Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Πυθαγόρας


Έλληνας φιλόσοφος, γεννήθηκε στη Σάμο τον 6ο αιώνα π.Χ. ασχολήθηκε με την αστρονομία την μουσική και την γεωμετρία, τις απόκρυφες επιστήμες, από ένα θρύλο λέγετε ότι ήταν γιος του θεού Απόλλωνα. Από την Σάμο έφυγε, το 530 π.Χ. ταξίδευσε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο όπου και μυήθηκε στην Αίγυπτο στα μυστήρια της Ίσιδος. Μυήθηκε ακόμη στα μυστήρια της Ελευσίνας, της Χαλδαίας, Βαβυλωνίας της Αδωνίδος και ταξίδευσε στην Ινδία και μαθήτευσε με Βραχμάνους ιερείς. «Μυήθηκε εκεί στα τελετουργικά, των βραχμάνων στους ναούς-σπηλιές της Ελόρα και της Ελεφάντα υπόγειες σπηλιές, οι οποίες επικοινωνούσαν με ένα δίκτυο καναλιών με τον κρυμμένο κόσμο των μυστηριακών σχολών που έφθαναν μέχρι το Θιβέτ. Του δόθηκε τότε ένα νέο όνομα από τους βραχμάνες ιερείς και ήταν ο πρώτος μη-βραχμάνος στην παγκόσμια ιστορία ο οποίος έγινε δεκτός στα εσωτερικά μυστήρια της Ινδίας. Ονομάστηκε «Γιουβαντσάρκα» ή «Γιουναντσάρυα» δηλαδή ο Ίωνας Δάσκαλος. Λέγεται επίσης πως όταν ίδρυσε τη σχολή του στον Κρότωνα της Ιταλίας αρκετοί Ινδοί ήρθαν να μελετήσουν μαζί του…», («Mystic View», τεύχος 14, Οκτώβριος 2000). Ο Πυθαγόρας είχε συναντηθεί με τον ιερέα Άβαρη, έναν σοφό, αθάνατο κάτοικο της Υπερβορείας: «Ο Άβαρης είχε έλθει στην Ελλάδα για να επισκεφθεί το μεγάλο μαθηματικό Πυθαγόρα και του είχε φέρει ένα «παιχνίδι» σαν δώρο…». («Ναυτική τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα», Χ. Λάζος. Εκδ. «Αίολος»). Ο Άβαρης αναγνώρισε την θεική καταγωγή του Πυθαγόρα, αφού πρώτα ο Σάμιος δάσκαλος του έδειξε το δεξί «χρυσό μηρό» του. Ο Άβαρης μάλιστα του έκανε ένα δώρο: το «Μαγικό βέλος», με το οποίο ο ιερέας πετούσε στον αέρα, που πιθανότατα επρόκειτο για κάποια ιπτάμενη συσκευή! Ο Ιάμβλιχος αναφέρει κάποια πληροφορίας (Πυθαγορικός Βίος 91-93, 147, 215-217), μας λέει ότι ο Πυθαγόρας υπήρξε μαθητής του Άβαρη, ενώ στον «Κατάλογο», (Πυθαγορικός Βίος 267), ονομάζει ένας υπερβόρειο με το όνομα Άβαρης που ήταν μεταξύ των μαθητών του Πυθαγόρα. Εξάλλου ο Σουίδας στο λήμμα Άβαρης, μας πληροφορεί ότι ο Άβαρης ήταν 40 περίπου χρόνια μεγαλύτερος από τον Πυθαγόρα. Όπως και να έχει, το βέβαιο είναι πως διατηρούσαν φιλικές σχέσεις.
Στον Κρότωνα της κάτω Ιταλίας ο Πυθαγόρας, δημιούργησε σχολή από γυναίκες και άνδρες και τους δίδασκε θαυμαστά πράγματα, αυτό όμως ενόχλησε, όπως και οι ιδέες του, το ιερατείο και την πολιτική εξουσία. Γύρω στο 450 π.Χ. οι εχθροί κατάφεραν να τον διώξουν αφού έκαψαν και γκρέμισαν τις εγκαταστάσεις της σχολής που είχε ιδρύσει. Όσοι δεν δολοφονήθηκαν έφυγαν μαζί τους και ο Πυθαγόρας πηγαίνοντας στο Μετάποντιο. Ο Πυθαγόρας όπως λέγεται έζησε μαζί με τους μαθητές του πολλά χρόνια, περίπου εκατό, αλλά στο τέλος εξαφανίσθηκε χωρίς να βρεθεί κάποιο ίχνος του, αφήνοντας βάσιμες υπόνοιες ότι κατάφερε να αποκτήσει την σωματική αθανασία. Πράγμα που οι σύγχρονοί του αλλά και οι μεταγενέστεροι του, ούτε το διαψεύδουν αλλά ούτε και το επιβεβαιώνουν. Αν μάλιστα συνδυάσουμε την εξαφάνιση του, με το δώρο του Άβαρη τότε είναι εύκολο να υποθέσουμε τον τρόπο της διαφυγής του και ίσως της μελλοντικής του διαμονής.

1 σχόλιο:

  1. Είναι σημαντικό να μάθουμε τι (και ποιός) ακριβώς ήταν ο Άβαρης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή