Οι σχολές της αθανασίας

Πριν την έλευση του δωδεκάθεου την εποχή που οι άνθρωποι «…εζούσανε καθώς θεοί…» όπως γράφει και ο Ησίοδος, υπήρχαν σχολές όπως και ναοί που λειτουργούσαν σαν πανεπιστήμια και σχολές αθανασίας που παρείχαν τις γνώσεις και την σωματική αθανασία σε όσους από τους ανθρώπους την επιθυμούσαν.
Αλλά όπως φαίνεται και μετά την επιβολή των ολύμπιων, οι σχολές αυτές λειτουργούσαν ακόμη συγκεκαλυμμένα και μετά την επιβολή και κυριαρχία του δωδεκάθεου. Η λειτουργία των ναών των κέντρων που παρείχαν γνώσεις, υγεία, μακροζωία και αθανασία γινόταν κάτω από δύσκολες συνθήκες από τον φόβο του ιερατείου που επιτηρούσαν την τάξη και το νόμο που είχαν επιβάλει οι ολύμπιοι στους ανθρώπους.. Στον ελλαδικό χώρο έχουμε τον Λαβύρινθο στην Μινωική Κρήτη, ένα τεράστιο εργαστήριο όπου επιστήμονες της τότε εποχής πειραματίζονταν όπως στα σημερινά σύγχρονα ερευνητικά κέντρα. Στην Σκύρο τον βασιλιά Λυκομήδη με τις πενήντα ιέρειες «κόρες» του, δηλαδή ιέρειες της αθανασίας. Εκεί έστειλε η Θέτιδα τον γιο της, τον αθάνατο Αχιλλέα. Αλλά και ο Θησέας αφού πήγε στον Λαβύρινθο της Κρήτης, κατάληξε στη Σκύρο για να μυηθεί στα της αθανασίας από τον Λυκομήδη. Πιθανόν, αφού κατάφερε να γίνει αθάνατος, διέδωσε ότι σκοτώθηκε και έτσι με τον τρόπο αυτό κανείς πλέον δεν τον αναζήτησε. Στην Σπάρτη Υπήρχε ο ναός της Αφροδίτης- Αμβολογήρας (αυτή που αναβάλει το γήρας). Εκεί έχουμε μια αρκετή μεγάλη σειρά αθανάτων, που έχουν μάλιστα μια στενή οικογενειακή σχέση. Είναι ο Τυντάρεω, βασιλιάς της Σπάρτης, τα παιδιά του Κάστορας και Πολυδεύκης (οι Διόσκουροι), η κόρη του Ελένη και ο γαμπρός του Μενέλαος. Στην Κόρινθο υπήρχε ναός της Ήρας που η Μήδεια προσέφερε απλόχερα την αθανασία, σε όσους την επιζητούσαν όσο καιρό έμεινε εκεί. Στο Πήλιο υπήρχε ένα σπήλαιο που ο αθάνατος κένταυρος Χείρωνας πιθανότατα δίδασκε την αθανασία από τους ναούς και τις σχολές αυτές πέρασαν πολλοί που θεωρούνται ότι έχουν κερδίσει την αθανασία.