατάλληλη θερμοκρασία -αυτή δηλαδή που μας συντηρούσε στη ζωή στο σώμα που μας φιλοξενούσε για περίπου εννιά μήνες- «βάζει σε λειτουργία» το DNA μας που αρχίζει να μας «δίνει από την αρχή» αντιγηραντικές ορμόνες και ένζυμα που έχουν σκοπό να ανανεώσουν και να αθανατοποιήσουν τον οργανισμό μας. Χρησιμοποιείται ειδικός λουτήρας, με κατάλληλη θερμοκρασία του νερού, εκεί με ειδικές τεχνικές δίνεται η δυνατότητα ο ίδιος ο οργανισμός, του υπό μύηση αθάνατου να αποδώσει τα μέγιστα για να αρχίσει να λειτουργεί σε υψηλές δονήσεις που πλησιάζουν αυτές του αθανάτου σώματος. «Επιπλέον η ενστικτώδης ικανότητά μας για κολύμπι συνδέεται με ένα εκπληκτικό ανακλαστικό που εκδηλώνεται αμέσως μόλις το νερό αγγίξει το πρόσωπό μας. Στην επαφή μας με το υγρό στοιχείο μειώνουμε αμέσως τους χτύπους της καρδιάς μας και τον ρυθμό της κατανάλωσης του οξυγόνου. Αυτό το «ανακλαστικό κατάδυσης», που περιορίζει τον κανονικό μας σφυγμό από εβδομήντα σε τριάντα κτύπους το λεπτό…», («Όνειρα με δράκους, 12 Παράξενα δοκίμια». Lyall Watson. Εκ. Ωρόρα).
Γη.
Η Γη είναι ένας πλανήτης που «γεννάει» ζωή. Επάνω της ζούμε εμείς οι άνθρωποι και φιλοξενεί δισεκατομμύρια μορφές ζωής οργανικής και ανόργανης. Η επαφή μαζί της μας προσδίδει πολύτιμη βοήθεια και μας ανανεώνει. Η Γη διαπερνάται με κύματα ενέργειας από το σύμπαν που τα μετασχηματίζει σε ενέργεια. Αυτή η ενέργεια είναι που με τις κατάλληλες τεχνικές μπορεί να τιθασευτεί και να διατηρήσει τη ζωή για πάντα. Φυσικά το στοιχείο «Γη», έχει ακόμη σχέση με την διατροφή μας, «είμαστε ότι τρώμε» αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα. Μικρές ποσότητες φαγητού καθημερινά ενδείκνυται παρά μεγάλες και λίγες φορές. Η περιοδικές νηστείες είναι ότι καλύτερο για να αποβληθούν οι τοξίνες και τα συσσωρευμένα δηλητήρια από τον οργανισμό μας.
Φωτιά.
Η φωτιά που εδώ αναφέρουμε πιθανό να έχει σχέση με τον σωματικό έρωτα. Δια μέσου του έρωτα, το DNAτων κυττάρων «αντιλαμβάνεται» ότι το ζευγάρι είναι στη φάση των πρώτων ερωτικών επαφών του και προσπαθεί να διαιωνίσει το είδος του με την γέννηση ενός νέου ατόμου. Όταν αυτό δεν γίνεται για αυτό τον λόγο, παρά μόνο για ευχαρίστηση και με την προσθήκη κάποιων τεχνικών και οραματισμών το DNA ξεγελιέται και δίνει εντολή, να κυκλοφορήσουν στο οργανισμό διάφορες ορμόνες κλπ που φυσικά τα προορίζει για τον απόγονο του είδους μας. Ο σκοπός μας όμως δεν θα είναι η κυοφορία ενός νέου ανθρώπου, αλλά το ξεγέλασμα του DΝΑ με συνέπεια αυτά τα «υλικά» που εκκρίνει ο οργανισμός μας, να παραμένουν και να διορθώνουν τις φθορές να παρατείνουν την νεότητα και να ανατρέπουν την γήρανση, στο σώμα μας.
Ακόμη το στοιχείο της Φωτιάς, συνδέεται και με την θερμοκρασία του σώματός μας, η μείωση της έχει αντίκτυπο στη διάρκεια της ζωής μας. Αν καταφέρναμε να μειώσουμε -χωρίς να δημιουργηθούν βλάβες στον οργανισμό μας- την θερμοκρασία του σώματός μας, τότε πιθανότατα η διάρκεια ζωής μας θα ήταν πάνω από 200 χρόνια.
Αιθέρας.
Είναι το πέμπτο στοιχείο το οποίο σχετίζεται με τη δύναμη που υπάρχει διάχυτη στο σύμπαν και διαπερνά τη Γη. Ο αιθέρας, η υπερύλη δηλαδή, διαπερνά και διαποτίζει το σώμα μας και πληροί το σύμπαν. Με την τιθάσευσή του, μέσω κάποιων ασκήσεων και οραματισμών, κατορθώνουμε να υποτάξουμε αυτό το στοιχείο, με συνέπεια τη συσσώρευση δύναμης και απεριόριστης ενέργειας κατευθείαν από την πηγή, δηλαδή την αγνή πρωταρχική ενέργεια που υπάρχει στο σύμπαν. Μπορούμε απλά να πούμε πως ο αιθέρας είναι η υπερύλη, που είναι η ουσία του σύμπαντος. Οργανικά και ανόργανα όντα, πλανήτες, πλανητικά συστήματα, γαλαξίες και όλο το σύμπαν «πλέουν» και «διαπερνούνται» από τον αιθέρα.
Το ανθρώπινο σώμα, μίξη των πέντε στοιχείων – αέρα, νερού, γης, φωτιάς και αιθέρα – για να αθανατοποιηθεί θα πρέπει να «ξεγελάσει» και να κυριαρχήσει των στοιχείων που το συνθέτουν. Με τις τελετές και τις ασκήσεις, σταδιακά φτάνουμε σε ένα εξαγνισμό ώστε τα στοιχεία αυτά, να φτάσουν στο ύψιστο σημείο δονήσεων τους. Αν συμβεί αυτό, το σώμα μας πλέον θα λειτουργεί με απεριόριστες δυνατότητες και ουσιαστικά γίνεται αθάνατο χωρίς να μπορεί τίποτα να το βλάψει ή να το περιορίσει μέσα στο σύμπαν!

Ινδική αλχημεία και αθανασία

Στην Ινδία η αλχημεία χρονολογείτε πριν από το 1000 π.Χ. και οι γιόγκι που αφιερώνονταν σε αυτό τον κλάδο της αλχημείας ονομάζονταν Νάθα-Σίνττα.
Η ρασαγιάνα προέρχεται από το rasa, λέξη που σημαίνει χρυσάφι. Είναι ένας δρόμος ινδικής αλχημείας που είχε τις περισσότερες φορές βάση τα τεχνητά ιατρικά παρασκευάσματα από φυτά συνήθως. Ήταν τόσο προχωρημένη τεχνική που γιάτρευε έως και ανίατες ασθένειες. Σε άλλες περιπτώσεις επανέφερε την νιότη σε γερασμένους ανθρώπους και παρέτεινε τη ζωή σε πολύ προχωρημένη ηλικία!
Η Avatamsaka Sutra ( μεταξύ του 150-350 μ.Χ.), αναφέρει ότι με το χυμό Χάτακα, μπορεί κάποιος να μετατρέψει μεγάλη ποσότητα ορειχάλκου σε χρυσάφι! Το αουσάντι, (ausadhi), ήταν το αντίστοιχο παρασκεύασμα του ελιξιρίου της μακροζωίας για τους Ινδούς αλχημιστές. «Οι γιόγκις λένε ότι αυτές οι ικανότητες επιτυγχάνονται και με χημικά μέσα. Όλοι σας γνωρίζεται ότι η χημεία είναι προϊόν της αλχημείας. Όπως θα έχετε ακούσει, οι αλχημιστές αναζητούσαν τη φιλοσοφική λίθο, το ελιξίριο της μακροζωίας και άλλα. Στην Ινδία, υπήρξε μια σχολή που λεγόταν Ρασάγιανα. Οι οπαδοί της πίστευαν πως τα ιδανικά. Η γνώση, η πνευματικότητα και η θρησκεία είναι οπωσδήποτε εξαιρετικά πράγματα, αλλά παρατήρησαν ότι το σώμα που έχουμε είναι το μοναδικό εργαλείο που διαθέτουμε για να πετύχουμε όλα αυτά οπότε, η περιοδική διάλυση του σώματος καθυστερεί το φτάσιμο στο τέρμα… Γι΄ αυτό οι Ρασάγιανας μας συνιστούν πριν απ΄ όλα να κάνουμε το σώμα μας πολύ γερό. Οι Ρασάγιανας ισχυρίζονται ότι μπορούμε να κάνουμε το τωρινό μας σώμα αθάνατο… οι Ρασάγιανας επίσης πίστευαν πως ο υδράργυρος και το θειάφι έχουν θαυμαστές ιδιότητες κι ορισμένα παρασκευάσματά τους, ένας άνθρωπος μπορεί να διατηρήσει το σώμα του όσο καιρό θέλει… Ορισμένα γιογκικά τάγματα ισχυρίζονται ότι πολλοί από τους κυριότερους δασκάλους τους ζουν ακόμα, στα αρχικά σώματα. Ο Πατάντζαλι, ο μεγάλος ειδικός στο θέμα της γιόγκα δε διαψεύδει αυτές τις πληροφορίες…» («Τα Γιόγκα-Σούτρας του Πατάντζαλι», βιβλίο 4).
Έχουμε πληροφορίες ότι για πολλούς γιόγκι-αλχημιστές η λύτρωση μετά θάνατο δεν είχε καμία αξία και έτσι προσπαθούσαν μέσω κάποιων τεχνικών, όπως οι οπαδοί Σίνντα της Σούντα μάργκα που προσπαθούσαν να αποκτήσουν ένα άφθαρτο σώμα που το ονόμαζαν jivan-mukta (λυτρωμένου στη ζωή). Οι Χάθα-γιόγκι, οι Νάθα Σίνντα και οι Ταντριστές πίστευαν και αυτοί ότι μέσω κάποιων εσωτερικών αλχημιστικών διεργασιών ότι είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν ένα άφθαρτο και αθάνατο σώμα: «Το ιδανικό του ασκητή είναι να αποκτήσει τη «λύτρωση εν ζωή» να γίνει ένας ζίβαν-μούκτα. Ο ράσα (υδράργυρος) είναι η πεμπτουσία του Σίβα. Τον αποκαλούν ακόμα πάραντα γιατί οδηγεί στην άλλη όχθη του κόσμου. Είναι ακόμα σπέρμα του Χάρα (=Civa) και άμπρα (Mica) είναι το ωάριο της θεάς (Geuri): η ουσία που παράγεται από την ένωση τους μπορεί να κάνει αθάνατο τον άνθρωπο. Αυτό το «σώμα της δόξας» απόκτησαν πολλοί ζίβαν-μούκτα, που ανάμεσα τους, το κείμενο αναφέρει τους Σαρβάτι, Καπίλα, Βυάλι, Κανταλαγυάνα…» («Γιόγκα» Μ. Εliade ).Ακόμη, εκτός των παραπάνω ανθρώπων που απόκτησαν το «σώμα της δόξας» δηλαδή το αθάνατο σώμα, έχουμε τον Γκορακναθ, τη Μαγυόνα-Μάτι, τον Βασίσθα, τον Ναρκαρτζούνα, τον Βαβαζί, τον Τραιλάνγκα αλλά και άλλους, που κατάφεραν σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις να γίνουν αθάνατοι, ξεφεύγοντας για πάντα από τα δεσμά του θανάτου, ζώντας για πάντα στους κύκλους του χρόνου.

Αθανασία

Ένα από τα πρωταρχικά όνειρα των ανθρώπων, από τα αρχέγονα έως και τα σημερινά χρόνια, όπως περιγράφεται αλλά και διαγράφεται - σαφώς - μέσα από τις μυθολογικές παραδόσεις όλων των λαών της γης, ήταν η αιώνια νεότητα και η σωματική αθανασία. Ήταν και είναι, ένα πανανθρώπινο αίτημα από την αυγή της εμφάνισης των ανθρώπων επάνω στη γη έως και τα σημερινά χρόνια.
Οι πρώτοι φιλόσοφοι-οραματιστές της ανθρωπότητας αλλά και όλοι όσοι προσπαθούσαν, προσπάθησαν και προσπαθούν για την κατάκτηση της σωματικής αθανασίας προσέβλεπαν -μέσω αυτής της θεωρίας, αλλά και της πρακτικής εφαρμογής της - ένα μέλλον για την ανθρωπότητα που θα μετέτρεπε την κοινωνία των ανθρώπων, σε μια ιδανική πολιτεία που με την σειρά της θα έδινε την θέση της σε ένα νέο πολιτισμό, την πολιτισμό των αθανάτων-ανθρώπων. Ειρήνη, νεότητα, υγεία, μακροζωία και σωματική αθανασία θα ήταν καθημερινή πραγματικότητα ώστε η ανθρωπότητα να ζούσε χωρίς ασθένειες χωρίς πολέμους, χωρίς τα γηρατειά και χωρίς τον θάνατο.
Και φυσικά, σε ένα κόσμο που θα έχει καταργηθεί ο θάνατος δεν του αρμόζει η βία, οι φόνοι και οι πόλεμοι, αφού όλη η ανθρωπότητα θα ζει ειρηνικά επάνω στη όμορφη γη, απολαμβάνοντας το «δώρο» της παντοτινής ζωής. Αυτό ήταν στη σκέψη κάποιων φωτισμένων οραματιστών- φιλοσόφων αλλά και ηγετών που για χιλιετίες προσπάθησαν μάταια να το εφαρμόσουν γιατί απλούστατα δεν φαντάστηκαν ότι με την προσθήκη της μακροζωίας της παντοτινής νεότητας, της υγείας και της αθανασίας η ανθρωπότητα σιγά-σιγά θα άλλαζε τρόπο σκέψης με συνέπεια την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας που θα ήταν ισάξια μιας «ιδανικής πολιτείας» όπως την οραματίστηκαν οι φιλόσοφοι.
Ποιος ο σκοπός της γέννησης του ανθρώπου, αφού είναι βέβαιο κατά την επικρατούσα άποψη, της επιστήμης και της θρησκείας να πεθαίνουμε στα 70, 80 ή έστω στα 100-120 χρόνια μας; Γιατί μετά από μια μεγαλειώδη διαδικασία: σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννηση, η φύση μας οδηγεί στον θάνατο;
Μετά την γέννηση αρχίζει η διαμόρφωση των ανθρώπινων όντων, με την πιθανή λανθασμένη καθοδήγηση των γονιών, την θανατόφιλη επιβολή των θρησκευτικών δοξασιών, την ομαδοποίηση και μεθοδευμένη παροχή γνώσης στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και τέλος την αρωστημένη εξάρτηση από την εργασία ή μάλλον είναι καλύτερα να την ονομάσω δουλεία της σύγχρονης εποχής. Σε όλα αυτά τα χρόνια ζωής εγγράφονται θανατερές εικόνες και υποβολές στο νου μας και κατ΄ επέκταση στο DNA.
Οι νοερές αυτές υποβολές και εικόνες επιδρούν στο κέντρο των κυττάρων και συγκεκριμένα στο DNA τους και στο τέλος μας οδηγούν στον θάνατο, έχουμε λοιπόν στην περίπτωση μας δυστυχώς, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Ενός θανάτου που μας έχει επιβληθεί και τον πληρώνουμε με την καταστροφή και διάλυση και εκμηδενισμό της προσωπικότητάς μας, εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια.
Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι η γη πάσχει από υπερπληθυσμό, πρέπει να πεθαίνουμε, να υπάρχουν νέοι άνθρωποι και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν οι θάνατοι αφού έτσι είναι κανονισμένο από την φύση ή τοn θεό. H απάντησή μου είναι ότι η αθανασία δεν προϋποθέτει απογόνους και φυσικά ούτε η φύση ούτε ο «θεός» δεν μπορούν να αναμιχθούν στις ανθρώπινες υποθέσεις.
Το εύλογο ερώτημα είναι πως θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε απ΄ αυτόν τον θανατερό κλοιό. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι σε θέματα που έχουν σχέση με το φυσικό σώμα μας, ποιες δυνάμεις το διακατέχουν, ποια είναι η διαδικασία της γήρανσης ώστε να την καταπολεμήσουμε, ποιες τροφές είναι αντιγηραντικές, ποιες βιταμίνες και νέες ουσίες μας δίνουν ελπίδες και επαναφέρουν την νεότητα και τέλος σε ποιο σημείο βρίσκεται η επιστήμη στην μάχη κατά του γήρατος και του θανάτου.
Οι κατάλληλες ασκήσεις και οι οραματισμοί που θα επιδράσουν στο βιολογικό μας ρολόι, θα αρχίσει να αντιστρέφει την διαδικασία της γήρανσης. Φυσικά είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που την ονομάζω αντιστροφή γήρανσης του θνητού σώματος, (Α.Γ.Θ.Σ.). Κατόπιν προχωρούμε στο επόμενο στάδιο που το ονομάζω κεκτημένη υγεία και μακροβιότητα του σώματος, (Κ.Υ.Μ.Σ.) και το τελικό στάδιο που το ονομάζω κεκτημένη σωματική αθανασία, (Κ.Σ.Α.).
Το σώμα μας αποτελείτε από περίπου 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα. Το κάθε κύτταρο από 60 εκατομμύρια άτομα. Έχουμε λοιπόν 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα επί 60 εκατομμύρια άτομα που μας κάνουν 42.000.000.000.000 άτομα που αποτελούνται από στοιχειώδη σωματίδια. Τα σωματίδια αυτά είναι ηλεκτρόνια, νετρόνια, πρωτόνια και άλλα με διάφορες ονομασίες και είναι γνωστό στους επιστημονικούς κύκλους ούτε γερνούν ούτε πεθαίνουν και για δισεκατομμύρια χρόνια παραμένουν τα ίδια: είναι δηλαδή αθάνατα.
Τα άτομα αυτά, άτομα όλων των στοιχείων της ύλης πάλλονται και δονούνται στο σώμα μας μέσα σε άπειρα κύματα ενεργειών και δυνάμεων. Βάση της κβαντικής φυσικής ο άνθρωπος είναι 99% κύματα και πληροφορίες και μόνο κατά 1% είναι τα στοιχειώδη σωματίδια στο σώμα μας. Είναι φανερό ότι αφού τα μέρη – δηλαδή τα άτομα – είναι αθάνατα τότε και το σύνολο, εμείς που αποτελούμαστε από κύτταρα είμαστε αθάνατοι και άφθαρτοι.
Κανείς από τους επιστήμονες δεν έχει εντοπίσει γερασμένα ή πεθαμένα άτομα ή μόρια υδρογόνου, αζώτου, άνθρακα, οξυγόνου ή και άλλων στοιχείων και αφού αυτά αποτελούν το 99% του ανθρώπινου σώματος και είναι για δισεκατομμύρια χρόνια αθάνατα και άφθαρτα τότε και εμείς κατέχουμε την ιδιότητά τους και ουσιαστικά είμαστε αθάνατοι χωρίς βέβαια να το γνωρίζουμε. Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει μέχρι στιγμής -αλλά όπως όλα δείχνουν, όχι για πολύ χρόνο ακόμη- τον τρόπο να μας επιβάλει της θανατερές απειλές και της θανατόφιλες υποβολές του. Αυτό το φαινόμενο ( του σημερινού μας πολιτισμού), το ονομάζω κοινωνική ύπνωση και λειτουργεί (δια μέσου του DNA μας), «υπνωτίζοντάς» το και κάνοντάς το να λειτουργεί σαν ωρολογιακός μηχανισμός βόμβας, με βέβαια κατάληξη το θάνατο για την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας, μια «ποινή» που μας έχει επιβληθεί εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια.
Όταν θα αποτινάξουμε την κοινωνική ύπνωση θα δούμε, γιατί. για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι γεννιόντουσαν και πέθαιναν χωρίς να γνωρίζουν την αιτία. Ο κάθε άνθρωπος όμως έχει την δυνατότητα – είναι δυνάμει θεός – να κυριαρχήσει στην ζωή του Τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε να μην πεθαίνουμε να μάθουμε να είμαστε παντοτινά νέοι και παντοτινά υγιείς. Ονειρευόμαστε σαν άνθρωποι την αθανασία και έχουμε την ευκαιρία να την κατακτήσουμε.
Ο Αλεξ Χέρντ συγγραφέας και αρθρογράφος New York Times είπε χαρακτηριστικά: «Ίσως να είμαι υπέρμετρα αισιόδοξος αλλά πιστεύω ότι είμαστε η πρώτη γενιά ανθρώπων που θα ζήσει για πάντα…». Υπέρτατος σκοπός των αθανάτων ήταν και είναι να ζήσουν για πάντα ελεύθεροι, επάνω στη γη χωρίς δεσμεύσεις δόγματα και προκαταλήψεις, σε μία παγκόσμια κοινωνία χωρίς πολέμους ελεύθεροι, απ’ όλα τα φορτία των αιώνων, απολαμβάνοντας αθάνατοι και παντοτινά νέοι το ιερό δώρο της ζωής και συνειδητοποιώντας το μεγάλο μυστικό: ότι ο κάθε άνθρωπος είναι δυνάμει αθάνατος και δυνάμει «θεός».
Αν συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι είμαστε πάνσοφοι και αθάνατοι, πάνσοφοι γιατί συνδεόμαστε μέσω του DNA μας, που αποτελεί το κέντρο του κάθε κυττάρου μας και είναι το εργαλείο που μας συνδέει με όλες της δυνάμεις τις πληροφορίες και την σοφία του σύμπαντος. Είμαστε αθάνατοι γιατί κανένα από τα στοιχεία που συνυπάρχουν μέσα μας, δεν γερνούν και ούτε πεθαίνουν, είναι αθάνατα –μαζί με αυτά και εμείς - από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και θα συνεχίσουν έτσι για εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.