Μια ομάδα πενήντα περίπου ηρώων -μεταξύ τους περιλαμβάνονταν αρκετοί αθάνατοι, όπως ο Ηρακλής, ο Ορφέας, ο Άδμητος κλπ- αποφάσισαν μέσo της Αργοναυτικής εκστρατείας να επαναφέρουν πίσω στον τόπο καταγωγής τους τις χαμένες τεχνικές της αθανασίας. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα φέρανε από την Κολχίδα την αθάνατη ιέρεια της αθανασίας Μήδεια, που δίδαξε ξεχασμένες τεχνικές αθανασίας στους ναούς προσφέροντας την απλόχερα σε όσους την επιζητούσαν. Όσο για την εποχή που θα συνέβη αυτό το εγχείρημα ο Ερατοσθένης Έλληνας Αλεξανδρινός σοφός που υπολόγισε με εξαιρετική ακρίβεια την περιφέρεια της γης τοποθέτησε χρονολογικά την Αργοναυτική εκστρατεία στο 1225 π.Χ. Η Κολχίδα, ήταν ο προορισμός της «Αργούς» του πλοίου που μεταφέρει τους αργοναύτες με επικεφαλής τον Ιάσονα. Ο σκοπός τους είναι να μεταφέρουν το χρυσόμαλλο δέρας πίσω στην Ελλάδα και αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η μεταφορά των πρωτογενών τεχνικών αφθαρσίας και αθανασίας στην χώρα που τις γέννησε. Ο Πελίας – γιος του Ποσειδώνα και της Τυρούς δίδυμος αδελφός του Νηλέα και ομομήτριος αδελφός του Αίσονα - αφού είχε διώξει τον νόμιμο βασιλιά της Ιωλκού, Νηλέα και βασίλευε στην πόλη αυτή. Ο Ιάσονας, γιος του Αίσονα μετά την εικοσαετή μαθητεία κοντά στο αθάνατο κένταυρο Χείρωνα μαθαίνοντας διάφορες τεχνικές που πιθανόν να περιελάμβαναν και μαθήματα σωματικής αθανασίας, φτάνει στην Ιωλκό. Για την ύπαρξη ή μη της Ιωλκού παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από το τεύχος με αριθμό 35, της «Πατριδογνωσίας», ένθετου περιοδικού της εφημερίδας «Έθνος της Κυριακής», με ημερομηνία 13-10-2002. «Η ανακάλυψη του ανακτορικού συγκροτήματος στην Ιωλκό είναι το τελευταίο πετραδάκι στην οικοδόμηση της στέρεας άποψης ότι η ελληνική μυθολογία απηχεί γεγονότα που με τον καιρό πέρασαν στη σφαίρα του θρύλου. Με την Αργοναυτική εκστρατεία να έχει από καιρό πάψει να αποτελεί «παραμύθι» στη συνείδηση των επιστημόνων. Ήδη, από την δεκαετία του ΄70, ο καθηγητής Σπύρος Μαρινάτος πιθανολογούσε ότι είχε να κάνει με πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν την εποχή της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης και με όλα εκείνα που, κατ΄ άλλους, σχετίζονται με τη μυθική Ατλαντίδα και τον καταποντισμό της. Η από την επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας, προϊστάμενη της ΙΓ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Βασιλική Αδρύμη ταύτιση (καλοκαίρι του 2001) των ανακτόρων με τον Ιάσονα, τον Αίσονα και τον Πελία μπορεί να είναι τολμηρή, δεν παύει όμως ως θεωρία να στέκει, αφού η τοποθεσία είναι στενά δεμένη με τη δράση των συγκεκριμένων ηρώων…».
Ο Ιάσονας φτάνοντας στην Ιωλκό συναντά τον Πελία, υπέργηρο, που το μόνο που θέλει πιά είναι τα χαμένα του νιάτα. Ο Πελίας τον προτρέπει να πάει στη Κολχίδα και να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας – δηλαδή της τεχνικές της αθανασίας και της νεότητας και σαν αντάλλαγμα θα του δώσει την θέση του στο θρόνο. Ο Ιάσονας κατασκευάζει ένα πλοίο που το ονομάζει «Αργώ» και με πλήρωμα 50 ή 60 άτομα, τους αργοναύτες ξεκινά ένα περιπετειώδες ταξίδι μαζί με τους αναζητητές της αθανασίας, από την Ελλάδα και φτάνει στην Αία της Κολχίδας, στη Μαύρη θάλασσα. Ο Ιάσονας παρουσιάστηκε μπροστά στον Αιήτη τον βασιλιά της Αίας και του ζήτησε το χρυσόμαλλο δέρας (Απολλώνιος Ρόδιος 3,245). Ο Αιήτης τον υπέβαλε σε δοκιμασίες και τις πέρασε με επιτυχία -αφού τον βοήθησε η κόρη του βασιλιά, Μήδεια που βλέποντάς τον, τον είχε ερωτευτεί. Μετά το τέλος των δοκιμασιών και των μυήσεων ο Αιήτης αθέτησε την συμφωνία να του δώσει το χρυσόμαλλο δέρας, αλλά ο Ιάσονας με την βοήθεια της Μήδειας έκλεψαν το δέρας, και το πήγαν στην «Αργώ». Από εκεί ξεκίνησαν, κυνηγημένοι από τον Αιήτη για το ταξίδι της επιστροφής. Είναι άξιο αναφοράς ότι κατά την επιστροφή –μετά από περιπέτειες – συνάντησαν τους Μακρόβιους. Ένα λαό που ζούσε αναρίθμητα χρόνια, μια κοινωνία αθανάτων και παντοτινά νέων:
«’Οταν η έκτη έφτασε αυγή που φέγγει στους ανθρώπους
στων Μακρόβιων φτάσαμε το έθνος πολυάριθμο…»
(Ορφέως. Αργοναυτικά, Ύμνοι, περί λίθων.)
Η καταδίωξη συνεχίστηκε σχεδόν ως στο νησί των Φαιάκων και απαίτησαν από τον Αλκίνοο, τον βασιλιά των Φαιάκων την παράδοση της Μήδειας (Απολλώνιος Ρόδιος, 4, 1104). Πράγμα που δεν έγινε, γιατί ο Ιάσονας και η Μήδεια παντρεύτηκαν – μια εσπευσμένη πράξη, για να μην έχει εξουσία επάνω της ο πατέρας της - και έτσι τα πλοία του Αιήτη έφυγαν πίσω άπραγα, για την Κολχίδα. Η αθάνατη Μήδεια λοιπόν ήταν αυτή που θα έφερνε τις τεχνικές της αθανασίας στην Ελλάδα και έτσι έγινε. Η Αργώ έφτασε στην Ιωλκό και επειδή ο πατέρας του Ιάσονα ήταν τόσο γέρος δεν μπόρεσε να πάει στην υποδοχή που του επιφύλαξε ο λαός της Ιωλκού. Ο Αίσονας ζήτησε από την Μήδεια να τον κάνει νέο και αυτή με πρωτόγνωρες τελετές ξανανιώματος έδειξε για πρώτη φορά την τέχνη της, κατφέρνοντας να επαναφέρει τη νεότητα στον γέροντα Αίσονα (Αριστοφάνης, Ιππής 1321). Όλοι αυτή η επιχείρηση, η Αργοναυτική εκστρατεία όπως ονομάσθηκε, για να μην αντιδράσει το ιερατείο «ντύθηκε» έξυπνα με την αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος. Έτσι κατάφερε έτσι, ο Ιάσονας να φέρει στην Ελλάδα, την ιέρεια της αθανασίας Μήδεια και να αρχίσουν κάποιοι ναοί να λειτουργούν σαν σχολές αθανασίας, λειτουργία που είχαν αρχίσει την εποχή του Κρόνου και ακόμη παλιότερα, αφού ο απώτερος σκοπός της Αργοναυτικής εκστρατείας ήταν να φέρουν στην Ελλάδα την τεχνουργό της αθανασίας Μήδεια, ώστε να διδάξει τις τεχνικές της αθανασίας σε δασκάλους και αυτοί με τη σειρά του στον ευρύτερο πλυθυσμό.
Υπάρχουν δύο ακόμη θεωρίες για το χρυσόμαλλο δέρας
· Ήταν συσκευή που παρείχε κάποια «κάψουλα» που όποιος έμπαινε μέσα της με τις κατάλληλες χρυσές στο χρώμα τους ακτίνες γίνονταν αθάνατος;
· Το «Χρυσόμαλλο Δέρας» ήταν ένα υπερ-όπλο εκείνης της εποχής;
Όσο για την ύπαρξη της «Αργούς»,, υπάρχουν πληροφορίες ότι μέχρι την εποχή που ο Ρωμαίος στρατηγός Λούκιος Μούμμιος, λεηλάτησε και κατέστρεψε την Κόρινθο, υπήρχε ακόμη και μάλιστα επιδεικνυόταν έως τότε στο ναό του Ποσειδώνα στον Ισθμό. Η «Αργώ» ήταν εκεί από τον καιρό που την αφιέρωσε ο Ιάσονας στον θεό της θάλασσας. Μετά την καταστροφή της πόλης εξαφανίστηκε. Ο Μάρκος Βαλέριος Μαρτιάλις αναφέρει σε ένα επίγραμμα του ότι ή «Αργώ» ή ότι είχε απομείνει μεταφέρθηκε στην Ρώμη σαν λάφυρο της εκστρατείας. Μια άλλη εκδοχή μας μιλά ότι πιθανόν να κομματιάστηκε από Ρωμαίους στρατιώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου