Σίσυφος ο αρνητής του θανάτου

Γιος του Αιόλου και της Εναρέτης. Γνωστός για την πονηριά του και την εξυπνάδα του, σύζυγος της Μερόπης και πατέρας του Γλαύκου, ιδρυτής της Κορίνθου και του κάστρου στον Ακροκόρινθο. Όταν ο Δίας άρπαξε την Αίγινα ο πατέρας της Ασωπός ένας ποτάμιος θεός έψαχνε παντού και όταν έφτασε στον Ακροκόρινθο στο κάστρο του Σίσυφου αυτός ήξερε τα καθέκαστα δεν είπε όμως τίποτα μέχρις όπου ο θεός των ποταμών διέταξε να ξεπηδήσει για χάρη του μια πηγή πάνω στον απόκρημνο βράχο. Γι΄ αυτήν την αμοιβή αποκάλυψε ο Σίσυφος τον απαγωγέα και για την πράξη του αυτή πήρε την οργή των θεών πάνω του, ο δε Δίας έστειλε τον θάνατο ενάντια του. Ο Σίσυφος κατόρθωσε να ξεγελάσει και να δέσει γερά τον θάνατο. Κανένας δεν πέθαινε από εκείνη την ημέρα στην γη ούτε άνθρωποι ούτε ζώα, ώσπου ο Άρης ελευθέρωσε τον θάνατο και παρέδωσε σ΄ αυτόν το Σίσυφο που «Ζήτησε πριν κατέβει στον κάτω κόσμο μια τελευταία χάρη και πέτυχε:να μιλήσει για άλλη μία φορά με τη σύζυγό του τη βασίλισσα Μερόπη. Την έπεισε κρυφά να μη προσφέρει πια καμιά θυσία στο κυρίαρχο ζευγάρι του βασιλείου των νεκρών. Εκείνοι στον κόσμο θα απορούσαν όταν για πολύ καιρό δε θα δέχονταν καμιά σπονδή από πάνω….κατόρθωσε τότε να ξεγελάσει με πονηρά λόγια (Απολλόδ.2,7,4) την Περσεφόνη να τον ελευθερώσει ώστε πάλι να ρέουν άφθονα τα δώρα της θυσίας—η σάρκα και το αίμα των σφαγίων. Έτσι ο Σίσυφος αποχαιρέτησε το σπίτι του Άδη και τον Ζαγρέα το γιο του χθονίου Διός και της Περσεφόνης κι όλα τα μυστικά του κάτω κόσμου….», («Η μυθολογία των Ελλήνων» Κ. Κερένυι). Εδώ βλέπουμε τον Σίσυφο, ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου που με την εξυπνάδα του κέρδισε την αθανασία του και προφανώς ακολουθώντας κάποιες αρχαίες μυήσεις και τελετές κατόρθωσε και έγινε αθάνατος. Το ιερατείο των ολύμπιων θεοτήτων – όπως και πολλούς άλλους – τον τιμώρησε για αυτή του την πράξη – την κατάκτηση της αθανασίας – «γραπτώς» να ανεβάζει μια μεγάλη πέτρα στην κορυφή ενός λόφου στον Άδη και μόλις φτάνει στην κορυφή του να ξανακυλάει κάτω, μια αιώνια τιμωρία για την ανυπακοή του να πεθάνει και να ακολουθήσει την κοινή μοίρα των ανθρώπων.
Μια «κατασκευασμένη» τιμωρία από την μεριά του ιερατείου για να συνετίσει και να φοβίσει όλους όσους είχαν κατά νου να τον ακολουθήσουν στις τεχνικές του που νίκησαν τον θάνατο.