Βρέθηκε το ελιξήριο της νεότητας;

Την αντιστροφή και όχι απλά την επιβράδυνση της διαδικασίας γήρανσης σε ποντίκια πέτυχαν επιστήμονες του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, που ελπίζουν ότι έγινε ένα ακόμα βήμα για την καταπολέμηση της φθοράς και των ανθρωπίνων κυττάρων, με το πέρασμα του χρόνου.
Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του κορυφαίου στον κόσμο πανεπιστημίου, υπό τον γενετιστή Ρόναλντ ντε Πίνιο, κατάφεραν να μετατρέψουν αδύναμα ζώα σε υγιή, αναγεννώντας τα όργανα του σώματός τους με μια πειραματική διαδικασία, η οποία μια μέρα μπορεί να εφαρμοστεί και στην αναζωογόνηση των ανθρωπίνων οργάνων, αντιστρέφοντας ή έστω καθυστερώντας τη -μέχρι σήμερα ανεπίστρεπτη- διαδικασία γήρανσης.
“Αυτό που είδαμε σε αυτά τα ζώα δεν ήταν η επιβράδυνση ή η σταθεροποίηση της διαδικασίας γήρανσης. Είδαμε μια δραματική αντιστροφή της και αυτό ήταν απρόσμενο. Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε στρατηγικές που θα βελτιώνουν τη δυνατότητα αναγέννησης των οργάνων, καθώς οι άνθρωποι γερνάνε, κι έτσι να αυξηθεί η ποιότητα της ζωής τους. Κατά πόσο θα μπορούσε να αυξηθεί και η διάρκεια ζωής, είναι ένα ερώτημα που ακόμα δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε”, δήλωσε ο Ντε Πίνιο.
Η γήρανση είναι μια διαδικασία που προκαλείται από πολλούς παράγοντες και δεν έχει ακόμα γίνει πλήρως κατανοητή από τους επιστήμονες. Ανάμεσα στις αιτίες της είναι η δράση των ελεύθερων ριζών που βλάπτουν τα κύτταρα, το κάπνισμα, η υπεριώδης ακτινοβολία, άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες κ.α.
Οι ερευνητές του Χάρβαρντ εστίασαν την προσοχή τους στη σμίκρυνση του μήκους των τελομερών.
Τα περισσότερα κύτταρα του σώματος περιέχουν 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων, όπου υπάρχει το γενετικό υλικό (DNA). Στην άκρη κάθε χρωμοσώματος υπάρχει ένα τελομερές, που αποτελείται από επαναλαμβανόμενα τμήματα DNA. Συνιστά ένα είδος βιολογικού ρολογιού που προστατεύει τα χρωμοσώματα και παράλληλα κονταίνει λίγο κάθε φορά που ένα κύτταρο διαιρείται, ώσπου τελικά το κύτταρο παύει να λειτουργεί, “γερνάει” και πεθαίνει.
Οι επιστήμονες πειραματίστηκαν με γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, από τα οποία είχε αφαιρεθεί η τελομεράση, ένα ένζυμο που ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του ’80 και εμποδίζει τα τελομερή να μικρύνουν ανεξέλεγκτα.
Χωρίς το ένζυμο, τα ποντίκια γέρασαν πρόωρα και υπέφεραν από διάφορα προβλήματα (μείωση ικανότητας οσμής, μικρότερος εγκέφαλος, αδυναμία γονιμότητας, γαστρεντερικές βλάβες κ.α.).
Όταν όμως οι ερευνητές ενεργοποίησαν ξανά το ένζυμο με τη βοήθεια της χημικής ουσίας 4-OHT, μετά από ένα μήνα περίπου οι κατεστραμμένοι ιστοί όχι μόνο αποκατέστησαν την ομαλή λειτουργία τους, αλλά και αναζωογονήθηκαν αντιστρέφοντας την μέχρι τότε πορεία γήρανσης (μεταξύ άλλων, δημιούργησαν νέους νευρώνες στον εγκέφαλό τους και απέκτησαν ξανά γονιμότητα).
Σύμφωνα με τον Ντε Πίνιο, “σε ανθρώπινους όρους, είναι σαν να έχεις ένα 40χρονο που δείχνει πια 80χρονος και καταφέρνεις να αντιστρέψεις τη διαδικασία, ώστε να γίνεται ξανά 50χρονος. Φαίνεται πως υπάρχει ένα σημείο επιστροφής για τα γηράσκοντα όργανα, το οποίο δεν είχαμε ως τώρα εκτιμήσει σωστά”.
Όμως η επανάληψη ενός ανάλογου επιτεύγματος στους ανθρώπους θα είναι σαφώς πιο δύσκολη.
Τα ποντίκια παράγουν τελομεράση σε όλη τη ζωή τους, ενώ στους ανθρώπους το ένζυμο σταματά να παράγεται στους ενηλίκους, προκειμένου να περιορίζεται ο κίνδυνος καρκίνου από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων.
Ο Ντε Πίνιο πιστεύει όμως ότι μια θεραπεία με εισαγωγή τελομεράσης μέσω χαπιού στον ανθρώπινο οργανισμό μπορεί να είναι ασφαλής, αν γίνεται περιοδικά και μόνο σε νέους, οι οποίοι δεν έχουν ακόμα καρκινικά κύτταρα κρυμμένα κάπου μέσα στα σώμα τους.
Όπως είπε, κανένα ποντίκι δεν ανέπτυξε καρκίνο μετά την θεραπεία. Οι ερευνητές ήδη μελετούν κατά πόσο η μέθοδός τους μπορεί να επεκτείνει τη διάρκεια ζωής των πειραματόζωων, πέρα από το να επιτρέπει να ζήσουν υγιείς ζωές μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Οι επιφυλάξεις
Ο δρ Στίβεν Αρτάντι, ειδικός στα τελομερή στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, χαιρέτισε την ανακάλυψη, αλλά προειδοποίησε ότι οποιοδήποτε αντι-γηραντικό φάρμακο για τους ανθρώπους απέχει τουλάχιστον μια δεκαετία. Άλλοι ερευνητές όμως εμφανίστηκαν ακόμα πιο επιφυλακτικοί, λόγω των κινδύνων εμφάνισης καρκίνου και του γεγονότος ότι στους ανθρώπους η σταδιακή σμίκρυνση των τελομερών δεν είναι η μοναδική, ούτε ίσως καν η κυριότερη, αιτία γήρανσης.
Ο Ντε Πίνιο το παραδέχεται αυτό, αλλά επιμένει ότι αξίζει τον κόπο να δοκιμαστεί η αντι-γηραντική θεραπεία με τελομεράση, σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες που πιθανώς στο μέλλον θα έχουν ανακαλυφθεί και οι οποίες θα στοχεύουν σε άλλες βιοχημικές διαδικασίες της γήρανσης, πέρα από τα τελομερή.

Πηγή:http://www.cosmo.gr/Health/299316.html

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature09603.html

Η επερχόμενη Αειζωία

ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΑΕΙΖΩΙΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Από τον ΑΡΓΥΡΗ Δ. ΤΣΑΚΑΛΙΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αυτό το μικρό άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα γιατί να πεθαίνουν οι άνθρωποι και τι θα γίνει αν πάψουν να πεθαίνουν, αν γίνουν αείζωοι;
Θα παρουσιαστεί έλλειψη χώρου και τροφής;
Επίσης ερευνά το πόσοι τρόποι ή δρόμοι υπάρχουν προς την Αειζωία.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ένα τεράστιο πρόβλημα, φαινομενικά άλυτο είναι το ότι πεθαίνουν οι ανθρωποι. Πολλές χιλάδες χρόνια οι άνθρωποι αρρωσταίνουν, γερνούν και πεθαίνουν. Αυτό είναι ένα γεγονός. Αλλά επίσης είναι αλήθεια που επιβεβαιώνεται από την ιστορία, ότι κανένας μεγάλος φιλόσοφος ή επιστήμονας δεν καταπιάστηκε με το θέμα του θανάτου, δεν προσπάθησε καν να προσεγγίσει τη λύση. Ο θάνατος κατάντησε να θεωρείται ένα συνηθισμένο φαινόμενο, κάτι σαν μια φυσική αναγκαιότητα.
Αντί να βρούνε και να προτείνουν λύσεις, λένε:
1. Πού θα χωρέσουν οι άνθρωποι όταν πάψουν να πεθαίνουν; Θα δημιουργηθεί αδιαχώρητο, άρα ο θάνατος είναι αναγκαίος για να αποφευχθεί το αδιαχώρητον.
2. Οι πεθαμένοι δεν τρώνε. Τι θα έτρωγαν τα δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια αθάνατοι; Επομένως, λένε, ο θάνατος είναι οικονομία και στα τρόφιμα, άρα αναγκαίος, ωφέλιμος και απαραίτητος.
Θα ήθελα να μας εξηγήσουν οι σοφοί και επαϊοντες επιστήμονες:
- Γιατί όλοι οι άνθρωποι λυπούνται όταν πεθαίνει κάποιος συγγενής ή φίλος, αφού ο θάνατος είναι απαραίτητος και χρήσιμος;
- Γιατί όλοι οι άνθρωποι θέλουν να παρατείνουν όσο μπορούν τη ζωή τους;
- Γιατί η ιατρική επιστήμη αγωνίζεται εναντίον των ασθενειών και του θανάτου, αφού ο θάνατος είναι αναγκαίος;
- Γιατί όλοι αντιδρούν στο θάνατο και παλεύουν όσο αντέχουν, να τον αποφύγουν;
Μήπως ο θάνατος δεν είναι αναγκαίος; Μήπως επιβλήθηκε από τις θρησκείες η απαραιτητότητά του; Οι θρησκείες, δηλαδή τα ιερατεία που έχουν κολοσσιαία κέρδη από το εμπόριο του θανάτου και τη μαύρη αγορά μεταθανάτιων ελπίδων.
Λένε δεν θα υπάρχει χώρος και τρόφη, αν οι άνθρωποι πάψουν να πεθαίνουν.
Δηλαδή αν εξευρισκόταν χώρος και τροφή ο θάνατος θα ήταν άχρηστος; Άρα δεν είναι και απόλυτα αναγκαίος για την επιβίωση του είδους, δεν είναι κανόνας της φύσεως, δεν είναι φυσικό φαινόμενο ή συμπαντικός νόμος.
Τι χρειάζονται οι γιατροί, τα φάρμακα, τα νοσοκομεία, οι ιατρικές επιστήμες;;;
Και όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα φυτά και ιδιαίτερα τα ζώα αντιδρούν με όλες τους τις δυνάμεις στο θάνατο. Μα γιατί, αφού ο θάνατος ανοίγει νέους δρόμους σε νέα ζωή. Γιατί;
Μήπως θα μπορούσε να συμβαίνει και κάτι άλλο πολύ διαφορετικό; Μήπως δεν είναι ο θάνατος η υποχρεωτική διέξοδος; Μήπως υπάρχουν πύλες διαφυγής; Άγνωστες ακόμη λύσεις.
Πεθαίνουν, λένε, τα όντα για να ελευθερώσουν χώρο για τα καινούργια, τις επερχόμενες γενιές. Έτσι ο θάνατος γίνεται, όπως λένε, παράγοντας νέας ζωής. Αυτό ισχυρίζονται, είναι ένας απαράβατος κανόνας. Είναι μια νομοτέλεια, λένε.
Κι αν δεν είναι έτσι; Αν υπάρχει μια πύλη διαφυγής; Αν υπάρχει κάποιος τρόπος να βρεθεί κάπου ένας απέραντος χώρος διαβίωσης του ανθρώπου; Τότε πάλι ο θάνατος θα ήταν αναγκαίος; Όχι φυσικά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί πεθαίνουν!
Δέχονται το θάνατο μοιρολατρικά, από συνήθεια, σαν να ήταν αναγκαίο κακό, επειδή το είπε ο γιατρός, ο παπάς, ο γκουρού, η κοινωνία. Δεν αμφισβητούν τίποτε. Δεν κάθονται να σκεφτούν γιατί πεθαίνουν και πώς θα μπορούσαν να σταματήσουν αυτή την ολέθρια συνήθεια. "Τί να κάνομε. Όλοι θα πεθάνομε. Είναι το γραφτό μας", μουρμουρίζουν. Η ανθρωπότητα, λένε, είναι ένα κλειστό κύκλωμα πάνω στη Γη. Ισχύει το "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Μα αν ο θάνατος είναι αναγκαίος και ευεργετικός για τους επιζώντες, γιατί, επαναλαμβάνω, κλαίνε και οδύρονται γύρω από τα πτώματα των νεκρών; Γιατί κλαίνε απαρηγόρητα αφού ο θάνατος είναι ευεργεσία, αναγκαιότητα και ανοίγει το δρόμο στους νέους ανθρώπους; Γιατί τόσα δάκρυα και σπαραγμοί για κάτι που ομολογούν ότι είναι απαραίτητο, αναγκαίο και πολύ καλό; Γιατί;
Μήπως έχουμε καθήκον να ψάξουμε, να βρούμε τον τρόπο και τον τόπο; Μήπως μπορεί να βρεθεί αρκετός χώρος για όλους και για δισεκατομμύρια χρόνια;
Τι; Πάνω στη Γη; Ναι. Μόνο πάνω στη Γη ισχύει ο θανάσιμος κανόνας.
Κι αν φύγουμε από τη Γη; Αν ανοίξουμε τα μονοπάτια των άστρων και τις λεωφόρους των γαλαξιών που σήμερα είναι κλειστά και σφραγισμένα; Πάλι θα ισχύει η αναγκαιοτητα του θανάτου για την απελευθέρωση ζωτικού χώρου και την εξοικονόμηση τροφής για τι επερχόμενες ζωές; Όχι, φυσικά. Χίλιες φορές όχι!
Υπάρχουν δισεκατομμύρια ακατοίκητοι κόσμοι στο σύμπαν και θα μπορούσαν να δημιουργηθούν κι άλλοι, κι άλλοι.....
Αν οι άνθρωποι σταματούσαν τους πολέμους, τους ανταγωνισμούς και τις φαγωμάρες, για να συγκεντρώσουν ενέργεια, για να κινηθούν έξω από το κλειστό κύκλωμα της Γης, αν στρέφονταν προς το σύμπαν, αν αναζητούσαν το άνοιγμα αυτών των δρόμων, αν μετακόμιζαν σε άλλους ακατοίκτους κόσμους των πλησιέστερων στην αρχή και των απώτατων στο τέλος πλανητών άλλων ηλιακών συστημάτων;
Τότε;
Τότε το πρόσχημα του χώρου εξαλείφεται και γεννιέται ένα άλλο πρόβλημα. Πού να βρεθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι για να κατοικήσουν όλους αυτούς τους καινούργιους κόσμους που είναι ατελείωτοι; Η αύξηση των γεννήσεων δεν θα επαρκούσε και θα αναφυόταν η ανάγκη επαναβίωσης δισεκατομμυρίων νεκρών! Πώς; Ας αφήσομε το πρόβλημα στους ανθρώπους που θα χρειαστούν αυτή ή κάποια άλλη λύση.
Τότε ο θάνατος θα εθεωρείτο και θα ήταν άχρηστος και επιζήμιος.
Να, λοιπόν, ένας τρόπος διαφυγής. Η μετοίκηση. Η φυγή σε άλλους ευρύχωρους κόσμους. Αυτή είναι η σίγουρη πύλη διαφυγής και κατατρόπωσης του θανάτου. Αυτός είναι ο ένας, ο πιο λογικός και με ορισμένες προϋποθέσεις, ο πιο εύκολος τρόπος και δρόμος προς την Αειζωία.
Μήπως, όμως, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, κι άλλοι δρόμοι; Μα φυσικά και υπάρχουν. Γιατί πεθαίνουν οι ανθρωποι; Μα για να αφήσουν ζωτικό χώρο για τους επερχόμενους νέους ανθρώπους. Γιατί γεννάνε οι άνθρωποι; Για τη διαιώνιση του είδους, θα απαντήσετε βιαστικά. Αυξάνονται για τη διαιώνιση του είδους όπως τα ζώα και τα φυτά. ΅ΑΥΞΑΝΕΣΘΕ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΘΕ΅, λένε οι βιβλικές θρησκείες.
Κι αν βρισκόταν ένας τρόπος για την απόλυτη διαιώνιση του είδους, όπως είναι η κατάργηση του θανάτου, η Αειζωία, δεν θα αχρήστευε την αναγκαιότητα του θανάτου; Μέχρις ότου η επιστήμη και η ανθρωπότητα είναι έτοιμοι για την περίφημη μετοίκηση, η αναστολή των γεννήσεων είναι αναγκαία. Το πρώτο στάδιο της Αειζωίας αποβλέπει σ' αυτό ακριβώς. Να κατορθώσει την απόλυτη επιβίωση του είδους και να μειώσει στο ελάχιστον τις γεννήσεις νέων ανθρώπων καθως και το θάνατο των παλαιών!
Η Αειζωία είναι η απόλυτη επιβίωση του είδους. Σκεφτείτε το λίγο.
Τι να τις κάνεις τις γέννες για επιβίωση του είδους, αν έχεις κατορθώσει την απόλυτη επιβίωση με την Αειζωία; Ιδού μία ακόμα πύλη προς την αιώνια ζωή, αυτού του σώματος, σ' αυτόν εδώ τον κόσμο με αυτή την προσωπικότητα.
ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΕΙΖΩΙΑ;
Η αναγκαιότητα της Αειζωίας ειναι προφανής αλλά μένει να βρούμε και το πώς...
Σε άλλα μου βιβλία έχω γράψει αρκετά. Δεν θα πείραζε να επαναλάβω συνοπτικά εδώ, μερικές από τις προτάσεις μου.
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς την αειζωία.
1. ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Ο νοητικός τρόπος. Ο νους όταν εστιάζεται έντονα και συνεχώς κάπου δημιουργεί. Ο σοφός Ηράκλειτος έλεγε πως με το νου θα μπορούσε ο άνθρωπος να δημιουργήσει τον κόσμο, αν ο κόσμος δεν υπήρχε από πάντα.
ΚΟΣΜΟΝ ΤΟΝΔΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΑΛΛ ΗΝ ΜΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΕΣΤΕ ΠΥΡ ΑΕΊΖΩΟΝ...
Ο άνθρωπος εστιάζει τη σκέψη, τη φαντασία, το συναίσθημα, την επιθυμία, τη βούληση και το νου του στην Αειζωία. Αν η εστίαση είναι δυνατή, τέλεια και συνεχής μπορεί να τα καταφέρει μόνο με την εστίαση του νου..
2. ΜΥΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Με αλλεπάλληλες μυήσεις μπορεί να φτάσει στην Αειζωία. Οι μυήσεις, χρησιμοποιώντας διάφορες ασκήσεις και τη συναισθηματική νοημοσύνη, βοηθάνε την προηγούμενη ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ.
Και με τις κατάλληλες μυήσεις, μπορεί ο ενδιαφερόμενος να φτάσει στην Αειζωία. Απαραίττη όμως προϋπόθεση είναι να έχει καλή καρδιά, να αποκτήσει τη συμπαντική αγάπη, να λατρεύει τη ζωή.
3. ΕΛΙΞΗΡΙΟ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗΣ ΖΩΗΣ (όπως η ΑΜΒΡΟΣΙΑ των αρχαίων αθανάτων).
Η ανακάλυψη του κατάλληλου συνδυασμού βοτάνων και καρπών μπορεί να οδηγήσει ευκολότερα στην Αειζωία. Οι αρχαίοι αθάνατοι χρησιμοποιούσαν την Αμβροσία και το Νέκταρ.
Η ανακάλυψη είναι αρκετά δύσκολη γιατί κανένας σοφός ή αρχαίος αθάνατος δεν έδωσε τη συνταγή. Μπορούμε όμως επικουρικά να χρησιμοποιήσουμε συνδυασμούς βοτάνων και φυτικών προϊόντων να καταφέρομε τη μακροζωία, μέχρι να βρούμε το δρόμο προς την Αειζωία.
4. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ
Θα μπορούσαμε να συναντήσομε αρχαίους αγαθοποιούς αθάνατους που να ξέρουν, να θέλουν και να μπορούν να μας πούνε τα μυστικά ή να μας μεταμορφώσουν αμέσως σε αθάνατους.
Κυκλοφορούν στον κόσμο μας αθάνατοι άνθρωποι από την αρχαιότητα όπως ο Πάνας, η Καλυψώ, οι Νύμφες, οι Νεράιδες και άλλοι. Αν μπορούσαμε να τους συναντήσουμε θα ήταν μια λύση να μας βοηθήσουν.
Υπάρχει κάποια αρχαία μέθοδος, πρόσκλησης κάποιων αθάνατων ανδρών ή γυναικών, αλλά είναι τόσο δύσκολη και λίγο επικίνδυνη που δεν δικαιούμαι να την γράψω σ΄αυτό το άρθρο.
5. ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΥΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ
Είναι από τα δυκολότερα πράγματα, αλλά όχι κάτι το αδύνατον. Η μέθοδος αυτή μπορεί να διδαχτεί σε κάποιους προχωρημένους ΥΑ(Υποψήφιους Αείζωους), χωρίς όμως να έχει σίγουρα αποτελέσματα. Εξαρτάται και από άλλες παραμέτρους.
Οι πύλες ανοίγουν από τη μεριά τους. Αν αυτοί δεν συμφωνούν ότι και να κάνουμε δεν μπορούμε να τις ανοίξουμε.
6. Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Πολλοί επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ψάχνουν απεγνωσμένα να βρούνε το μονοπάτι της αιώνιας νεότητας ή τέλος της μακροζωίας. Επιδιώκουν να βοηθήσουν τους ενδαφερόμενος να ζήσουν 150, 300 ή και 700 χρονια, πιστεύοντας πως μέχρι τότε η Αειζωία θα ειναι πολύ πιο εύκολη.
Και η επιστημονική Αειζωία ή μακροβιότητα μπορεί να χωριστεί χονδρικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Α-Τη γονιδιακή με την εξουδετέρωση των γονιδίων της γήρανσης και του θανάτου -αν υπάρχουν-Μετά απ¨αυτό ο άνθρωπος θα μπορεί να μην πεθαίνει.
Β-Με την παρασκευή σκευασμάτων που ανατρέπουν την γήρανση και οδηγούν στην παντοτινή ζωή.
7 Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ
Ο συνδυασμός δύο ή περισσοτέρων από τις ανωτέρω έξι μεθόδους, μπορεί να έχει τα επιθυμητά και ποθητά αποτελέσματα.
Εμείς δεν απορρίπτουμε τίποτε μα και δεν κολλάμε σε καμιά αποκλειστική μέθοδο. Τα ψάχνουμε όλα με απέραντη υπομονή και μηδενική ανυπομονησία.
Η σχολή μας βοηθάει όσο μπορεί με προσωπικές επαφές, προετοιμασίες και ασκήσεις, μυήσεις στη Βάση Αειζωίας, επισκέψεις σε ιερά βουνά όπου συχνάζουν αθανατοι κι αθάνατες. Μελετά και κάθε πρόσφορη προσπάθεια και καλοπροαίρετη επιθυμία.
Δεν κρύπτουμε τις γνώσεις μας. Απλά ρίχνουμε περισσότερο βάρος στην καλοσύνη των ΥΑ, στην καλλιέργεια του χαρακτήρα, την καλή καρδιά και την προετοιμασία για το Μεγάλο Δρόμο. Η καλή καρδιά, η αγάπη, η καλοσύνη ειναι απαραίτητα οι αρχικοί παράγοντες.
Κάντε εσείς την αρχή, προσεγγίστε μας και ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. ΤΟ Δ' ΕΥ ΝΙΚΑΤΩ.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΜΕ
1. Όλοι και όλες οι ΥΑ, Να οργανωθούμε σε σφικτοδεμένες ομάδες με αγάπη και αλληλεγγύη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όταν λέμε αλληλεγγύη εννοούμε κάτι πολύ μεγάλο. Ο κάθε ΥΑ και η κάθε ΥΑ, εγγυάται ότι πάντα θα βρίσκεται δίπλα σε κάθε ΥΑ για όλες τις ανάγκες τους. Θα κάνει αλληλομετάδοση γνώσεων, εμπειριών, βιωτικών αγαθών, ζωτικού χώρου διαμονής, κοινοχρησία, συμπαράσταση σε κάθε πρόβλημα. Οι ΥΑ αγαπούν όλοι όλες και όλες όλους χωρίς όρους και όρια.
2. Όσα μέλη από τις ομάδες αυτές μπορούν να προχωρήσουν στο επόμενο σκαλοπάτι που είναι η αγαπογένεια. Μέσα στην αγαπογένεια εφαρμόζουν έμπρακτα την αγάπη, τον έρωτα και την ελευθερία με κοινοχρησία των αγαθών που διαθέτουν.
3. Οι ομάδες και οι αγαπογένειες ενώνονται σε ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες και αγωνίζονται για την πραγμάτωση του μεγάλου σκοπού με αγάπη και αλληλεγγύη.
4. Καλλιεργούν την επιστήμη, σχεδιάζουν φιλοσοφικά το μέλλον, προετοιμάζουν την μεγάλη έξοδο συσσωρεύοντας γνώσεις, ενέργεια και χρήμα και προετοιμάζονται για τα μεγάλα άλματα.
Το χρήμα αν και δεν είναι απαραίτητος παράγων ζωής, μπορεί στην αρχή να χρειαστεί:
Α. Για την κατασκευή μεγάλων κοσμόπλοιων, χωρητικότητας ενός εκατομμυρίου ανθρώπων με όλες τις ανέσεις και των απαραίτητων εφοδίων, που θα τους μεταφέρουν σε άλλα ηλιακά συστήματα, σε πλανήτες κατάλληλους για την επιβίωση και τη ζωή του ανθρώπου.
Η Μεγάλη Έξοδος θα λύσει οριστικά και για πάντα το πρόβλημα του χώρου και της διατροφής και θα καταστήσει το θάνατο άχρηστο και επιζήμιο για τη ζωή.
Β. Μικροπρόθεσμα θα χρειαστούν κάποια χρήματα για να αγοραστούν αγροκτήματα -φωλιές- αγαπογενειών και βιολογικής καλλιέργειας τροφίμων. Το σύστημα σήμερα προσπαθεί να βρωμίσει τα πάντα και να γεμίσει τα τρόφιμα και τα ποτά με βλαβερές ουσίες όπως φυτοφάρμακα, συντηρητικά, χρωστικά, χλωρίωση και φθορίωση του πόσιμου νερού και άλλες πονηρές απατεωνιές.
Όλοι και όλες οι ΥΑ πρέπει να παράγουν τα δικά τους τρόφιμα και να πίνουν καθαρό νερό από φυσικές πηγές. Δεν υπάρχει αλλος δρόμος και ούτε μπορούμε να φανταστούμε άλλο τρόπο επιβιωσης μέσα σε τούτο το απανθρωπιστικό κατεστημένο.
Γ. Να δημιουργήσουν πανεπιστήμια όπου θα διδάσκονται:
- Όλες οι σχετικές με τη ζωή και την Αειζωία επιστήμες.
- Επιστήμες κατασκευής και πλοήγησης κοσμόπλοιων στο ανοικτό διάστημα.
- Επιστήμες μηχανών, κινητήρων και ειδικών καυσίμων και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για την επιβίωση για πολλά χρόνια σε διαστημικά ταξίδια, μέχρι την προσπλανήτωση και εξεύρεση κανούργιων μέσων επιβίωσης εκεί.
- Βιολογία και βιοτεχνολογία για την επιστημονική Αειζωία και ό,τι άλλο προκύψει στην πορεία.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΤΕ. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΤΕ ΠΑΝΤΑ
Written by Αργύρης Τσακαλίας
Tuesday, 09 June 2009

Πηγή άρθρού:
http://outer.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=245:2009-06-09-15-08-06&catid=116:2009-03-04-22-45-45&Itemid=225

Το χάπι της νεότητας

Έτοιμο το χάπι της νεότητας, λένε ρώσσοι επιστήμονες!!! Ενα χάπι - όνειρο ετών, υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει ρώσοι επιστήμονες. Σύμφωναμε τον καθηγητή Vladimir Skulachev, από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 'ελιξίριο της ζωής' είναι έτοιμο και πρόκειται να κυκλοφορήσει στην αγορά μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
Ο καθηγητής ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με την αναζήτηση του 'ελιξιρίου της νιότης' και υποστηρίζει πως επιτέλους κατάφερε να το δημιουργήσει!
'Εκατοντάδες εθελοντές δήλωσαν συμμετοχή για να πάρουν μέρος στην δοκιμή του' , αποκαλύπτει και εξηγεί ότι το σκεύασμα είναι πραγματικότητα, χάρη σε μία αντιγηραντική ουσία που έχει αντιοξειδωτική δράση και επηρεάζει τον τρόπο αντίδρασης του οξυγόνου μέσα στο ανθρώπινο σώμα.
'Είναι γνωστό ότι στο 99% των περιπτώσεων, το οξυγόνο αντιδρά με το υδρογόνο και σχηματίζεται νερό. Υπάρχει όμως ποσοστό 1% να μετατραπεί σε ένα πολύ οξειδωτικό συστατικό με δηλητηριώδη χαρακτηριστικά.
Αυτό που ανακάλυψα είναι μία ουσία που εξαλείφει αυτό το ελάχιστο ποσοστό. Μένουν μερικές τελευταίες λεπτομέρεις και δοκιμές προκειμένου να τελειοποιηθεί το φάρμακο και να κυκλοφορήσει στην αγορά μέσα στα επόμενα δύο χρόνια', υποστηρίζει μιλώντας στην εφημερίδα Daily Mail.
O Dr Blobel από το Rockefeller University, λέει με τη σειρά του: 'Έχει αποδειχθεί ότι η οξειδωτική βλάβη είναι τεράστια για τον οργανισμό. Αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουμε ένα αντι-οξειδωτικό του τύπου που ανέπτυξε ο καθηγητής Skulachev', και συμπληρώνει: 'Είναι σαφώς ο καλύτερος βιο- χημικός και βιο- ενεργειακός επιστήμονας του κόσμου'.
Για την ώρα οι ερευνητές δεν υπόσχονται 'αιώνια ζώη' αλλά ελπίζουν πως η ανακάλυψη αυτή θα συμβάλει στην διατήρηση της νεότητας για μερικές δεκαετίες ακόμη! Δεν μένει παρά να κάνουμε υπομονή δύο χρόνια και -σύμφωνα με τα παραπάνω- τότε το 'ελιξίριο της νεότητας' θα πωλείται στο φαρμακείο της γειτονιά μας!

Πηγή:

pyles.tv

TNSite

http://stakarfia.blogspot.com/2010/11/blog-post_2419.html

Η Σεμίραμις

Η Σεμίραμις ήταν κόρη της Δερκετώς που είχε πρόσωπο γυναίκας και το υπόλοιπο σώμα της είχε μορφή ψαριού και ζούσε σε μια λίμνη κοντά στην πόλη Ασκάλωνα της Συρίας, που ερωτεύτηκε ένα νέο τον Κάυστρο, και απέκτησε μια κόρη μαζί του, την Σεμίραμη (Διόδωρος Σικ. 2,4 κ.ε, 2,13). Ντροπιασμένη μετά από την πράξη αυτή, γιατί η Αφροδίτη της είχε εμπνεύσει αυτόν τον έρωτα, κρύφτηκε στα βάθη της λίμνης και άφησε έκθετο το λαδί της. Περιστέρια όμως έτρεφαν την μικρή, και όταν την βρήκαν οι βοσκοί την πήραν και την μεγάλωσαν. Την ονόμασαν Σεμίραμη που σημαίνει «αυτή που προέρχεται από τα περιστέρια», (Ηρόδοτος 1,184.3,155). Παντρεύτηκε τον σύμβουλο του βασιλιά Νίνου της Βαβυλώνας Όννη. Πήρε μέρος σε μάχες και προκάλεσε τον θαυμασμό του βασιλιά Νίνου. Όταν ο άνδρας της αυτοκτόνησε, απελπισμένος γιατί ο βασιλιάς Νίνο, του ζητούσε την Σεμίραμη για σύζυγο, αυτή παντρεύτηκε μετά τον θάνατό του παντρεύτηκε τον Νίνο. Απέκτησε ένα γιο τον Νινύα και μετά τον θάνατο του βασιλιά, έγινε βασίλισσα της Βαβυλώνας. Έκτισε πολλές πόλεις, κατασκεύασε τους κρεμαστούς κήπους στην Βαβυλώνα διέσχισε όλη την Ασία και έφτασε στην Αίγυπτο στο Μαντείο του Άμμωνα. Η ερώτησή της, ήταν «πότε θα πεθάνει» και η απάντηση ήταν: «ότι θα αναληφθεί στον ουρανό όταν ο γιος της συνωμοτήσει εναντίον της». Μετά από αυτό συνέχισε την νικηφόρα πορεία της και αφού κατέκτησε την Αιθιοπία, επέστρεψε νικήτρια στην χώρα της. Μετά από χρόνια εκστράτευσε με σκοπό να κατακτήσει την Ινδία, αλλά νικήθηκε και υποχώρησε. Ο γιος της ο Νινύας συνωμότησε εναντίον της και η Σεμίραμις θυμήθηκε τον χρησμό του Άμμωνα-Δία, παρέδωσε την εξουσία στον γιο της και μετά εξαφανίσθηκε.
Οι θρύλοι λένε ότι κέρδισε την αθανασία αλλά και η παράδοση αναφέρει ότι έγινε περιστέρι και αναλήφθηκε στον ουρανό, (Ησύχιος ση λ. Σεμίραμις, Λουκ., Περί της Συρίης θεού 14). Όλη η ζωή της Σεμίραμις μας παραπέμπει σε ηρωικά κατορθώματα και μυητικά επιτεύγματα. Φαίνεται ότι αναζητούσε την αθανασία και τελικά το πέτυχε.