Αμβροσία και νέκταρ

«Σύμφωνα με τον Όμηρο, η αμβροσία αποτελούσε την τροφή των θεών και είχε ως βάση το μέλι. Καθώς είχε μαγικές ιδιότητες καθιστούσε τους θεούς άτρωτους και εξασφάλιζε στους θνητούς που είχαν εισέλθει στην τάξη των ηρώων την αιώνια νεότητα, την απόλυτη ευτυχία και την αθανασία. Οι θεοί επίσης έπιναν το νέκταρ, ένα γλυκό ποτό που φτιαχνόταν από διάφορα φυτά με απόσταξη», («Το λεξικό της Ελληνικής και της Ρωμαϊκής μυθολογίας», Joel Schmidt, εκδ. «Σαββάλας»).Το νέκταρ και η αμβροσία ήταν οι τροφές που συντηρούσαν την αθανασία των θεών. Ίσως να ήταν τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε ουσίες που θα ήταν ικανές να συντηρούν τα αθάνατα κύτταρα των σωμάτων τους, στο μέγιστο βαθμό λειτουργικότητας, δίνοντάς τους παντοτινή νεότητα, την παντοτινή υγεία και φυσικά την σωματική αθανασία. «Το ποτό νέκταρ ως τροφή πρωτοεμφανίστηκε κατά την γέννηση του Δία, μαζί με την αμβροσία. Και το πρώτο φαγητό των θεών ήταν πάντα το νέκταρ και η αμβροσία, όπως αναφέρει και ο Πίνδαρος (P 9.63)… Στους Ομηρικούς Ύμνους, Εις Απόλλωνα (124), αναφέρεται ότι το νέκταρ, όπως και η αμβροσία, είναι το πρώτο φαγητό των θεών, όπως το γάλα της μητέρας για τους θνητούς… Ο Όμηρος αναφέρει ότι το νέκταρ έχει ερυθρό (κόκκινο) χρώμα και είναι όμοιο με το χρώμα του (κόκκινου) κρασιού (Ιλιάδα Τα 38)… Οι θεές αλείφοντο με νέκταρ για να γίνουν πιο ερωτικές … Και ως θεαί αι περίβλεπτοι έστησαν γυμνά, νέκταρι λειβόμεναι… Σε απόσπασμα του Ερμίπου (Fragmentum 82.10) αναφέρεται ότι γινόταν και ανάμιξη της αμβροσίας με το νέκταρ…» (Νέκταρ, το κοσμικό πυρ, Γ. Ζώρζος. Εκ. Ιδεοθέατρον).

H Ελληνική Παράδοση (σύμφωνα με τον Πίνδαρο), μας μεταφέρει οτι ο Τάνταλος ήταν αυτός που έκλεψε νέκταρ και την αμβροσία απο τους "θεούς" και την πρόσφερε στους θνητούς καλεσμένους τους.

Οι Πέντε Θιβετανικές Τελετουργίες

Οι Πέντε Θιβετανικές Τελετουργίες (ασκήσεις), είναι ένα δυναμικό, πρόγραμμα (καθημερινών), ασκήσεων που συμβάλει στην γενική και ολόσωμη ενδυνάμωση, αυξάνοντας στο μέγιστο την ζωτικότητα, φυσική ευλυγισία και δύναμη, καθώς και τη νοητική οξύτητα. Οι πέντε Θιβετανικές Τελετουργίες (ασκήσεις), γνωστές και έως «οι πέντε τελετές της ανανέωσης»- έφθασαν στη Δύση στις αρχές του εικοστού αιώνα από ένα αξιωματικού του Βρετανικού στρατού, που τις διδάχθηκε για χρόνια σε ένα μοναστήρι θιβετανών λάμα στα Ιμαλάια. Τις Πέντε Θιβετανικές Τελετουργίες μπορούμε να τις κάνουμε 1-2 φορές την μέρα αρχίζοντας σταδιακά και καταλήγοντας στις 21 φορές την κάθε άσκηση. Τις ασκήσεις αυτές που τις θεωρώ απαραίτητες και ζωτικής σημασίας για την διατήρηση της νεότητας, την αντιστροφή των γηρατειών, την υγεία μπορούμε να τις βρούμε σε κάποιες εκδόσεις βιβλίων και να τις εφαρμόσουμε.

Οι τρεις τύποι αθανάτων

Ο Ταοισμός κατατάσει τους νικητές του θανάτου σε τρεις κατηγορίες ή τύπους αθανασίας και αυτό πιθανόν από τα κριτήρια και τον τρόπο που θα έχουν κατακτήσει την μορφή της συγκεκριμένης αθανασίας.
Αθάνατος Ένα ή ο αόρατος αθάνατος.
Αυτός ο τύπος του αθάνατου, δεν είναι σπάνιος και έχουμε μέσα από κείμενα και Τον πρώτο τύπο αθανάτου μπορούμε να τον διακρίνουμε από τον τρόπο του υποτιθέμενου «θανάτου» του, δεν αφήνει πίσω του το σώμα του και φυσικά εξαφανίζεται! Κάποιες φορές, πιθανόν για λόγους ενθύμησης, αφήνει πίσω του λίγα μαλλιά ή νύχια και φυσικά τα ρούχα που φορούσε. Πιθανόν αυτός ο τύπος αθανάτου χρησιμοποιεί κάποια τεχνική που μας είναι άγνωστη και κάνει τα κύτταρα του διάφανα, μεταβάλει τις δονήσεις του σώματός του, σε υψηλές οκτάβες και έτσι διαφεύγει της κοινής όρασης των ανθρώπων. «Ορισμένοι είναι αλήθεια ότι φεύγουν πιο διακριτικά: φαίνονται να πεθαίνουν σαν απλοί θνητοί, αλλά ο θάνατος τους δεν είναι παρά μόνο επιφανειακός, γιατί αν ανοίξουμε το φέρετρο μετά από ένα διάστημα θα διαπιστώσουμε ότι το σώμα τους έχει εξαφανιστεί κι έχει αντικατασταθεί από το ραβδί, το σπαθί ή τα σανδάλια αυτού που πέθανε…», («Ο Λάο-Τσε και ο Ταοϊσμός», Μαξ Κάλτενμαρκ. Εκδ. «Πύρινος Κόσμος»). Οι Ταοιστές ονομάζουν αυτούς τους αθάνατους Σιχ Σιέχ Χ΄σιέν.
Αθάνατος Δύο η ο επίγειος αθάνατος.
διηγήσεις, πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Δείχνει να προτιμά να παραμείνει επάνω στη γη και να συναναστρέφεται με τους ανθρώπους, φυσικά κανένας θνητός δεν θα γνωρίζει ότι είναι αθάνατος, εκτός και αν ο ίδιος το κάνει γνωστό. Συνήθως απομονώνεται -από τους θνητούς ανθρώπους- και αποσύρεται σε κάποιο βουνό η ερημητήριο και συναναστρέφεται με άλλους αθάνατους. Πληροφορίες από μυημένους σε φιλοσοφικές σχολές λένε, πως υπάρχουν επάνω στη γη, επτά κολέγια ίσου βαθμού, ανάμεσά τους είναι οι «Μύστες των Ιμαλαΐων», το «Ύπατο συμβούλιο των Ροδόσταυρων» κ.α. Οι σχολές αυτές έχουν στις τάξεις τους, αθάνατους μύστες που όμως μας γίνεται γνωστό, ζουν από την εποχή της ίδρυσης των αντίστοιχων φιλοσοφικών σχολών τους! «Σύμφωνα με τις συνθήκες που τόσο διαφέρουν μεταξύ της ζωής της Δύσεως και της ζωής της Ανατολής, τα μέλη αυτής της οργανώσεως είναι συνεχώς ενσαρκωμένα, πέντε απ΄ αυτά ζουν από κοινού ενώ επτά άλλα είναι διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο και ζουν σαν απλοί αστοί…», («Ιστορία των Ροδόσταυρων», Fr Wittemans, εκδ. «Υδροχοϊκή εποχή»). Ο Ταοϊσμός ονομάζει αυτούς τους αθάνατους Τι-Χ΄σιέν.
Αθάνατος Τρία ή ο αναστημένος αθάνατος.
Ο τρίτος τύπος αθανάτων είναι αυτός που μετά τον υποτιθέμενο θάνατό του ανασταίνεται και συνήθως ακολουθεί η ανάληψή του στον «ουρανό», δηλ. στην χώρα των αθανάτων. Αυτό το γεγονός μπορεί και να συμβεί χωρίς να μεσολαβήσει ο «θάνατός» του. Ο Έλληνας φιλόσοφος Εμπεδοκλής, φαίνεται πως είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις που θα μπορούσα να αναφέρω. Το μέγιστο αυτό κατόρθωμα συνήθως συνέβαινε μπροστά στα μάτια εκατοντάδων ανθρώπων, που πιστοποιούσαν το θαυμαστό γεγονός. «Το ν΄ ανέβεις στον ουρανό μέρα μεσημέρι», αυτή είναι πια η καθιερωμένη φόρμουλα που δηλώνει την τελική αποθέωση του Ταοϊστή, ο οποίος πέτυχε τη μετουσίωση της προσωπικότητάς του…», («Ο Λάο-Τσε και ο Ταοϊσμός», Μαξ Καλτενμαρκ, εκδ. «Πύρινος Κόσμος»). Με αυτό το «σώμα της δόξας» ή «αδαμάντινο σώμα», ο αθάνατος Τρία, μπορεί να ζει για ολόκληρες χιλιετίες και αν το θελήσει για πάντα, έχοντας μεταξύ άλλων την δυνατότητα να εμφανίζεται ή να εξαφανίζεται με το σώμα του, οπουδήποτε μέσα στο Σύμπαν. ΟΙ Ταοιστές ονομάζουν αυτούς τους αθάνατους Τιέν-Χ’σιέν

Οι αναζητητές της αθανασίας στην Ασία

«Στην Άπω-Ανατολή κυκλοφορεί η βεβαιότητα μεταξύ κυρίως των ταοϊστών, αλλά και αρκετών βραχμανιστών και βουδιστών ότι υπάρχουν διάφοροι που ζούνε ή έζησαν χιλιάδες χρόνια. Για μερικούς υπάρχουν ενδείξεις. Στην Κίνα υποστηρίζουν, υπάρχουν μυστικά τάγματα αθανάτων…»,αναφέρει στο βιβλίο του «Ο δρόμος προς την Αειζωία» ο Αργ. Δημ. Τσακαλίας.
Στην Ασία όπως φαίνεται στην απέραντη αυτή ήπειρο υπήρχαν –αλλά και συνεχίζουν να υπάρχουν – πολλοί που αναζήτησαν και κατάφεραν να κατακτήσουν την σωματική αθανασία. Φιλοσοφικά ρεύματα π.χ. όπως ο Ταοϊσμός βλέποντας την μεταφυσική ψευτιά των οργανωμένων θρησκειών που επικρατούσαν ευνοούσαν την αναζήτηση της σωματικής αθανασίας. Κόντρα σε αυτά τα θρησκευτικά ψεύδη πολλοί Ταοιστές κατάφεραν να κερδίσουν την αθανασία, και οι απλοί άνθρωποι τους ονόμαζαν «Τσιάν» (άγιοι άνθρωποι ή αθάνατοι). Ο Κο Χονγκ, κινέζος συγγραφέας και αλχημιστής κάνει λόγο για ορισμένους ταοιστές-ερημίτες που γνωρίζουν το μυστικό της σωματικής αθανασίας και ζούσαν απομονωμένοι σε ερημιές και βουνά αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά κυρίως από τον χρόνο, με συνέπεια να ζουν χιλιάδες χρόνια και είναι πολύ πιθανόν, ορισμένοι απ΄ αυτούς να ζουν έως τα σημερινά χρόνια. Ο ίδιος ο Βούδας μάλιστα έχει ισχυριστεί ότι υπάρχουν αθάνατοι γιατί: «σε μια απόκρυφη ομιλία του, που έχει καταγραφεί και φέρει τον τίτλο Σουρανγκάμα Σούτρα, μιλάει για κάποιους Άρχατ, που ζουν στα βουνά Κουν Λουν και στα Ιμαλάια διατηρώντας το φυσικό τους σώμα για αναρίθμητα χρόνια…», («Η μυστική τέχνη της αθανασίας, της μακροβιότητας και της πνευματικής μεταμόρφωσης», Λιού Ι Μίνγκ-Λυ Γιέν, εκδ. «Κέδρος»). Για το πώς θα τα καταφέρει κάποιος να κερδίσει τη σωματική αθανασία έχουν γραφτεί πολλά βιβλία από Ινδούς και κυρίως από Κινέζους συγγραφείς-αλχημιστές όπως το «Βιβλίο του Ελιξιρίου» με συγγραφέα τον Γουέι Μπο Γιανγκ, και γράφτηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα, είναι το κυριότερο όλων των Ταοϊστικών κειμένων που πραγματεύεται την αθανασία. Το «Ζσου Μίγκ Φάνγκ» (Μέθοδοι για την παράταση της Ζωής), «Τα Μυστικά της Καλλιέργειας της Αληθινής Φύσης και της Αιώνιας Ζωής» του Κινέζου Δάσκαλου Τσάο Πι Τσεν (γεν. 1860), «Εσωτερική Πραγματεία του Μπάο Που Τσε», ένα αρχαίο Ταοϊστικό βιβλίο με συγγραφέα τον Γκο Χονγκ, «Πολύτιμες Συλλογές του Ουράνιου Ανακτόρου του Μεγάλου Σανγκ» που είναι μια συλλογή 4.500 τόμων με Ταοϊστικά κείμενα γραμμένα πριν από το 1012 π.Χ., «Ταοϊστικές συλλογές» με 5.485 τόμους που η δυναστεία των Μινγκ είχε συγκεντρώσει και άλλα πολλά. Ο Ταοϊσμός παρ΄ όλες της διαφορετικές σχολές που αναπτύχθηκαν είχε ένα μοναδικό και πρωταρχικό σκοπό: την σωματική αθανασία. Στην Ινδία όπως γράφει ο Ινδός Σουάμι Βιβεκανάντα, στο βιβλίο του «Γιόγκα», υπάρχει μια σχολή αθανάτων που λέγεται Ρασάγιανα. Αυτοί πιστεύουν ότι μπορούμε να κάνουμε με τη χρήση του νου μας, με ασκήσεις αλλά και με άλλα μέσα, το σώμα μας αθάνατο διατηρώντας το επ΄ άπειρο. Δυνατότητα που βεβαιώνει και ο ίδιος ο Πατάντζαλι, (περίπου 300 π.Χ.), ο θεμελιωτής του συστήματος της Γιόγκα, και συγγραφέας των «Γιόγκα-Σούτρα». Ο ίδιος μάλιστα μέσα από τα γραπτά του μας διαβεβαιώνει, ότι πολλοί δάσκαλοι διαφόρων γιογκικών ομάδων ζουν ακόμα με τα αρχικά σώματά τους, οι Ινδοί αυτοί γιόγκις, ονομάζονται Νάθα-Σίνττα. Μάλιστα, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο, «Αλχημεία», εκδ. «Ανιχνευτές», «Στην Ινδία υπάρχει μια ανεξάντλητη λογοτεχνία, στα σανσκριτικά αλλά και στη σύγχρονη γλώσσα, που αναφέρεται σε μερικούς Siddhis, κάποιους γιόγκι-αλχημιστές, που ζουν αιώνια αλλά πολύ σπάνια αποκαλύπτουν την ιδιότητα και την ταυτότητά τους…». Στο Θιβέτ η παράδοση αναφέρει τα ονόματα του Γκάραμπ Ντόρζε, της Γιέπε Τσόγκυαλ, και του Βιμαλαμίτρα που κατάφεραν να γίνουν αθάνατοι. «Αλλά επειδή η παράδοση αυτή είναι ζώσα και συνεχής αναφέρονται και τα ονόματα σύγχρονων ασκητών που ολοκλήρωσαν αυτήν την επίτευξη, όπως της Αγι Κάντρα (1835-1953), 118 χρονών και του Τσαν Τσουμ Ντόρτζιε (1825-1978), 152 χρονών!», («Τρίτο μάτι», άρθρο του Ε. Λιακόπουλου, «Το σώμα του ουράνιου τόξου», τεύχ. 24, Απρίλιος 1993). Μία ακόμη σύγχρονη περίπτωση αντιστροφής των γηρατειών περιγράφεται στο βιβλίο της Σ. Μαυρομμάτη, «Αιώνια Νεότητα» αναφέρει για ένα μοναστήρι που ανήκει σε μια ομάδα Lamas του Θιβέτ στους πρόποδες των Ιμαλαΐων. Σε αυτό το μοναστήρι που σημειωτέον υπήρχαν και γυναίκες, μετά από περιπετειώδη αναζήτηση, ένας ηλικιωμένος Αμερικάνός ονόματι Bradford. και έμεινε εκεί περίπου τέσσερα χρόνια. Μέσω κάποιας σειράς ασκήσεων που οι Lamas του δίδαξαν, ξανάνιωσε, όταν γύρισε στην πατρίδα του, κανείς δεν τον αναγνώρισε, είχε κυριολεκτικά γυρίσει το βιολογικό του ρολόι πίσω και στόχευε πλέον σε ψηλότερα σκαλοπάτια που πιθανόν να τον οδήγησαν στην σωματική αθανασία

Βακτήρια υπόσχονται ζωή Μαθουσάλα

Ονομάζονται Βacillus F και πρόκειται για μια ομάδα βακτηρίων τα οποία έως πρόσφατα ήταν παγιδευμένα για χιλιάδες χρόνια μέσα σε πάγους στη Σιβηρία. Ρώσοι επιστήμονες τα εντόπισαν, τα μελέτησαν, απέσπασαν από αυτά διάφορα στοιχεία τους και ξεκίνησαν πειράματα σε μύγες και ποντίκια. Προηγούμενα πειράματά τους είχαν δείξει ότι τα συγκεκριμένα βακτήρια προσφέρουν σε ποντίκια γονιμότητα, ακόμη και σε πολύ μεγάλη ηλικία, λειτουργώντας ως ένα είδος... προϊστορικού Viagra.
Νέες μελέτες έδειξαν ότι η εισαγωγή στοιχείων των... παγωμένων βακτηρίων στο μυϊκό σύστημα ποντικών αλλά και σε μύγες οδήγησε σε αύξηση της επιβίωσής τους σχεδόν κατά 50%. Η αύξηση της διάρκειας της ζωής των πειραματόζωων μάλιστα δεν είχε αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα της ζωής τους, αφού παρά την ηλικία τους διατηρούσαν την ενεργητικότητα και την σιλουέτα τους, αλλά και δεν αντιμετώπιζαν ιδιαίτερα προβλήματα υγείας.
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν τώρα τα πειράματά τους με άλλα είδη ζώων και υποστηρίζουν ότι αν τα βακτήρια έχουν ανάλογη επίδραση και στον άνθρωπο θα μπορούσαμε θεωρητικώς να ζήσουμε έως τα 140 έτη!

Πηγή:http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=341006&dt=02/07/2010

Ουράνιο Νερό

Σύμφωνα με παλιά μαγικά μεσαιωνικά κείμενα είναι ένα ισχυρότατο ελιξίριο που έχει τονωτικές, θρεπτικές και θεραπευτικές και κυρίως αντιγηραντικές ιδιότητες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Τα υλικά που χρειαζόμαστε για την κατασκευή του είναι τα εξής: Κανέλλα, γαρύφαλα, μοσχοκάρυδα, τζεντζερφιλ, χαβλιζάν, άσπρο πιπέρι από μια ουγιά, έξη φλούδια λεμονιών, δυο χούφτες σταφίδες από δαμάσκηνα, δυο χούφτες τζίτζιφα, μια χούφτα χαμασκτή (βρωμούσα), τέσσερις χούφτες σπόρου αρκένθου (τουρκ. άρδιές) ώριμου, μια χούφτα μαραθόσπορου, μια χούφτα λουλουδιών βασιλικού, μια χούφτα σπαθόχορτο, μια χούφτα λουλούδια δεντρολίβανου, μια χούφτα δυόσμο, μια χούφτα κουφοξυλιάς, μια απήγανου, μια καπνόχορτου, δυο ουγκιές ξύλο αλόης, γόμα αραβικής, λιβάνι αρσενικού ρεβέντι, και κενταύριον.
Ο τρόπος κατασκευής του ορίζεται από διάφορες χρονικές και αστρολογικές συγκυρίες. το υγρό που παίρνουμε από τα βότανα έχει κοκκινωπό χρώμα και από αυτό πίνουμε μια κουταλιά κάθε τρεις μέρες.
Αυτό το ελιξίριο μας κρατά νέους, όμορφους και τα γηρατειά δεν έχουν καμία επίδραση επάνω μας, όπως αναφέρεται σε παλιά χειρόγραφα για τον άνθρωπο που κάνει χρήση του Ουράνιου Νερού.

H Φιλοσοφική Λίθος

Είναι η παρασκευή μια αλχημικής ένωσης, με βασικά συστατικά παραγωγής της τον υδράργυρο, το θειάφι και το αλάτι (των αλχημιστών-φιλοσόφων). Ο σύγχρονος φιλόσοφος-αλχημιστής και μύστης Φουλκανέλλι, γράφει χαρακτηριστικά για την Φιλοσοφική Λίθο «Παρουσιάζεται σε μας με τη μορφή διάφανου σώματος με χρώμα βαθύ κόκκινο που κιτρινίζει στην κονιορτοποίησή του, είναι σώμα συμπαγές και ευκολότηκτο, παρόλο που είναι σταθερό σε όλες τις θερμοκρασίες το κάνουν δριμύ, φλογερό, διεισδυτικό, αμετάβλητο και μη ασβεστοποιούμενο…».
Η Φιλοσοφική Λίθος χρησιμεύει στην προετοιμασία της Πανάκειας, του ελιξιρίου της αθανασίας που οι θαυμαστές ιδιότητές της, είναι να κρατά τον κάτοχό της σε μόνιμη υγεία, νεότητα και να του χαρίζουν την σωματική αθανασία και όπως μας λέει ο Γκριγιώ ντε Ζεβρύ, ο κάτοχός της Φιλοσοφικής Λίθου «qui nescit occasum dies» δηλ. «θα δει την αιώνια μέρα, τη μέρα χωρίς τέλος». Η Φιλοσοφικά Λίθος έχει ακόμη την ιδιότητα και τη δυνατότητα να μεταστοιχειώνει όλα τα ευτελή μέταλλα σε χρυσό και ασήμι. Η πρώτη αναφορά για τη συγκεκριμένη αλχημική ουσία, αποδίδεται στο Ζώσιμο τον Θηβαίο (250-300 μ.Χ).

Μπορούμε να μείνουμε για πάντα νέοι;

Στη σημερινή εποχή υπάρχουν κάποιες τροφές, συμπληρώματα, εκχυλίσματα που έχουν τη δυνατότητα να μας κρατούν νέους, υγιείς και μακρόβιους;
Σίγουρα η επιστήμη τα τελευταία χρόνια λόγω της αλματώδους προόδου που έχει κάνει έχει να μας παρουσιάσει πολλά τέτοια «μαγικά» σκευάσματα και αν πιστεύουμε σε αυτά που μας υπόσχονται τότε θα πρέπει να μας παρέχουν μια μόνιμη υγεία, μια παρατεταμένη νεότητα και μια πιθανή μακροβιότητα… όπως γράφει η εφημερίδα «ΕΞΟΥΣΙΑ» της 18-2-1999: «Μία πρωτεΐνη ενάντια στα γηρατειά Μια πρωτεΐνη που βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να καταπολεμήσει τον καρκίνο ενδέχεται να παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της γήρανσης………Ο δρ. Γκουπτα (από το Πανεπιστήμιο Ίρβιν της Καλιφόρνια) ελπίζει ότι έχει ανοίξει ο δρόμος για την παρασκευή φαρμάκων που όχι απλά θα επιβραδύνουν τη διαδικασία της γήρανσης αλλά και θα βελτιώσουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής της τρίτης ηλικίας…». Η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 7-6-1998 γράφει χαρακτηριστικά: «Βρήκαν γονίδιο που παρατείνει τη ζωή. Προστατεύει τα νευρικά κύτταρα από την οξείδωση και τον οργανισμό από τη γήρανση. Την αρχή του τέλους της γήρανσης και την επιμήκυνση της ανθρώπινης ζωής μπορεί να σημαίνει μια νέα ανακάλυψη. Ερευνητές αύξησαν σημαντικά τη ζωή των μυγών μετά από προσθήκη ενός γονιδίου το οποίο μάχεται τις ελεύθερες ρίζες του οξυγόνο... Υπό την εποπτεία της νευροβιολόγου Γκαμπριέλ Μπουλάν η καναδική ερευνητική ομάδα εισήγαγε στις μύγες το ανθρώπινο γονίδιο για το ένζυμο SOD (superoxide dismutase) το οποίο μετατρέπει τις τοξικές ελεύθερες ρίζες οξυγόνου σε “άκακα” μόρια με τρόπο ώστε αυτό να εκφράζεται (να παράγει δηλαδή το ένζυμο) μόνο στους κινητικούς νευρώνες τους. Το αποτέλεσμα του πειράματος υπήρξε απροσδόκητο ακόμα και για τους ερευνητές που το εκτέλεσαν: οι μύγες (πρόκειται για τις ευρέως χρησιμοποιούμενες ως πειραματόζωα μύγες του ξυδιού με την επιστημονική ονομασία Drosophila melanogaster) ξεπέρασαν τις 120 ημέρες ζωής ενώ συνήθως δεν ξεπερνούν τις 80! Χαρακτηριστικά η κυρία Μπουλιάν εξέφρασε την έκπληξή της στο γεγονός ότι «ένα μόνο γονίδιο εκφραζόμενο σε ένα μόνο κυτταρικό τύπο μπορεί να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στη μακροζωία ενός οργανισμού…».
Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες σε αυτά τα νέα σχετικά αντιγηραντικά σκευάσματα παρά μόνο επιγραμματικά, αφού ο-η κάθε αναγνώστης-α μετά από τη σχετική έρευνα θα μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για τις νέες αυτές ουσίες που υπόσχονται υγεία, νεότητα, πιθανή αντιστροφή των γηρατειών και μακροβιότητα.
•Μελατονίνη, είναι ορμόνη-βιταμίνη, επαναφέρει –εν μέρει- την νεότητα και πιθανόν να αυξάνει κατά 25% την ανθρώπινη ζωή.
•Ανθρώπινη Αυξητική ΟΡΜΌΝΗ (Hgh), είναι πρωτεΐνη κατασκευασμένη από 197 αμινοξέα και εκκρίνεται από τον αδένα της υπόφυσης. Συνθέτει το κολλαγόνο και έτσι η επάρκειά της μας δίνει ένα όμορφο νεανικό πρόσωπο και σώμα, εξαλείφει την κυτταρίτιδα, μας δίνει υψηλό επίπεδο ενέργειας κ.α. το γρήγορο τρέξιμο (σπρίντ), ανεβάζει το επίπεδο αυτής της ορμόνης στον οργανισμό μας.
•DHEA ή δευδροεπιανδροστερόνη, είναι μια στεροειδής ορμόνη που παράγεται στα επινεφρίδια. Πιθανόν αυτή η ορμόνη να ενισχύει το αναοσοποιητιικό σύστημα και περιορίζει διάφορους καρκίνους, να δρα ενάντια στην σκλήρυνση των αρτηριών και να παρατείνει το όριο της ανθρώπινης ηλικίας. Σε πειράματα που έχουν γίνει σε ζώα παρατείνει το όριο της ζωής τους κατά 50%!
•Οι Γυναικείες Ερωτικές Ορμόνες: Οιστρογόνο και Προγεστερόνη.
•Η Ανδρική Ερωτική Ορμόνη: Τεστοστερόνη.
•Μεταλλικά άλατα, Σίδηρος, Ασβέστιο, Χρώμιο, Μαγνήσιο, Φώσφορος, Ψευδάργυρος, Χαλκός, Μαγγάνιο, Κάλλιο, Μολυβδένιο και Σελήνιο είναι αντιοξειδωτικά, προστατεύουν σε διάφορες σοβαρές ασθένειες και το κυριότερο είναι ότι πιθανότατα να παρατείνουν την ανθρώπινη ζωή.
•Βιταμίνες και CoQ-10, οι βιταμίνες εκτός της θεραπευτικής δράσης που προσφέρουν, είναι ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες και εκτός των άλλων βοηθούν στην αντιγήρανση του οργανισμού. Το CoQ-10 είναι ένα από τα ισχυρότερα αντιοξειδωτικά και δίνει ενέργεια και υγεία.
•Λεκιθίνη, η δράση της έγκειται στο να διαλύει τα λίπη που επικάθονται στις αρτηρίες, να αυξάνει την γ σφαιρίνη του οργανισμού που καταπολεμά τις διάφορες λοιμώξεις. Αναπληρώνει την απώλεια σπέρματος στους άνδρες. Γενικά η λεκιθίνη θεωρείται τροφή και όχι φάρμακο, αφού αναπτύσσει και ανανεώνει τα κύτταρα.
•Βασιλικός πολτός, πρόπολη, γύρης, που είναι προϊόντα που μας προσφέρουν οι μέλισσες. Η δράση τους έχει σχέση με την άριστη υγεία, την νεότητα και την μακροζωία.
•Ένζυμα, είναι καταλύτες του οργανισμού και βρίσκονται σε όλα τα κύτταρα του σώματός μας. Η δράση τους έγκειται στο να κατευθύνουν ή να επιταχύνουν τις λειτουργίες του οργανισμού μας. Λειτουργούν σαν καθαριστές και βοηθούν στην υγεία και τη διατήρηση της νεότητας.
•Zell Oxygen, που είναι υγρή μαγιά μπύρας που περιέχει ένζυμα και δισεκατομμύρια ζωντανά κύτταρα μαγιάς. Βελτιώνει την αξιοποίηση του οξυγόνου στα κύτταρα δυναμώνοντας τη σωματική αντοχή και αναζωογονεί και τονώνει τον ανθρώπινο οργανισμό.
•Νουκλεινικά Οξέα, (RNA-DNA). που κάνουμε χρήση τους με ιατρική επίβλεψη, σε συνδυασμό με βότανα.
•Κορεάτικο και Σιβηριανό Τζινσένγκ, έχουν ανοσοδιεργετική δράση, τονώνουν, δίνουν ενέργεια και διεγείρουν τις νοητικές και σωματικές λειτουργίες. Επιπλέον είναι τροφές που οι ανατολικοί λαοί τους αποδίδουν θαυμαστές ιδιότητες όσο αφορά το θέμα της ανθρώπινης μακροζωίας.
•«Ζωντανό» γιαούρτι, είναι γνωστό για τις αντηγηραντικές του ιδιότητες και επιπλέον περιέχει προβιοτικά βακτήρια, (γαλακτοβάκιλοι και τα διφιδοβακτήρια ). Τα βακτήρια αυτά βοηθούν το έντερο να παράγει αντικαρκινικές ουσίες.

Αθάνατοι και μακρόβιοι από τα βιβλία των Σημιτικών λαών

Υπάρχουν μακρόβιοι και αθάνατοι που αναφέρονται στη Βίβλο; τα παρακάτω αποσπάσματα και οι θρύλοι ίσως να μας κάνουν να αναρωτηθούμε για την ύπαρξή τους.
Παλαιά Διαθήκη
Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκουμε ανθρώπους, που έζησαν πάρα πολλά χρόνια, όπως ο Αδάμ, που έζησε εννιακόσια τριάντα χρόνια, ο Σήθ, εννιακόσια δώδεκα χρόνια, ο Ενώς, εννιακόσια πέντε χρόνια, ο Κάιν, εννιακόσια δέκα χρόνια, ο Μααλαλεήλ, οχτακόσια ενενήντα πέντε χρόνια, Ιάρεδ, εννιακόσια εξήντα δύο χρόνια, ο Ενώχ τριακόσια εξήντα πέντε χρόνια, στην περίπτωση του, αναφέρεται ότι αναλήφθηκε στον ουρανό, με ένα «πύρινο άρμα» και έτσι χάνονται τα ίχνη από τη γη, «Και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός…»,(Γένεσις, Κεφ. Ε, 24). Ο Απόστολος Παύλος κάνει αναφορά στον Ενώχ, γράφοντας γι΄ αυτόν στην «Προς Εβραίους Επιστολή», (ΙΑ,5), ότι «πίστει μετετέθη του μη ιδείν θάνατον…».
Ο Μαθουσάλας, έζησε εννιακόσια εξήντα εννέα χρόνια, ο Λαμέχ, επτακόσια εβδομήντα επτά χρόνια, ο Νώε, πεντακόσια χρόνια. Ο Κάιν, φαίνεται μέσα από τα κείμενα, πως σκότωσε τον αδελφό του Άβελ και καταδικάστηκε από τον Θεό, να μην πεθάνει και να ζει για πάντα. η ίδια τιμωρία –δηλ. της αιώνιας σωματικής ζωής - επιβλήθηκε και σε κάποιον Ιουδαίο με το όνομα Σαμέρι που όπως μας λέει η παράδοση ήταν ένας εκ των κατασκευαστών του χρυσού μοσχαριού που λατρεύανε οι Εβραίοι όσο καιρό έλειπε ο Μωυσής, για να νηστεύψει και να παραλάβει τις δέκα εντολές.
Φέρνοντας τις δέκα εντολές ο Μωυσής στον λαό του και βλέποντάς τους να έχουν παρεκταρπεί από την λατρεία του ενός θεού, επέβαλε σαν τιμωρία στον Σαμέρι την σωματική αθανασία για το ολίσθημα της κατασκευής και της λατρείας του «χρυσού μόσχου».
Ο Ηλίας ή Ελίγια ή Ηλιού ήταν από τους μεγαλύτερους Εβραίους προφήτες που έζησε τον 9ο π.Χ. αιώνα δεν πέθανε όπως οι πλειονότητα των ανθρώπων, αλλά ανελήφθηκε επάνω σε ένα άρμα στους ουρανούς!
Ο αθάνατος Μελχισεδέκ
Ο Μελχισεδέκ ήταν ένας αθάνατος βασιλιάς, που βασίλευε στην πόλη Σαλήμ (παλιά ονομασία της Ιερουσαλήμ), και αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο, που σε επιστολή του (προς Εβραίους) γράφει: «Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ… βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, ο έστι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών, μήτε ζωής τέλος έχων… μένει ιερεύς εις το διηνεκές..».
Καινή Διαθήκη
Στην Καινή διαθήκη υπάρχουν σε κάποιες παραγράφους, ενδείξεις απ΄ όπου βγαίνουν κάποιες ενδείξεις μέσα από τα λεγόμενα του Ιησού ότι πιθανόν μέσα στη διδασκαλία του, να κρύβονται στοιχεία που παραπέμπουν στο «δρόμο» σωματικής αθανασίας. Μια εκπληκτικά ενδιαφέρουσα παράγραφος μέσα από την Καινή Διαθήκη είναι τα λόγια του Ιησού όταν μιλάει στους μαθητές και τους λέει είναι η εξής; « Σας βεβαιώ, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, έως ότου ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου να έρχεται εις την βασιλεία του…», (Κατά Ματθαίον 16:28). Μια ακόμη αινιγματική παράγραφος μέσα από την Καινή διαθήκη, με τον ίδιο τον Χριστό να λέει: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω εάν κανείς φυλάξει τον λόγο μου, δεν θα γευθεί ποτέ θάνατον…», (Κατά Ιωάννη 8:51). Σε ένα άλλο σημείο λίγο πριν ο Ιησούς αναστήσει τον Λάζαρο, σε συνομιλία του, με την Μάρθα, της λέει: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Όποιος πιστεύει σ΄ εμέ, δεν θα πεθάνει ποτέ…», (Κατά Ιωάννη 11:25).
Ο Αργύρης Τσακαλίας στο βιβλίο του «Αειζωία», αναφέρει ότι «Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι όποιος τρώγει το σώμα του και πίνει το αίμα του ποτέ δεν θα γνωρίσει θάνατο. «ζω δια του πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι εμέ…ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών το μάννα και απέθανον, ο τρώγων τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα´(Ιωάννης 6,57-58). Είναι μια σαφέστατη υπόσχεση ότι ´ο τρώγων τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. Θα ζήσει για πάντα…». Μετά βέβαια από αυτά μπορούμε να εννοήσουμε καλύτερα μια προφορική παράδοση που μας μιλά, για ένα αθάνατο «περιπλανώμενο Ιουδαίο», χωρίς να γνωρίζουμε το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από αυτόν τον τίτλο. Ο αθάνατος «περιπλανώμενος Ιουδαίος», πάντως έχει ταυτισθεί με αρκετά πρόσωπα, όπως του Ρωμαίου Μάλχου που κτύπησε τον Ιησού, ή μιας άλλης εκδοχής που αναφέρει τον Καρπάθιλο, που ήταν Ρωμαίος δεσμοφύλακας και φέρθηκε σκληρά στον Ιησού, την ώρα του μαρτυρίου του. Αναφέρονται ακόμη, κάποιοι Ιουδαίοι όπως ο Αχασβέρος που δεν άφησε τον Ιησού -που μετέφερε τον σταυρό- να ξεκουραστεί έξω από το σπίτι του, ο Βαραβάς που απελευθερώθηκε και στη θέση του σταυρώθηκε ο Χριστός και ο μαθητής του ο Ιούδας. Αυτά τα πρόσωπα σχετίζονται με την «κατάρα» της αθανασίας που τους έδωσε ο Ιησούς και την περιπλάνηση τους επάνω στη γη, από εκείνη την εποχή. Ένας θρύλος μας ότι ο απόστολος Ιάκωβος, μετά την ανάληψη του Ιησού έφυγε από την Ιουδαία και μεταφέροντας μαζί του, το άγιο δισκοπότηρο, κατέφυγε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιβηρική χερσόνησο επάνω σε δυσπρόσιτα βουνά. Κατά διαστήματα ο άγιος Ιάκωβος εισακούει κάποιες αιτήσεις πιστών και κατεβαίνει από τα βουνά, στον κόσμο, όπου κάνει θαύματα. και στους άξιους δίνει να πιουν νερό μέσα από το άγιο δισκοπότηρο με συνέπεια να τους κάνει αθάνατους. Όπως θα δούμε παρακάτω ο θρύλος αυτός μοιάζει με την ιστορία του Τιτουρέλ που ζούσε στα Πυρηναία και είχε μαζί του το άγιο δισκοπότηρο.
Στο ίδιο σχεδόν πνεύμα με τα παραπάνω έχουμε τον Εαυγγελιστή Ιωάννη που όταν έφθασε σε βαθύτατο γήρας έδωσε εντολή στους μαθητές του να τον πάνε σε ένα ψηλό βουνό και να τον αφήσουν εκεί. Την άλλη μέρα ανήσυχοι οι μαθητές του ε+πέστρεψαν αλλά ο δάσκαλός τους είχε εξαφανισθεί, αλλά παρόλες τις προσπάθειές τους, δεν βρέθηκε πουθενά Η παράδοση πάντως μας αναφέρει, ότι ο Εαυγγελιστή Ιωάννης κατάφερε να γίνει αθάνατος.

Το χάπι της αιωνιότητας

Το χάπι της αιωνιότητας: σε 2 χρόνια θα είναι διαθέσιμο!!
Συντάκτης: Λίζα Μελλά, Δημοσίευση:
Σε δύο χρόνια θα είναι διαθέσιμο το "χάπι της αιωνιότητας", σύμφωνα με τον καθηγητή Nir Barzilai, κορυφαίο στον τομέα της γήρανσης! Ένα χάπι, που θα μας βοηθά να ζήσουμε και πέρα από τα 100 και όπως αποκάλυψε ο καθηγητής σε ιατρικό συνέδριο στο Λονδίνο "οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν ολοκληρώσει τις σχετικές μελέτες".
Ο δρ. Barzilai, από Albert Einstein College of Medicine, αισιοδοξεί ότι "τα φάρμακα της "αιωνιότητας" θα είναι διαθέσιμα για έλεγχο από το 2012." Ο τομέας στον οποίο οι επιστήμονες επικέντρωσαν τα τελευταία χρόνια τις έρευνες τους, ήταν ο εντοπισμός της αιτίας που οδηγεί τα ανθρώπινα κύτταρα στην γήρανση και τον θάνατο! Για να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τον μηχανισμό αυτό, μελέτησαν όμαδες ανθρώπων που ποτέ στη ζωή τους δεν προσβλήθηκαν από σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος, ο διαβήτης και η άνοια.
Μετά από πολύχρονες μελέτες, θεωρούν ότι έχουν εντοπίσει κάποιες γενετικές παραλλαγές γονιδίων, που μας επιτρέπουν να ζήσουμε και μετά τα 100 χρόνια! Παρατήρησαν μάλιστα ότι οι άνθρωποι που διαθέτουν τα "ευλογημένα" γονίδια, έχουν την τάση να πεθαίνουν ξαφνικά από "γεράματα" και όχι από κάποια ασθένεια!
"Οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή μεταξύ 70 και 80, είναι στην πλειοψηφία τους άρρωστοι τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Αντίθετα οι αιωνόβιοι πεθαίνουν υγιείς", δήλωσε ο Barzilai.
Σύμφωνα με τον ίδιο, από τη στιγμή που το χάπι θα βγει στην αγορά, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να παίρνουν ένα την ημέρα, ενώ ιδανική ηλικία για να ξεκινήσει η λήψη του είναι μεταξύ 40 και 50 ετών!

Πηγή:http://www.pyles.tv/News/epistimi-texnologia/longevity_pill.aspx

Ο Γκίλγκαμες και η αθανασία

Το θρυλικό αυτό πρόσωπο έδρασε στην Μεσοποταμία και έγινε γνωστός για την αναζήτηση της σωματικής αθανασίας και πρόκειτε για τον βασιλιά της πόλης Ουρούκ, Γκίλγκαμες που: «Ήταν ιστορικό πρόσωπο. Σύμφωνα με .έναν κατάλογο του Σουμέρ (κατάλογος βασιλέων) που βρέθηκε σε ανασκαφές, ο Γκίλγκαμες ήταν ο πέμπτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας της Ουρούκ που τοποθετείται στη Δεύτερη Πρώιμη Δυναστική Περίοδο του Σουμέρ (γύρω στα 2700 – 2500 π.χ.). στο έπος περιγράφεται κατά τα δύο τρίτα θεός και ακαταμάχητος στη μάχη και κατά ένα τρίτο άνθρωπος…», (σελ. 24, «Το Έπος του Γκίλγκαμες», εκ. Ιστός).
Γράφει η πινακίδα Ι, στήλη I για τον Γκίλγκαμες:
«Αυτός που ως τις άκρες του αγνάντεψε τον κόσμο,
Και πάντα για αιώνια έψαχνε ζωή.
Αυτός που με την τόλμη του έφτασε
Στον μακρινό τον Ουτναπίσταμ.
Αυτός που κέντρα λατρείας αναστύλωσε,
Απ΄ τον Κατακλυσμό κατεστραμμένα…»
Ολοκάθαρα ο στίχος αυτός αναφέρεται για την ανασύσταση των ναών που πριν τον κατακλυσμό είχαν σαν σκοπό της λειτουργίας τους να κάνουν τους ανθρώπους μακρόβιους ή και αθάνατους. Οι επιστήμονες – αν μπορούμε να τους ονομάσουμε έτσι – ή ιερείς τους είχαν φτάσει σε υψηλά επιστημονικά επίπεδα. Είχαν φτάσει ακόμη και να «κατασκευάζουν ανθρώπους», ή αλλιώς να τους κλωνοποιούν, όπως στην περίπτωση του Ενκιντού μετέπειτα φίλου του Γκίλγκαμες. Μέσα από τα κείμενα των πινακίδων διαβάζουμε:
«Η Αρούρου έπλυνε τα χέρια της,
Πήρε πηλό, τον έριξε στην ερημιά.
Στην ερημιά τον αντρειωμένο γέννησε Ενκιντού,
Γόνο της σιγαλιάς και του Νιτούρτα αστροπελέκι…
Και τρώει μαζί με τα ζαρκάδια χόρτα.
Με τα΄ άγρια ζώα σπρώχνεται τριγύρω απ΄ τις ποτίστρες.
Και χαίρεται η καρδιά του το νερό μαζί μ΄ όλα τα ζώα…» (Πινακίδα Ι, στήλη ii).
Ο Ενκιντού χωρίς μητέρα και πατέρα μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον – τους δάσους – προφανώς για πειραματικούς σκοπούς. Είναι δηλαδή ένα βιολογικό ανθρώπινο κατασκεύασμα, προφανώς πρόκειται για έναν «άνθρωπο του σωλήνα» όπως θα λέγαμε τη σημερινή εποχή. Με συμβουλή του Γκίλγκαμες έστειλαν την πόρνη Σάμχατ ιέρεια της Ιστάρ (Αφροδίτης) για να τον φέρει στην Ουρούκ.
Προφανώς η Σάμχατ κατείχε γνώσεις και ήταν μυημένη σε αυτό το πείραμα με τον Ενκιντού
«Πήγαινε, κυνηγέ, πάρε την πόρνη Σάμχατ, μαζί σου.
Σαν πλησιάσει με τα΄ αγρίμια στην ποτίστρα,
Τα ρούχα της να βγάλει και το ώριμο κορμί της να γυμνώσει.
Μόλις τη δει, θα πάει κοντά της.
Τα΄ αγρίμια που μεγάλωσαν στην έρημο μαζί του,
Θα τον απαρνηθούν…»
(Πινακίδα Ι, στήλη iii)
«Η Σάμχατ έβγαλε το ρούχο της και άνοιξε τα σκέλια,
Κι αυτός απόκτησε το λυγερό κορμί της…
Για έξι μέρες κι εφτά νύχτες ο Ενκιντού ξεσηκωμένος
Πλάγιαζε με τη Σάμχατ…
Και λέει σ΄ αυτόν, τον Ενκιντού:
…Έλα, άσε με στη περίφραχτη Ουρούκ να σ΄ οδηγήσω,
Στον ιερό ναό, εκεί που κατοικούν ο Άνου κι η Ιστάρ,
Εκεί που ζει ο Γκίλγκαμες, ο παντοδύναμος…
Ο Ενκιντού λέει σ΄ αυτήν, την πόρνη:
¨Σήκω, Σάμχατ, οδήγησέ με…»
(Πινακίδα Ι, στήλη iν).
Μετά από αυτό ο Ενκιντού πάει στην Ουρούκ, εκεί μετά από μονομαχία με το Γκίλγκαμες συμφιλιώνονται και μαζί αρχίζουν να κάνουν διάφορα ηρωικά κατορθώματα. Όταν ο Γκίλγκαμες απέρριψε την πρόταση της Ιστάρ να τον παντρευτεί, η Ιστάρ έστειλε ένα "Ταύρο από τον ουρανό" για να εκδικηθεί τον Γκίλγκαμες. Μάλιστα η Ιστάρ απείλησε τον πατέρα της Άνου ότι αν δεν της δώσει τον Ταύρο του Ουρανού ότι:
«Του Κάτω Κόσμου
Θα σπάσω τις θύρες τις κλειστές,
Θα τις αφήσω ορθάνοιχτες
Και τους νεκρούς θα ξεσηκώσω…»
(Πινακίδα VI, στήλη ιιι).
Φαίνεται ότι ο «Ταύρος του Ουρανού» προφανώς είναι κάποιο μαχητικό αερόπλοιο που ήταν στη κατοχή των «θεών» και το χρησιμοποιούσαν για συνετισμό ή και την τιμωρία των ανυπάκουων ανθρώπων.. Ο ποιο πάνω στίχος έχει να κάνει με το μυστικό της αθανασίας που η Ιστάρ θα αποκάλυπτε στους ανθρώπους αν ο πατέρας της δεν της έδινε τον «Ταύρο του Ουρανού». Εδώ η Ιστάρ χρησιμοποίησε σαν απειλή την αποκάλυψη προς τους θνητούς , του μυστικού της αθανασίας, προς τον θεό-πατέρα της Ο Άνου αναγκάστηκε να της δώσει το αερόπλοιο αλλ της συνέστησε την προσοχή στη χρησιμοποίησή των όπλων του, γιατί όπως της είπε:
«Κι απ΄ της Ουρούκ τη γη
Χρόνια εφτά
Φλούδες μονάχα θα φυτρώνουν…»
(Πινακίδα VI, στήλη ιιι).
Αυτή ήταν μια προειδοποίηση ότι το τελειότατο αυτό ιπτάμενο μαχητικό λειτουργούσε -και είχε όπλα- με πυρηνική ενέργεια γιατί όπως βλέπουμε παρακάτω στη μάχη που επακολούθησε ανάμεσα τον «Ταύρο του Ουρανού» και στους πολεμιστές της Ουρούκ:
«Ρουθούνισε ο Ταύρος του Ουρανού κι άνοιξε χάσμα
Κι εκατό κάτοικοι της Ουρούκ πέσανε μέσα.
Και δεύτερη φορά ρουθούνισε κι άνοιξε πάλι χάσμα,
Δύο φορές τόσοι κάτοικοι της Ουρούκ πέσανε μέσα…
Ο Ενκιντού όμως έξω πήδηξε.
Από τα κέρατα άρπαξε τον Ταύρο του Ουρανού.
Ο Ταύρος τ΄ Ουρανού έφτυσε αφρό στο πρόσωπό του,
Με της ουράς τη φούντα του τον χτύπησε…»
(Πινακίδα VI, στήλη ιν).
Αυτό στάθηκε μοιραίο για τον Ενκιντού γιατί η ραδιενέργεια που δέχθηκε ήταν σε υψηλή δόση με συνέπεια να αρρωστήσει και μετά να πεθάνε, από την έκθεση στην ακτινοβολία της ραδιενέργειας από τα όπλα που διέθετε:
«Η αρρώστια του Ενκιντού χειροτερεύει
Και λειώνει το κορμί του.
Ημέρες έντεκα και δώδεκα περνούν
Κι όλο χειρότερη η αρρώστια
Και το κορμί του όλο και πιο λιγνό…»
(ΠινακίδαVII, στήλη vi).
Τελικά οι δυο φίλοι κατάφεραν να καταστρέψουν τον «Ταύρο του Ουρανού». Μετά τον θάνατο του φίλου του και συμπολεμιστή Ενκιντού, ο Γκίλγκαμες έβαλε σαν σκοπό να βρει το βότανο της ζωής και να γίνει αθάνατος, όπως και να κάνει αθάνατους τους κατοίκους της Ουρούκ. Συνάντησε τον Ουτναπιστίμ τον Μακρινό (προφανώς το Έπος τον ονομάζει έτσι λόγω της σωματικής αθανασίας που είχε κερδίσει):
«Γι΄ αυτό να ΄ρθω αποφάσισα να δω τον Ουτναπίσταμ.
Που τον λένε Μακρινό…», (Πινακίδα Χ, στήλη ν).
Και όταν το συνάντησε του είπε τα εξής λόγια:
«Σε κοιτάζω, Ουτναπίσταμ, (κι απορώ).
Η εμφάνισή σου παράξενη δεν είναι – ίδιος μ΄ εμένα είσαι.
Δεν είσαι διόλου διαφορετικός – ίδιος μ΄ εμένα είσαι…
(Πες μου) μες των θεών τη σύναξη πως μπήκες.
Κι αιώνια ζωή αναζήτησες;…», (Πινακίδα ΧΙ)
Ο Ουτναπίσταμ στη συνέχεια του απαντά:
«Θα σου αποκαλύψω, Γκίλγκαμες, κάτι κρυφό,
Και των θεών θενά σου ειπώ ένα μυστικό…
Ο Ενλίλ απάνω στο καράβι ανέβηκε.
Κρατώντας με απ΄ το χέρι μ΄ ανέβασε απάνω στο καράβι.
Τη γυναίκα μου ανέβασε και στο πλευρό μου την έβαλε
να γονατίσει.
Ανάμεσά μας στάθηκε, τα μέτωπά μας άγγιξε και μας ευλόγησε.
΄Ως τώρα ο Ουτναπίσταμ και η γυναίκα του
Σαν κι εμάς θενά ΄ναι τους θεούς.
Ο Ουτναπίσταμ θα κατοικεί μακριά στων ποταμών τις εκβολές…», (Πινακίδα ΧΙ).
Όπως βλέπουμε ήταν πρόθυμος και του αποκάλυψε το μυστικό της αθανασίας του που είχε κατακτήσει μαζί του και η γυναίκα του. Πέρασε από της δοκιμασίες και τις μυήσεις που τον υπέβαλε:
«Για δοκιμή έξι μέρες και εφτά νύχτες
Μην ξαπλώσεις να κοιμηθείς…» (Πινακίδα ΧΙ ).
Μετά του αποκάλυψε το σημείο που φύτρωνε το βοτάνι της αθανασίας, μέσα στα βάθη της θάλασσας Ο Γιλγαμές βούτηξε και απέσπασε ένα κλαδί από το δέντρο, που είχε φυτρώσει στον σκοτεινό βυθό. Με χαρά ανέβηκε στην επιφάνεια κρατώντας το φυτό της αθανασίας:
«Ο Γκίλγκαμες λέει σ΄ αυτόν τον Ουρσανάμπι τον βαρκάρη:
¨Ουρσανάμπι, ετούτο το φυτό είναι για τα γεράματα.
Μ΄ αυτό ζωντάνια ο άνθρωπος κερδίζει.
Στην οχυρή Ουρούκ θενά το πάω,
Σε γέρο να το δώσω να το φάει, να ιδώ την δύναμή του.
Τα΄ όνομά του θενά ΄ ναι ¨Ο Άνθρωπος στα Γερατειά του Ξανανιώνει¨.
Μετά θενά το φάω κι εγώ, στα νιάτα μου για να γυρίσω πάλι…», (Πινακίδα ΧΙ ).
Ο Γκίλγκαμες στην επιστροφή κουρασμένος κοιμήθηκε, κοντά σε ένα πηγάδι και ένα μεγάλο φίδι άρπαξε το βότανο της αθανασίας και χάθηκε στα βάθη του πηγαδιού. Έτσι λέγεται πως έχασε την ευκαιρία να κάνει αθάνατους τους κατοίκους της Ουρούκ και τον εαυτό του, ο ήρωας. Αυτό τουλάχιστον γράφει «Το έπος του Γκίλγκαμες». αλλά ας μου επιτραπεί να έχω κάποιες αμφιβολίες για το τελικό αποτέλεσμα που είχαν οι προσπάθειες του Γκίλγκαμες. Οι πινακίδες -πιστεύω- κατά την διάρκεια των χιλιάδων χρόνων γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν και παραποιήθηκαν σκοπίμως. Πιθανόν να περιείχαν τεχνικές αθανασίας αλλά τα μετέπειτα ιερατεία έσβησαν, άλλαξαν, παραποίησαν αλλά και «έγραψαν», ένα βολικό τέλος γι΄ αυτούς που αφορούσε την αποτυχία του Γκίλγκαμες, ώστε να παραδειγματιστούν οι επόμενες γενιές ανθρώπων και να υποκύπτουν στη δύναμη των ιερατείων και των «θεών».

Σόμα το ιερό ποτό

Ιερό ποτό που πιθανόν το παρασκεύαζαν από βότανα των Ιμαλαΐων. Είχε την ιδιότητα να εξασφαλίζει την νοητική διαύγεια, την διαρκή υγεία, τη νεότητα και την σωματική αθανασία. Οι θαυμαστές ιδιότητές του εξυμνούνται σε πολλούς ύμνους της Ργκβέδα.
Λέγεται πως το φυτό σόμα φύεται στις οροσειρές του Χιντουκούς, του Παμίρ και των Ιμαλαΐων και με την έκθλιψή του, βγαίνει ένας χυμός που ανακατεύεται με γάλα. Αυτό το παρασκεύασμα ήταν το περίφημο Σόμα, αυτό το ποτό το έπιναν μόνο οι μυημένοι, -οι υπόλοιποι- ακόμη και οι βασιλιάδες και οι ανώτατοι άρχοντες έπιναν ένα υποκατάστατό του. Τα αρχαία Ινδικά κείμενα αναφέρουν πως υπάρχουν εικοσιτέσσερις ποικιλίες Σόμα! Με το πέρασμα του χρόνου φαίνεται πως ξεχάστηκε η σύνθεση και παρασκευή του Σόμα ή πιθανόν κρύφτηκε επιμελώς από τους μυημένους που το παρασκεύαζαν αφού «Δεν ξέχασαν μόνο οι Πέρσες τον τρόπο παρασκευής του Χαόμα αλλά χάθηκε και η ακριβής συνταγή για την παρασκευή του Σόμα ή τουλάχιστον φυλάγεται τόσο ζηλότυπα που κανείς δεν φαίνεται να τη γνωρίζει… Η ανακάλυψη της συνταγής του αρχαίου ποτού Σόμα είναι μια από τις σπουδαιότερες αποστολές της εθνοφαρμακολογίας και σε όποιον καταφέρει να εξιχνιάσει το μυστήριο αξίζουν πολλά περισσότερα από ένα βραβείο Νόμπελ», («Προφητικά φυτά», C. Ratsch, εκδ. «Κυκεών»). Ο Γ. Μπ. Κρόου στο βιβλίο του «Οι μυστικές ιδιότητες των φυτών», αναφέρει ότι το Σόμα παρασκευάζεται από χυμό της Ασκληπιάδας.
Μια ακόμη αναφορά για την παρασκευή του Σόμα, αυτή τη φορά στα νησιά του ειρηνικού ωκεανού μας λέει ότι παρασκευάζεται από το δέντρο Κάβα με τον εξής τρόπο: η αρχιέρεια του νησιού κόβει κάποιο μέρος του δέντρου Κάβα το μασάει ώστε να το κάνει πολτό και κατόπιν αυτός ο πολτός δίνεται τελετουργικά στους μυημένους.

Λι Τσινγκ Γιουέν

Κινέζος Ταοϊστής και βοτανολόγος που διατήρησε την νεανική ζωντάνια την τέλεια υγεία και την σεξουαλική του ικανότητα σε ολόκληρη την ζωή του. Ο Λι πέθανε σε ηλικία 256 ετών αφού παντρεύτηκε 14 φορές. Γεννήθηκε το 1677 και πέθανε το 1933 έχοντας όλα τα μαλλιά του και τα δόντια ακέραια. Η περίπτωσή είναι απολύτως εξακριβωμένη από τα επίσημα αρχεία του Κινεζικού κράτους.