Νικολά Φλαμέλ ο αθάνατος αλχημιστής

Αλχημιστής του 14ου αιώνα, που είχε γεννηθεί περίπου το 1330. Ισχυριζόταν ότι είχε καταφέρει να μεταστοιχειώσει μέταλλα «κατά το απόγευμα» της 17ης Ιανουαρίου, το 1382, μετά από πολλά χρόνια που είχε ξοδέψει να μελετά ένα αρχαίο εγχειρίδιο. Παρ΄ όλο που ποτέ δεν ισχυρίστηκε επίσημα στα γραπτά του ότι είχε βρει το Ελιξίριο της Ζωής, σύντομα άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη ότι είχε καταφέρει να κατασκευάζει χρυσό και ότι μαζί με τη γυναίκα Περνέλ, του είχαν γίνει αθάνατοι. Μετά από μια σκηνοθετημένη κηδεία, ο «θάνατος» του καταγράφηκε το 1418. Αλλά οι ψίθυροι για την αθανασία του Φλαμέλ σύντομα μετατράπηκαν σε αναφορές για συναντήσεις και θεάσεις του μετά τον «θάνατό» του. Τα χρόνια πέρασαν και έχουμε μια αναφορά για τον μυστηριώδη αλχημιστή και το τι συνέβει: «Ένας ταξιδιώτης του 17ου αιώνα, ο Πώλ Λούκας, έφερε μια είδηση από τη Μικρά Ασία: «Στο Μπουρνού-Μπασί συζήτησα με ένα δερβίση των Ουζμπέκων για την ερμητική φιλοσοφία. Αυτός ο Ανατολίτης μου είπε πως οι πραγματικοί φιλόσοφοι κατείχαν το μυστικό της μακροζωίας. Μπορούσαν, λέει, να παρατείνουν τη ζωή τους μέχρι χίλια χρόνια, προφυλάγοντας τον εαυτό από κάθε αρρώστια. Του μίλησα κι εγώ για τον Φλαμέλ. Παρ΄ ότι βρήκε, είπα, τη Φιλοσοφική Λίθο, πέθανε σαν κοινός θνητός. Μόλις άκουσε το όνομα του γάλλου φιλόσοφου ο Ανατολίτης, άρχισε να γελάει για την αγαθοσύνη μου. Η απορία μου ήταν τόσο έκδηλη, που με ρώτησε αν πραγματικά πίστευα στο θάνατο του Φλαμέλ. Όχι, όχι είπε, γελιέστε, ο Φλαμέλ ζει. Ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του ξέρουν ακόμα τι είναι ο θάνατος. Δεν πάνε τρία χρόνια που τους συνάντησα στις Ινδίες. Είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου». Αργότερα ο δερβίσης έδωσε κι άλλες αποδεικτικές πληροφορίες στον Πωλ Λούκας: «Η φήμη πολλές φορές είναι ενοχλητική. Αλλά ένας σοφός ξέρει πώς να βγαίνει από τους μπελάδες. Ο Φλαμέλ κατάλαβε πως τελικά θα τον συνελάμβαναν μόλις υποψιάζονταν πως είχε βρει την Φιλοσοφική Λίθο. Τα΄ αμύθητα πλούτη, δεν μπορούσαν να τον καλύψουν. Σίγουρα θα του απέδιδαν τη γνώση της ερμητικής τέχνης. Βρήκε λοιπόν τον τρόπο ν΄ αποφύγει τη δίωξη, δηλώνοντας τον θάνατο της γυναίκας του και τον δικό του. Ακούγοντας τις εντολές του συζύγου της η Περενέλ καμώθηκε την άρρωστη και ύστερα από ένα διάστημα τη θεωρούσαν νεκρή, ενώ αυτή ταξίδευε για την Ελβετία, όπου είχε εντολή να περιμένει τον άνδρα της. Έθαψαν ένα κομμάτι ξύλο με τα ρούχα της, και για να γίνει πιο πιστευτός ο θάνατός της ο Φλαμέλ την έθαψε σε μια από τις εκκλησίες που η ίδια είχε χτίσει. Ύστερα από λίγα χρόνια ο Μύστης ακολούθησε την ίδια οδό. Δεν δυσκολεύτηκε διόλου να εξαγοράσει τους γιατρούς και τους παπάδες. Άφησε μια διαθήκη στην οποία όριζε πως ήθελε να τον θάψουν δίπλα στη γυναίκα του και να ανυψώσουν μια πυραμίδα στον τάφο τους. κι ενώ ο σοφός μας βρισκόταν στο δρόμο για να συναντήσει τη γυναίκα του, στο Παρίσι έθαβαν ένα κομμάτι ξύλο. Από τότε το ζευγάρι Φλαμέλ ζει μια φιλοσοφική ζωή, πότε δω και πότε εκεί. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Νικόλαου Φλαμέλ, κι όχι αυτή που πιστεύετε. Αυτά που σκέφτονται στο Παρίσι είναι βλακείες, γιατί πολύ λίγοι στον τόπο σας γνωρίζουν την πραγματική σοφία…Υπάρχουν πολλά περιστατικά και μαρτυρίες που αποδεικνύουν την επιβίωση του Φλαμέλ. Εκείνο που είναι περίεργο, είναι πως όλοι συμφωνούν σ΄ ένα σημείο. Ο φιλόσοφος κι η γυναίκα του κατέφυγαν στις Ινδίες, αφού πρώτα συνάντησε τη γυναίκα του στην Ελβετία, όπου είχε πάει η τελευταία με το «θάνατό» της, για να προετοιμάσει το έδαφος για το μεγάλο ταξίδι…». («Ο θησαυρός των αλχημιστών». J. Sadoul. Εκδ. «Νέος σταθμός»).
Όπως γράφει και το περιοδικό «MYSTIC VIEW», (Οκτώβριος 2000), η πιο πρόσφατη τεκμηριωμένη εμφάνισή του ήταν στο Παρίσι τον 19ο αιώνα. Αν αυτό αληθεύει πρέπει να ήταν κάπου 500 χρονών!